IBPBII/1/415-725/09/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń i innych świadczeń uzyskiwanych przez pracowników oddelegowanych do pracy w Republice Czeskiej - jest prawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń i innych świadczeń uzyskiwanych przez pracowników oddelegowanych do pracy w Republice Czeskiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. istnieje od dnia 1 października 1990 r. Spółka posiada Oddział w Republice Czeskiej. Oddział ten jest zarejestrowany w Czechach jako podmiot gospodarczy i tam też jest rozliczany z podatku VAT i dochodowego. Oddział samodzielnie sporządza bilans roczny, który jest następnie łączony z bilansem sporządzanym w Polsce. W oddziale zatrudniani są pracownicy na warunkach i w standardach obowiązujących w Unii Europejskiej. W trakcie wykonywania zadań w zakresie usług eksportowych niejednokrotnie zachodzi konieczność zwiększenia potencjału ludzkiego, najczęściej o wysoko wykwalifikowanych pracowników, co zmusza Spółkę do oddelegowania do pracy w Oddziale pracowników zatrudnianych na co dzień w Spółce na terenie Polski. Oddelegowanie pracowników nie przekracza 183 dni; ich wynagrodzenia wypłacane jest przez Spółkę z siedzibą na terenie Polski i również w Polsce jest opodatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenia i inne świadczenia wypłacane pracownikom oddelegowanym do pracy w Republice Czeskiej podlegają opodatkowaniu w Polsce czy w Czechach.

Zdaniem wnioskodawcy wynagrodzenia i inne świadczenia uzyskiwane przez pracowników oddelegowanych do pracy w Republice Czeskiej powinny być opodatkowane w Polsce. Wnioskodawca twierdzi, iż o właściwości miejscowej w tym przypadku przesądza art. 15 ust. 2 umowy z 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189). Wnioskodawca przytoczył jego treść oraz wskazał, iż wszystkie warunki określone we wskazanym przepisie zostały przez Spółkę spełnione. Wskazał również na zasadę nieograniczonego obowiązku podatkowego wynikającą z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podnosząc, iż wynagrodzenia są wypłacane przez Spółkę z siedzibą na terenie Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Zgodnie z art. 4a ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

W rozumieniu art. 4 umowy sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. umowy z dnia 24 czerwca 1993 r., z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18 i 19, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce), chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (w Czechach). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie (w Czechach).

Jednakże, zgodnie z art. 15 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Czech. Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Czechach) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż pracownicy zostają oddelegowani do pracy w Oddziale Spółki w Republice Czeskiej na okres nieprzekraczający 183 dni. Wynagrodzenia dla pracowników oddelegowanych wypłacane są przez wnioskodawcę - Spółkę z siedzibą na terenie Polski. Czeski Oddział Spółki nie ponosi kosztu wypłacanych wynagrodzeń.

W odniesieniu do ww. art. 15 ust. 2 ww. umowy należy zauważyć, że stosownie do Komentarza do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) obliczanie długości pobytu w danym państwie jest dokonywane poprzez stosowanie metody opartej na "dniach fizycznej obecności". W ramach tej metody każda część dnia, nawet bardzo krótka, spędzona przez podatnika w danym państwie, liczy się jako dzień obecności w tym państwie przy obliczaniu okresu 183 dni. Jako dzień obecności liczone są: dzień przybycia i wyjazdu, wszystkie inne dni spędzone w danym państwie, także soboty i niedziele, święta narodowe, urlopy przed, w czasie i po zakończeniu działalności, dni choroby oraz dni zajęte z powodu śmierci lub choroby w rodzinie. Nie bierze się pod uwagę dni spędzonych w tym państwie w czasie przejazdu między dwoma miejscami położonymi poza tym państwem.

Dodatkowo wyjaśnia się, że przy takiej redakcji przepisu jaki zastosowano w art. 15 ust. 2 umowy należy brać pod uwagę wszystkie możliwe kolejne dwunastomiesięczne okresy, nawet okresy, które do pewnego stopnia pokrywają się z innymi. Oznacza to, że jeżeli na pobyt danej osoby w drugim państwie składa się kilka krótkich okresów, wtedy do ustalenia dni pobytu w tym państwie uwzględnia się wszystkie wcześniejsze okresy pobytu w dwunastomiesięcznym okresie. Zatem, w celu ustalenia czy pobyt pracownika w drugim państwie łącznie nie przekroczył 183 dni w okresie dwunastu miesięcy należy wziąć pod uwagę okres dwunastu miesięcy liczony "do przodu" od dnia przybycia pracownika do drugiego państwa (Republiki Czeskiej), ale także okres dwunastu miesięcy liczony "wstecz" od dnia wyjazdu tegoż pracownika z drugiego państwa.

Zatem, o ile faktycznie pobyt pracownika oddelegowanego do pracy w Republice Czeskiej nie przekroczy 183 dni, liczonych w sposób wskazany powyżej i spełnione zostaną pozostałe przesłanki określone w art. 15 ust. 2 pkt 2 i 3 ww umowy tj. wynagrodzenia dla pracowników oddelegowanych wypłacane są przez wnioskodawcę - Spółkę z siedzibą na terenie Polski, nie zaś przez czeski Oddział Spółki, to należy stwierdzić, iż wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji czyli w Polsce.

Mając powyższe na względzie stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.