IBPBII/1/415-70/14/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 stycznia 2014 r. (data wpływu do Biura - 28 stycznia 2014 r.), uzupełnionym 31 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ekwiwalentu sędziowskiego otrzymanego za przeprowadzenie zawodów sportowych w 2013 r. - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2014 r. do Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ekwiwalentu sędziowskiego otrzymanego za przeprowadzenie zawodów sportowych w 2013 r.

Pismem z 28 marca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-70/14/BD, IBPB II/1/415-234/14/BD wezwano Wnioskodawcę do uiszczenia brakującej dopłaty w wysokości 40 zł zgodnie z art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej. Brakującą dopłatę Wnioskodawca uiścił 31 stycznia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2013 r. Wnioskodawca prowadził zawody sportowe jako sędzia piłki nożnej i otrzymał jednorazowe wynagrodzenie za przeprowadzenie zawodów sportowych, które nie przekraczało kwoty 200 zł od tego samego płatnika (klubu sportowego). Kwoty należności nie są określone w umowie, tylko w tabelach, zgodnie z uchwałą P. z dnia 5 marca 2009 r. Sędziemu wynagrodzenie za prowadzenie zawodów jest wypłacane na podstawie wystawionego przez sędziego rachunku za zawody po zakończeniu meczu. Sędzia piłkarski nigdy nie wie ile razy w miesiącu będzie prowadził zawody danego klubu sportowego i czy kwota ekwiwalentu za wszystkie zawody w danym miesiącu przekroczy 200 zł. Po przeprowadzonych zawodach piłkarskich sędzia wystawia rachunek sędziego za zawody według zasad określonych przez P. i przekazuje go przedstawicielowi klubu (kierownikowi drużyny, prezesowi, skarbnikowi itp.). Na podstawie tego rachunku sędzia otrzymuje wynagrodzenie za przeprowadzone zawody. Wnioskodawcę z klubami sportowymi nie łączy stosunek pracy ani nie została zawarta żadna inna umowa cywilnoprawna (umowa zlecenie, umowa o dzieło). Na zawody Wnioskodawca jest delegowany przez oddział P. czyli Okręgowy Związek Piłki Nożnej, Kolegium Sędziów, na podstawie rachunku sędziego za zawody (określony wzór). Kwoty (rachunki) wypełnia się zgodnie z tabelą określoną w uchwale Zarządu P. z dnia 5 marca 2009 r.

Rachunek ten zawiera:

1. Kwotę ekwiwalentu (określoną w tabeli ww. uchwały Zarządu P.).

2. Koszt uzyskania przychodu (20% z ekwiwalentu) wypełniany tylko w przypadku gdy kwota ww. ekwiwalentu przekracza kwotę 200 zł (według zaleceń/wytycznych Kolegium Sędziów Okręgowego Związku Piłki Nożnej dotyczących wypełniania rachunków sędziego za zawody w 2013 r.).

3. Dochód (kwota ekwiwalentu pomniejszona o koszt uzyskania przychodu).

4. Kwota podatku w wysokości 18% z dochodu.

5. Kwota razem (kwoty ekwiwalentu minus kwota podatku).

6. Zryczałtowane koszty dojazdu (według uchwały M.).

7. Do wypłaty (kwota razem, plus zryczałtowany koszt dojazdu); tę kwotę wypłaca klub sportowy sędziemu po przeprowadzonych zawodach; sędzia przekazuje klubowi sportowemu wypełniony i własnoręcznie podpisany rachunek sędziego za zawody.

Wnioskodawca dodatkowo nadmienia, że w 2013 r. za przeprowadzone zawody wypełnił rachunek sędziego za zawody bez kosztów uzyskania przychodu, gdy kwoty ekwiwalentu nie przekraczały kwoty 200 zł (od jednego płatnika - klubu sportowego - za jedne zawody).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w roku podatkowym 2013 oraz 2014 r. dochody (ekwiwalent) z tytułu prowadzenia zawodów sportowych sędziego piłkarskiego powinny być pomniejszone o koszt uzyskania przychodu (20%) jeżeli ekwiwalent nie przekroczył kwoty 200 zł od jednego płatnika (klubu sportowego) za przeprowadzenie jednych zawodów (jednego rachunku sędziego) czy też zastosowanie będzie miał art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Co ma zrobić podatnik (sędzia piłki nożnej) jeżeli wystawiał on rachunek sędziego za zawody (w roku podatkowym 2013) gdy ekwiwalent nie przekroczył kwoty 200 zł od jednego płatnika (klubu sportowego) za przeprowadzenie jednych zawodów (jednego rachunku sędziego za zawody) bez uwzględnienia kosztu uzyskania dochodów (20%).

3. Co należy zrobić w przypadku gdy klub sportowy nie prześle PIT-11 za przeprowadzone zawody za rok podatkowy 2013 oraz 2014, pomimo takiego obowiązku. Czy w związku z brakiem PIT-11 należy te dochody uwzględnić w zeznaniu rocznym.

4. Co w przypadku gdy płatnik - klub sportowy prześle podatnikowi PIT-11 (za rok podatkowy 2013) nie zgodnie z wystawionym rachunkiem przez sędziego za zawody.

Zdaniem Wnioskodawcy (sędziego piłkarskiego) w roku podatkowym 2013 i 2014 osiągnięty dochód (ekwiwalent) z tytułu prowadzenia zawodów sportowych powinien być pomniejszony o koszty uzyskania przychodu (20%), jeżeli ekwiwalent nie przekroczył kwoty 200 zł od jednego płatnika (klubu sportowego) za przeprowadzenie jednych zawodów (jednego rachunku sędziego za zawody). W takiej sytuacji nie ma zastosowania zapisy art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na płatniku (klubie sportowym) dokonującym wypłaty ekwiwalentu sędziowskiego będzie ciążył obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

W przypadku gdy sędzia piłkarski wystawił rachunek sędziego za zawody - w sytuacji gdy ekwiwalent nie przekroczył kwoty 200 zł od jednego płatnika (klubu sportowego) za przeprowadzenie jednych zawodów (jednego rachunku sędziego za zawody) - bez uwzględnienia kosztów uzyskania przychodów (20%) winien wystawić on rachunek korygujący i przesłać go do płatnika (klubu sportowego).

W przypadku nie otrzymania PIT-11 (za rok podatkowy 2013) od klubu piłkarskiego należy w zeznaniu rocznym uwzględnić wszystkie dochody z tytułu prowadzenia zawodów piłkarskich oraz wystąpić z pismami do klubów sportowych - płatników z wezwaniem do wystawienia PIT-11.

Z kolei w sytuacji gdy płatnik - klub sportowy prześle PIT-11 (za rok podatkowy 2013) nie zgodnie z wystawionym rachunkiem sędziego za zawody należy poinformować płatnika o popełnionym błędzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ekwiwalentu sędziowskiego otrzymanego za przeprowadzenie zawodów sportowych w 2013 r. Natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego (2014 r.) wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-234/14/BD.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przedmiotowego ekwiwalentu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na klubach sportowych jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy). Kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku płatnicy są zobowiązani, zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, przekazywać w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1 art. 42 cyt. ustawy, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) - art. 41 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast podatnicy, wskazane (otrzymane) należności, łącznie z pobraną zaliczką winni wykazać z pozostałymi dochodami w zeznaniu rocznym składanym zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do przychodów zakwalifikowanych zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy zastosowanie mają koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, które określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z kolei zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy od dochodów (przychodów) z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

* umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,

* kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz

* wysokość należności wynika z umowy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w 2013 r. Wnioskodawca prowadził zawody sportowe jako sędzia piłki nożnej i otrzymał jednorazowe wynagrodzenie za przeprowadzenie zawodów sportowych, które nie przekraczało kwoty 200 zł od tego samego płatnika (klubu sportowego). Kwoty należności nie są określone w umowie, tylko w tabelach, zgodnie z uchwałą P. z dnia 5 marca 2009 r. Sędziemu wynagrodzenie za prowadzenie zawodów jest wypłacane na podstawie wystawionego przez sędziego rachunku za zawody po zakończeniu meczu. Sędzia piłkarski nigdy nie wie ile razy w miesiącu będzie prowadził zawody danego klubu sportowego i czy kwota ekwiwalentu za wszystkie zawody w danym miesiącu przekroczy 200 zł. Po przeprowadzonych zawodach piłkarskich sędzia wystawia rachunek sędziego za zawody według zasad określonych przez P. i przekazuje go przedstawicielowi klubu (kierownikowi drużyny, prezesowi, skarbnikowi itp.). Na podstawie tego rachunku sędzia otrzymuje wynagrodzenie za przeprowadzone zawody. Wnioskodawcę z klubami sportowymi nie łączy stosunek pracy ani nie została zawarta żadna inna umowa cywilnoprawna (umowa zlecenie, umowa o dzieło). Na zawody Wnioskodawca jest delegowany przez oddział P. czyli Okręgowy Związek Piłki Nożnej, Kolegium Sędziów, na podstawie rachunku sędziego za zawody (określony wzór). Kwoty (rachunki) wypełnia się zgodnie z tabelą określoną w uchwale Zarządu P. z dnia 5 marca 2009 r. W 2013 r. Wnioskodawca za przeprowadzone zawody wypełnił rachunek sędziego za zawody bez kosztów uzyskania przychodu, gdy kwoty ekwiwalentu nie przekraczały kwoty 200 zł (od jednego płatnika - klubu sportowego - za jedne zawody).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W kontekście przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego stwierdzić należy, że w stosunku do ekwiwalentów wypłacanych sędziemu nie zostaną spełnione - wynikające z ww. przepisu - przesłanki, bowiem sędziego (Wnioskodawcę) z klubami sportowymi, od których otrzymuje przedmiotowe ekwiwalenty, nie wiąże żadna umowa, z której wynikałaby wysokości tychże ekwiwalentów. Ekwiwalenty te - jak zaznaczył we wniosku Wnioskodawca - określone są w formie stawki według tabeli ustalonej przez Związek.

W związku z powyższym, skoro dokumentami, na podstawie których kluby sportowe wypłacają Wnioskodawcy (sędziemu) ekwiwalenty sędziowskie są wystawiane przez niego rachunki za przeprowadzone zawody - a nie zawarte z płatnikami (klubami), umowy - pomimo, że nie przekraczają one kwoty 200 zł (za przeprowadzenie jednych zawodów) nie ma możliwości zastosowania do przedmiotowych ekwiwalentów art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż wysokość wypłacanych ekwiwalentów sędziowskich - jak wskazano powyżej - nie wynika z zawartej umowy. W tym miejscu wskazać należy, iż rachunek sędziego nie może być uznany za umowę zawartą między sędzią a danym klubem sportowym.

Zatem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy - jak słusznie w swoim stanowisku przedstawił Wnioskodawca - nie będzie miał zastosowania do należności, o których mowa we wniosku skoro Wnioskodawcę (sędziego sportowego) z klubami sportowymi, na rzecz których przeprowadza on zawody sportowe, nie wiąże żadna umowa (żaden stosunek prawny). Zatem fakt, iż wartość wypłacanych ekwiwalentów otrzymywanych od poszczególnych płatników (klubów sportowych) nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł, jest bez znaczenia dla zastosowania ww. przepisu, gdyż nie został spełniony warunek zawarcia umowy.

Podkreślić dodatkowo należy, iż brak otrzymania od płatnika, tj. klubu sportowego imiennej informacji PIT-11 z tytułu otrzymanych ekwiwalentów sędziowskich z racji przeprowadzenia zawodów sportowych nie zwalnia Wnioskodawcy z obowiązku wykazania w zeznaniu podatkowym za 2013 r. wszystkich uzyskanych dochodów (strat), zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać bowiem należy, iż podatnik, zgodnie ze wskazanym przepisem winien wykazać w zeznaniu wszystkie dochody podlegające opodatkowaniu. To on bowiem odpowiada za swoje zobowiązanie podatkowe należne za dany rok. Zatem brak należytego działania płatnika nie zwalnia podatnika z wypełnienia obowiązku nałożonego na niego stosowanymi przepisami. Analogicznie należy postąpić w sytuacji błędnie wystawionej przez płatnika informacji PIT-11 nawet wówczas, gdy nie dokona on korekty tej informacji. Bez znaczenia dla sposobu opodatkowania jest także błędnie wystawiony przez sędziego rachunek. Uzyskany przychód (dochód) winien bowiem być opodatkowany według zasad dla niego przewidzianych, nawet w sytuacji gdy jego uzyskanie zostało udokumentowane błędnym dowodem (taki dowód wymaga ewentualnej korekty).

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.