IBPBII/1/415-687/11/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 lipca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 27 września 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się za lata podatkowe wstecz - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lipca 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się za lata podatkowe wstecz.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 19 września 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-687/11/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 27 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W lipcu 2004 r. Wnioskodawca złożył w Powiatowym Urzędzie Pracy wniosek o przejście na zasiłek przedemerytalny. Po rozpatrzeniu, wniosek zakwestionowano uważając, że Wnioskodawca nie posiada wymaganego okresu pracy uprawniającego go do przejścia na zasiłek. W 2009 r. Sąd Administracyjny w Warszawie wydał korzystny dla niego wyrok. Jednakże kolejne zastrzeżenia co do złożonych przez Wnioskodawcę dokumentów miał ZUS. Przez sześć lat prowadzony był spór z urzędami przed sądami administracyjnymi. Spór zakończył się wyrokiem z dnia 18 listopada 2010 r. korzystnym dla Wnioskodawcy. W wyniku wyroku ZUS wypłacił Wnioskodawcy zaległe wynagrodzenie (od sierpnia 2004 r. do kwietnia 2011 r.) w kwocie 46.624,11 zł, potrącając zaliczkę na podatek w kwocie 5.866 zł, której rozliczenie nastąpi w 2012 r. Wnioskodawca uzyskał informację, że nie będzie mógł skorzystać z ulg i odliczyć je w 2012 r. za lata wstecz, gdyż nie osiągnął w tamtych latach dochodu. Wnioskodawca nie chce się z tym zgodzić ponieważ uważa, że na dochód otrzymany w tym roku składały się dochody z sześciu lat, za które nie otrzymywał zasiłku. Gdyby Wnioskodawca otrzymywał te dochody regularnie to rozliczałby się w każdym roku, korzystając z przewidzianych prawem ulg (np. ulga na kształcące się dzieci, ustawowa kwota wolna od podatku). Natomiast w przyszłym roku będzie mu przysługiwać tylko ulga za 2011 r. od kwoty składającej się z sześciu lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zrobić rozliczenie za każdy rok podatkowy wstecz.

Wnioskodawca uważa, że tak, ponieważ kwota wypłacona przez ZUS jest sumą składającą się z należności za wymienione lata. Kwotę tę uzyskano przez obliczenie należności każdego roku z osobna ze względu na rewaloryzację i następnie po zsumowaniu wypłacono Wnioskodawcy taką wysoką kwotę, od której w roku przyszłym będzie mógł odliczyć tylko jeden odpis na kształcące się w 2011 r. dziecko, a podatek zapłacił za wszystkie lata. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy, winien on zwrócić się do ZUS aby wystawił mu informację o dochodzie (PIT-40A) za każdy rok oddzielnie, jak to robiono przy wyliczeniu (symulacji), następnie zwróci się do Urzędu Skarbowego z prośbą o zrobienie korekty PIT-37.

Powołując treść art. 70 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, Wnioskodawca twierdzi, że w jego przypadku będzie mógł złożyć korektę PIT-37 za lata 2006-2010.

Ponadto, cytując z Tygodnika Podatkowego z 26 lutego 2007 r. wyjaśnienie dot. korekt deklaracji, Wnioskodawca uważa, że nie z jego winy tylko organów administracji państwowej nie wypłacano mu na bieżąco emerytury, od której to miałby możliwość robienia przysługujących mu odpisów podatkowych na wykształcenie dzieci, które pobierały w tamtym czasie naukę. Po wygraniu sprawy przez Wnioskodawcę ZUS połączył dochód w jedną całość i potrącił podatek jednorazowo, nie dając mu szansy skorzystania z ulg za wcześniejsze lata z uwagi na to, że Wnioskodawca nie miał dochodu. Wnioskodawca uważa, że kwota ta powstała z dochodów lat ubiegłych połączonych w jedną całość, a więc dochód był - nie był tylko wypłacany terminowo przez złą wolę urzędników, za co Wnioskodawca będzie żądał odsetek.

Wnioskodawca przez lata trwania procesu nie miał żadnych innych dochodów a więc rozliczał się i był na utrzymaniu żony, dlatego teraz chce dokonać odliczeń przysługujących mu w tamtych latach ulg, z których nie mógł skorzystać ponieważ nie było wystarczającego podatku żony - natomiast po połączeniu dochodów będzie można wykorzystać w pełni przysługujące im ulgi.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazany przepis jednoznacznie definiuje, kiedy - co do zasady - powstaje przychód, a mianowicie w tym roku, w którym podatnik go otrzymuje lub jest on stawiany mu do dyspozycji. Dla celów podatkowych przychód uzyskany m.in. z emerytury czy też z tzw. innych źródeł (np. zasiłku przedemerytalnego) jest rozpoznawany w roku podatkowym, w którym faktycznie podatnik go otrzymał, a nie w roku podatkowym, za który był należny. Zatem mimo, że podatnik byłby uprawniony do uzyskania świadczeń - przychodu za dany rok, a przychodu by faktycznie nie otrzymał - dla celów podatkowych nie rodziłoby to skutków podatkowych.

W treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wskazano, iż wyniku wyroku sądowego Wnioskodawca otrzymał od ZUS-u w 2011 r. zaległe świadczenia za lata 2004-2010.

Tut. Organ wyjaśnia, iż w takim przypadku - stosownie do postanowień art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychód z tytułu otrzymania ww. kwoty jest przychodem w roku jego otrzymania, nawet jeśli dotyczy lat ubiegłych. Tym samym, jeżeli wypłata zaległego świadczenia za lata 2004-2010 nastąpiła w 2011 r., to stanowi ona przychód Wnioskodawcy w tym roku podatkowym. Gdyby bowiem przyjąć rozumowanie Wnioskodawcy, że przychód ten winien być rozpoznawany za lata podatkowe, za które został w 2011 r. zapłacony, to Wnioskodawca winien go był wówczas zgłosić do opodatkowania i zapłacić w minionych latach stosowny podatek. Jednakże mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny omawiany we wniosku przychód w latach 2004-2010 nie wystąpił, a zatem słusznie Wnioskodawca nie wskazał go do opodatkowania. Przychód ten powstał dopiero w roku 2011, czyli wtedy kiedy został otrzymany, a zatem nie może być wykazany w zeznaniach podatkowych za lata 2004-2010.

Zgodnie z brzmieniem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Mając zatem na uwadze ww. przepis, jak również postanowienia art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, podatnik zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym, składanym za dany rok, wszystkie otrzymane w danym roku podatkowym przychody (dochody), z wyjątkiem tych, które korzystają ze zwolnienia lub w stosunku do których zaniechano poboru podatku.

Zatem Wnioskodawca jest obowiązany otrzymaną kwotę zaległego świadczenia za lata 2004-2010 wykazać w rozliczeniu rocznym za 2011 rok, w którym świadczenie to zostało mu wypłacone. W zeznaniu tym Wnioskodawca będzie też mógł skorzystać z przysługującej mu za ten rok ulgi prorodzinnej, o ile spełnia wszystkie przesłanki wymagane do jej zastosowania.

Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, iż będzie mógł zrobić rozliczenie za każdy rok podatkowy wstecz i skorzystać z przysługujących mu w tamtych latach ulg.

Natomiast odnosząc się do kwestii czy w związku z tym, iż w rozliczeniach za lata 2004-2010 Wnioskodawca nie korzystał z ulgi prorodzinnej, ponieważ nie miał wtedy dochodu, przysługuje mu prawo złożenia korekt zeznań podatkowych za te lata, tut. Organ wyjaśnia, iż przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa dopuszczają możliwość złożenia korekty zeznania podatkowego.

Zgodnie bowiem z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji, w myśl art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej, następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych.

Korekta może również być związana z błędnym obliczeniem podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych, polegającym na jej zmniejszeniu lub podwyższeniu.

Otrzymane przez Wnioskodawcę w 2011 r. w związku orzeczeniem sądowym zaległe wynagrodzenie za lata 2004-2010 - wbrew jego twierdzeniu - nie stanowi dochodu Wnioskodawcy z tamtych lat, tylko jest przychodem w roku jego otrzymania.

Zatem w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego brak jest podstaw do złożenia przez Wnioskodawcę korekty zeznań podatkowych PIT-37 za lata 2006-2010. Jak bowiem powyżej wykazano omawiany przychód powstał dopiero w 2011 r. bo wtedy został otrzymany, a więc nie może być przypisany do lat podatkowych, za które został wypłacony. Bez znaczenia dla rozpoznawania tegoż przychodu w 2011 r. jest to, że jego wypłata dopiero w 2011 r. nastąpiła z winy osób trzecich. Taka sama kwalifikacja byłaby wówczas, gdyby to z zaniedbania Wnioskodawcy należności za lata poprzednie zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w latach późniejszych (np. Wnioskodawca nie dostarczyłby w odpowiednim czasie dokumentów niezbędnych do naliczenia świadczenia).

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.