IBPBII/1/415-692/14/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura - 27 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym 3 i 5 listopada 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odsetek od odszkodowania i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanego świadczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odsetek od odszkodowania i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanego świadczenia.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 23 października 2014 r. znak: IBPB II/1/415-691/14/B, IBPB II/1/415-692/14/BJ wezwano Wnioskodawczynię o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 3 listopada 2014 r. (uiszczenie dodatkowej opłaty) i 5 listopada 2014 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Dnia 24 czerwca 2014 r. Skarb Państwa wypłacił Wnioskodawczyni kwotę 5.486.134 zł 50 gr. Podstawę do wypłaty powyższej kwoty stanowił prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego z 29 maja 2014 r. oddalający apelację pozwanego Skarbu Państwa.

Wypłacona kwota związana jest z uznaniem, za uzasadnione, roszczenia Wnioskodawczyni o odszkodowanie za utracone przez poprzedników prawnych (rodziców) w wyniku wywłaszczenia nieruchomości. Na kwotę tę złożyły się: kwota główna przyznanego odszkodowania, tj. 3.070.600 zł i 40 gr oraz wypłacone odsetki liczone od 22 kwietnia 2008 r. w kwocie 2.415.534 zł 10 gr.

Wypłacenie odszkodowania było związane z następującymi faktami:

Ojciec Wnioskodawczyni był właścicielem nieruchomości położonych w C. o pow. 0,2723 ha (była to nieruchomość niezabudowana, na której znajdował się ogród owocowo-warzywny) oraz wspólnie z żoną (matką Wnioskodawczyni) - nieruchomości o pow. 0,7210 ha (była to nieruchomość zabudowana, częściowo wykorzystywana na potrzeby prowadzonych przez ojca Wnioskodawczyni zakładu produkcyjnego X oraz zakładu wytwórczego Y, a częściowo na inne cele; w tym istniał tam duży budynek mieszkalny, w którym mieszkali rodzice Wnioskodawczyni wraz z dziećmi, w tym sama Wnioskodawczyni).

Rodzice Wnioskodawczyni zostali zmuszeni wraz z dziećmi do opuszczenia wszystkich powyższych nieruchomości 1 września 1950 r. Orzeczenie o wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa zostało wydane przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w S. z 3 kwietnia 1953 r. z mocą obowiązującą od 9 stycznia 1952 r. - na podstawie art. 21 dekretu z dnia 26 czerwca 1949 r. o nabywaniu i przekazywaniu nieruchomości niezbędnych dla realizacji narodowych planów gospodarczych.

Decyzją z dnia 28 lipca 2005 r. Minister Infrastruktury stwierdził, że powyższa decyzja o wywłaszczeniu nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa została wydana z naruszeniem prawa.

Decyzją z dnia 16 lutego 2007 r. Minister Budownictwa umorzył postępowanie o wypłatę odszkodowania z uwagi na zmianę przepisów k.p.a. odsyłając sprawę odszkodowania na drogę postępowania cywilnego przed sądem powszechnym.

Od złożenia pozwu przez Wnioskodawczynię (jako jedyną uprawioną, po zmarłych rodzicach, do występowania z roszczeniem o odszkodowanie od Skarbu Państwa) 20 marca 2008 r. w Sądzie Okręgowym, sprawa toczyła się przed sądami powszechnymi.

Wyrokiem z 28 maja 2009 r. Sąd Okręgowy oddalił powództwo Wnioskodawczyni.

Sąd Apelacyjny uchylił wyrok z dnia 28 maja 2009 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowy, który rozpatrując sprawę ponownie wyrokiem wstępnym z 15 grudnia 2010 r. uznał powództwo Wnioskodawczyni za usprawiedliwione co do zasady - wyrok ten stał się prawomocny dnia 8 lutego 2011 r.

Następnie wyrokiem z 30 października 2013 r. Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego Skarbu Państwa - Prezydenta Miasta na rzecz powódki (Wnioskodawczyni) kwotę odszkodowania równą 3.070.600 zł 40 gr wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od 22 kwietnia 2008 r., czyli od dnia wytoczenia powództwa.

W związku ze złożoną przez pozwanego apelacją Sąd Apelacyjny oddalił apelację prawomocnym wyrokiem z 29 maja 2014 r.

W toku sprawy sądowej Wnioskodawczyni zrezygnowała z dochodzenia utraconych korzyści. Nie podnosiła także w ogóle, z uwagi na brak możliwości dowodowych, kwestii odszkodowania za mienie związane ściśle z zakładami prowadzonymi przez jej ojca - czyli m.in. maszyn, surowców, środków bankowych, itd.

W piśmie z 3 listopada 2014 r. (wpływ do Biura - 5 listopada 2014 r.), stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że Sąd przyznał jej odszkodowanie za utracone przez jej rodziców nieruchomości na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego:

W zakresie odsetek ustawowych podstawę ich zasądzenia stanowiły przepisy art. 481 § 1 i § 2.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy kwota odszkodowania uzyskana na podstawie wskazanego wyżej prawomocnego wyroku sądu apelacyjnego jest zwolniona od podatku dochodowego od osób fizycznych.

2. Czy uzyskane na podstawie wskazanego wyżej prawomocnego wyroku sądu apelacyjnego odsetki zasądzone od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty dokonanej przez pozwanego zwolnione są od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W razie negatywnej odpowiedzi na pytania 1 i 2 lub którekolwiek z tych pytań Wnioskodawczyni prosi o odpowiedź na pytanie:

3. W jakim momencie powstanie obowiązek podatkowy po stronie podatniczki w niniejszej sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska zajętego w zakresie pytania nr 2 i 3.

Ad. 2.

Wnioskodawczyni uważa, iż od wypłaconych odsetek liczonych od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, uzyskanych w związku z prawomocnym wyrokiem sądu apelacyjnego, o którym była mowa wyżej, nie należy się podatek dochodowy od osób fizycznych. Podstawą dla tego zwolnienia jest także i w tym przypadku art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odsetki od odszkodowania należy traktować jako część samego odszkodowania ze względu na ścisły związek i niejako integralność tych dwóch części, które złożyły się na sumę ostatecznie wypłaconą.

Odsetki od kwoty głównej stanowią świadczenie uboczne, które de facto powstało w związku z nieotrzymaniem odszkodowania w określonym czasie, tj. w dacie wytoczenia powództwa. Mamy zatem w tym przypadku do czynienia z wypłatą odszkodowania składającego się z sumy głównej oraz odsetek związanych ze zwłoką w wypłacie odszkodowania.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z treścią artykułu 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek podatkowy powstanie dopiero w dacie, w której wypłacona kwota uzyska status odszkodowania niepodlegającego zwrotowi. Dopóki Skarbowi Państwa przysługuje prawo złożenia skargi kasacyjnej od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego nie można mówić o otrzymaniu lub postawieniu do dyspozycji przychodu w Wnioskodawczyni postaci wypłaconej kwoty. O czym jednoznacznie świadczy treść zastrzeżenia uczynionego w tytule przelewu, zgodnie z którym zastrzega się obowiązek zwrotu wypłaconej kwoty na wypadek skargi kasacyjnej. Sytuacja taka powoduje, że dopóki nie upłynie termin (dwumiesięczny od uzyskania przez pozwanego uzasadnienia do orzeczenia Sądu Apelacyjnego) na złożenie skargi kasacyjnej przez pozwany Skarb Państwa, a w przypadku złożenia skargi dopóki Sąd Najwyższy nie wyda orzeczenia zamykającego drogę do dalszego postępowania w sprawie nie sposób przyjmować, iż Wnioskodawczyni uzyskała dochód. Dochodem jest bowiem dopiero kwota, która ostatecznie i nieodwołalnie zostanie postawiona do dyspozycji Wnioskodawczyni, gdy tymczasem treść omawianego zastrzeżenia w oczywisty sposób zaprzecza takiemu charakterowi wypłaconej kwoty.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie wyroku sądowego odsetek od odszkodowania i określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanego świadczenia (pyt. nr 2 i 3). W zakresie pytania nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Należy podkreślić, iż użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 ww. ustawy sformułowanie "w szczególności", świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, nie wymienione wprost w tym przepisie.

Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z wniosku wynika, iż dnia 24 czerwca 2014 r. Skarb Państwa wypłacił Wnioskodawczyni kwotę 5.486.134 zł 50 gr. Podstawę do wypłaty powyższej kwoty stanowił prawomocny wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 29 maja 2014 r. oddalający apelację pozwanego Skarbu Państwa.

Na kwotę tę złożyły się: kwota główna przyznanego odszkodowania, tj. 3.070.600 zł i 40 gr oraz wypłacone odsetki liczone od dnia 22 kwietnia 2008 r. w kwocie 2.415.534 zł 10 gr.

Wnioskodawczyni uważa, iż od wypłaconych odsetek liczonych od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty, uzyskanych w związku z prawomocnym wyrokiem sądu apelacyjnego, nie należy się podatek dochodowy od osób fizycznych.

W opinii Wnioskodawczyni, dopóki Skarbowi Państwa przysługuje prawo złożenia skargi kasacyjnej od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego nie można mówić o otrzymaniu lub postawieniu do dyspozycji przychodu Wnioskodawczyni w postaci wypłaconej kwoty.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odsetki wypłacone za okres pomiędzy datą zasądzenia i datą wypłaty odszkodowania nie są wliczane do wartości odszkodowania. Zgodnie bowiem z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.) do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, iż nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z odszkodowaniem czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego - są skutkiem nie wykonania zobowiązań.

Z tych względów wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczeń - zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania i zadośćuczynienia, tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

W świetle powyższego nie można przyjąć, iż odsetki są odszkodowaniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych przewidzianym dla odszkodowań.

Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawczynią, że podstawą do zwolnienia z opodatkowania odsetek jest także przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Okoliczność, że odsetki stanowią najczęściej swoistą rekompensatę wynikającą z okresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą odszkodowania a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu, nie jest wystarczająca do objęcia zwolnieniem z opodatkowania przedmiotowych odsetek na tej samej podstawie prawnej co należności głównej. Wyłączenie z opodatkowania należności głównej nie oznacza, iż wolne od podatku są także odsetki od niej naliczone. W przedmiotowej sprawie odsetki zostały zasądzone za opóźnienie w zapłacie odszkodowania.

Nie można więc twierdzić, że odsetki od odszkodowania należy traktować jako część samego odszkodowania ze względu na ścisły związek i niejako integralność tych dwóch części, które złożyły się na sumę ostatecznie wypłaconą - są to po prostu należności z tytułu zwłoki w zapłacie świadczenia głównego (odszkodowania).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje zwolnienia od podatku odsetek od ww. świadczenia - zwalnia od opodatkowania jedynie odszkodowania (bądź zadośćuczynienia), tj. świadczenia polegające na naprawieniu szkody na rzecz poszkodowanego.

Wskazany przez Wnioskodawczynię przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi o zwolnieniu od podatku dochodowego przysługujących od takiego odszkodowania lub zadośćuczynienia - odsetek.

Jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego, odsetki za zwłokę (opóźnienie) stanowią świadczenie uboczne do świadczenia głównego.

Takie zapatrywanie wyrażone zostało też w orzecznictwie sądowym, jak w szczególności w uchwale Sądu Najwyższego z 31 stycznia 1994 r., sygn. akt III CZP 184/93, w którym zostało stwierdzone: "Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 k.c.) jest więc roszczeniem innym, niż roszczenie deliktowe".

Stąd, na gruncie przepisów prawa podatkowego otrzymane odsetki za zwłokę są również traktowane odrębnie od świadczenia głównego.

Skoro więc są odrębnym świadczeniem, to także są, co do zasady (na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy), przychodem wierzyciela podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ww. ustawy zawiera w tym przedmiocie wyraźne zwolnienie.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są:

* pkt 52 - odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776);

* pkt 95 - odsetki z tytułu realizacji nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1;

* pkt 119 - odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta;

* pkt 130 - odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.

Zatem skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od otrzymanego odszkodowania to należy stwierdzić, że takie świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, że uzyskane przez Wnioskodawczynię na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego odsetki zasądzone od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty dokonanej przez pozwanego nie korzystają z żadnego ze zwolnień podatkowych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym odsetki te podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnośnie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanych odsetek

należy podkreślić, iż przychodem - zgodnie z definicją zawartą w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przy czym przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z uwagi na to, że zasądzone na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego odsetki nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania - co zostało wykazane powyżej - otrzymana kwota odsetek stanowi przychód Wnioskodawczyni podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Jak wynika z wniosku, dnia 24 czerwca 2014 r. Skarb Państwa wypłacił Wnioskodawczyni zasądzoną wyrokiem kwotę odsetek. Zatem w tym dniu Wnioskodawczyni otrzymała przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co z kolei oznacza, że w tym samym dniu powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Treść zastrzeżenia uczynionego w tytule przelewu, zgodnie z którym zastrzega się obowiązek zwrotu wypłaconej kwoty na wypadek skargi kasacyjnej, pozostaje bez wpływu na powstanie obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze przywołane przepisy nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że obowiązek podatkowy powstanie dopiero w dacie, w której wypłacona kwota uzyska status odszkodowania niepodlegającego zwrotowi.

Zaznaczyć należy, że ewentualny zwrot wypłaconej kwoty na wypadek skargi kasacyjnej, może być podstawą do zastosowania, w roku, w którym zwrot nastąpi, odliczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach 3.070.600,40 zł i 2.415.534,10 zł.

Zatem nie ma racji Wnioskodawczyni twierdząc, że dopóki Skarbowi Państwa przysługuje prawo złożenia skargi kasacyjnej od prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego nie można mówić o otrzymaniu lub postawieniu do dyspozycji przychodu postaci wypłaconej kwoty.

W świetle powyższych wyjaśnień Organ nie podziela stanowiska, że dopóki nie upłynie termin na złożenie skargi kasacyjnej przez pozwany Skarb Państwa, a w przypadku złożenia skargi dopóki Sąd Najwyższy nie wyda orzeczenia zamykającego drogę do dalszego postępowania w sprawie nie sposób przyjmować, iż Wnioskodawczyni uzyskała dochód. Dochód taki Wnioskodawczyni uzyskała z momentem, gdy Skarb Państwa wypłacił jej przedmiotowe świadczenie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni dotyczące zwolnienia z opodatkowania odsetek oraz określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu otrzymanego świadczenia należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.