IBPBII/1/415-713/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 16 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 2 października 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-712/09/BD, IBPB II/1/415-713/09/MK wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 16 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z obowiązującym w zakładzie wnioskodawcy Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń socjalnych środki funduszu przeznaczone są m.in. na finansowanie wypoczynku w formie dofinansowania do:

* zorganizowanych wczasów pracownika,

* wypoczynku zorganizowanego przez pracowników we własnym zakresie tzn. "wczasów pod gruszą",

* krajowych i zagranicznych wycieczek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) w zakresie zwolnienia od podatku wartości otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej (...) rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (...) łącznie do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 380,00 zł, zachodzi pytanie - czy wskazane wyżej formy dopłat mieszczą się w pojęciu działalności socjalnej dającej prawo do zwolnienia od opodatkowania.

Jak wskazuje wnioskodawca, zakład nadal opodatkowuje wskazane wyżej formy dopłat. Ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych precyzuje pojęcie działalności socjalnej jako "usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego (...)". Zakład nie posiada własnych ośrodków wypoczynkowych i nie jest organizatorem wypoczynku, a tym samym usługodawcą. Zdaniem wnioskodawcy dopłata do wypoczynku nie stanowi działalności socjalnej w rozumieniu cytowanej ustawy, dającej prawo do zwolnienia z podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku służbowego zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku służbowym z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku służbowego zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Znowelizowany przepis ten ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Podkreślić należy, iż istotną zmianą znowelizowanego przepisu jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach przewidzianych ustawą - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Jak wynika z powołanego powyżej znowelizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy - skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Zatem z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym. Podkreślić przy tym należy, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z obowiązującym w zakładzie wnioskodawcy Regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych środki funduszu przeznaczone są m.in. na finansowanie wypoczynku w formie dofinansowania do:

* zorganizowanych wczasów pracownika,

* wypoczynku zorganizowanego przez pracowników we własnym zakresie tzn. "wczasów pod gruszą",

* krajowych i zagranicznych wycieczek.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię. Jak wynika z cytowanego przepisu z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym, a od 1 stycznia 2009 r. otrzymane przez pracownika w tym zakresie świadczenia pieniężne. Natomiast nie można uznać, iż np. wartość wycieczki zakupionej (zorganizowanej) przez pracodawcę jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy wycieczki nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym.

Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna a nie rzecz. Pracownicy mają prawo do skorzystania z usługi turystycznej zakupionej przez pracodawcę. Wartość takiego świadczenia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku służbowego. Wartość dofinansowania do wycieczki płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku służbowego, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku gdy pracownicy sami:

* organizują (kupują) wycieczkę krajową i zagraniczną,

* organizują dla siebie "wczasy pod gruszą",

* organizują dla siebie zorganizowane wczasy

i wnioskują do pracodawcy o dofinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych ww. wycieczek, "wczasów pod gruszą", zorganizowanych wczasów, wówczas dofinansowania te stanowią świadczenia pieniężne, do których ma zastosowanie zwolnienie określone w znowelizowanej treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile istotnie ww. finansowanie mieści się w pojęciu działalności socjalnej, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości wskazanej powyżej, tj. do nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W świetle powyższego, o ile ww. wycieczka została zakupiona przez pracodawcę, to otrzymane z tego tytułu świadczenie nie stanowi świadczenia rzeczowego, w związku z tym nie podlega zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym z tytułu przychodów ze stosunku służbowego na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W przypadku natomiast zorganizowanych przez samych pracowników wycieczek krajowych i zagranicznych, "wczasów pod gruszą", zorganizowanych wczasów - dofinansowania do tych form z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych stanowią świadczenia pieniężne - co do zasady - zwolnione z podatku dochodowego na mocy i w granicach określonych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do kwoty 380 zł w skali roku, o ile dofinansowanie do tych form wypoczynku jest finansowaniem działalności socjalnej. W przypadku gdy wystąpi nadwyżka powyżej tej kwoty, wówczas tę różnicę należy zaliczyć do przychodów pracownika podlegającego opodatkowaniu i odprowadzić stosowną zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, a następnie wykazać w informacji PIT-11.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie może być kwestia dotycząca wskazania, czy powyższe formy dopłat mieszczą się w pojęciu działalności socjalnej w rozumieniu ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

W związku z powyższym ocena stanowiska Wnioskodawcy dokonana została jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego.

Wobec powyższego, o ile faktycznie dopłata do przedmiotowych form wypoczynku finansowana przez wnioskodawcę ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie jest działalnością socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych - do oceny czego Organ wydający niniejszą interpretację nie jest, z przyczyn wyżej wymienionych, uprawniony - to świadczenia otrzymane przez pracowników z tytułu tegoż dofinansowania nie będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do uzupełnienia wniosku wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.