IBPBII/1/415-710/14/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura - 3 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia przez spółdzielnię mieszkaniową lokali mieszkalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 września 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia przez spółdzielnię mieszkaniową lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia mieszkaniowa zbywa własność lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Budynki, w których znajdują się lokale mieszkalne, były własnością zakładu pracy. Budynki zostały przekazane nieodpłatnie Spółdzielni Mieszkaniowej zgodnie z ustawą o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.

Zbycie lokali mieszkalnych następuje na rzecz najemców, zamieszkujących te lokale w dniu przejęcia przez Spółdzielnię budynku lub ich następców prawnych, np. małżonków, dzieci. Najemcy (oraz następcy prawni) nie są pracownikami Spółdzielni. W oparciu o postanowienia statutu Spółdzielni, zbycie lokali mieszkalnych na rzecz najemców następuje za kwotę wynikającą z wyceny rzeczoznawcy (zawartą w operacie szacunkowym) pomniejszoną o bonifikatę ustaloną na podstawie okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, do którego należał wcześniej budynek lub okresu najmu lokalu mieszkalnego (przy czym bonifikata nie może przekroczyć 80% wartości rynkowej lokalu mieszkalnego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu mieszkalnego ustaloną w operacie szacunkowym a kwotą (ceną zakupu), za którą nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego stanowi dla nabywcy przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, a w konsekwencji powoduje po stronie Spółdzielni obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota stanowiąca różnicę pomiędzy wartością rynkową lokalu mieszkalnego ustaloną w operacie szacunkowym a kwotą (ceną zakupu), za którą nastąpiło zbycie lokalu mieszkalnego, nie stanowi dla nabywcy przychodu z innych źródeł, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powoduje po stronie Spółdzielni obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C. Jest to konsekwencją zapisów art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wolne od podatku dochodowego są "dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tych budynków lub lokali a ceną zakupu".

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są "inne źródła".

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania "w szczególności" wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 93 ww. ustawy wynika, iż wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców - w wysokości odpowiadającej różnicy między ceną rynkową tych budynków lub lokali a ceną zakupu.

Z przytoczonego przepisu jednoznacznie wynika, iż prawo do zwolnienia w nim zawartego przysługuje tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy przedmiotem zbycia jest zakładowy (tekst jedn.: stanowiący własność zakładu pracy) budynek mieszkalny lub lokal mieszkalny, a jego nabywca posiada do tego budynku lub lokalu tytuł prawny - umowę najmu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zbywa własność lokali mieszkalnych wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej. Budynki, w których znajdują się lokale mieszkalne, były własnością zakładu pracy. Budynki przekazane zostały nieodpłatnie Spółdzielni Mieszkaniowej zgodnie z ustawą o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.

Zbycie lokali mieszkalnych następuje na rzecz najemców, zamieszkujących te lokale w dniu przejęcia przez Spółdzielnię budynku lub ich następców prawnych, np. małżonków, dzieci. Najemcy (oraz następcy prawni) nie są pracownikami Spółdzielni. W oparciu o postanowienia statutu Spółdzielni, zbycie lokali mieszkalnych na rzecz najemców następnie za kwotę wynikającą z wyceny rzeczoznawcy (zawartą w operacie szacunkowym) pomniejszoną o bonifikatę ustaloną na podstawie okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, do którego należał wcześniej budynek lub okresu najmu lokalu mieszkalnego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania wskazane przez Wnioskodawcę, a wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 93 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie. Zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie odnosi się bowiem tylko i wyłącznie do dochodów uzyskanych z tytułu zakupu zakładowych budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych przez dotychczasowych najemców. Natomiast - jak wynika z opisu zawartego we wniosku, w analizowanym stanie faktycznym - mieszkania w przejętych przez Spółdzielnię mieszkaniową budynkach straciły status zakładowych lokali mieszkalnych i stały się mieszkaniami wchodzącymi w skład zasobów Wnioskodawcy. Spółdzielnia Mieszkaniowa (Wnioskodawca) - budynki, w których znajdują się zbywane lokale mieszkalne przejęła bowiem od zakładu pracy. Budynki te, a zatem i zbywane obecnie lokale utraciły więc status lokali zakładowych. Takimi były pierwotnie, przed przejęciem ich przez Spółdzielnię.

Zatem przychód z tytułu udzielonej bonifikaty (jako różnicy między ceną rynkową mieszkania a ceną zakupu) jest przysporzeniem skutkującym powstaniem przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającym opodatkowaniu. Przychód z tego tytułu nie mieści się w katalogu zwolnień wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy. Dlatego Wnioskodawca obowiązany jest do wystawienia informacji, o której mowa w art. 42a ww. ustawy, tj. PIT-8C.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.