IBPBII/1/415-669/11/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 1 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 2076/10, wniosku z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 maja 2010 r.), uzupełnionego w dniu 30 września 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osiągniętych w 2009 r. ze stosunku pracy przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, zatrudnionego przez firmę z Singapuru - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów osiągniętych w 2009 r. ze stosunku pracy przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, zatrudnionego przez firmę z Singapuru.

W dniu 13 sierpnia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Znak: IBPB II/1/415-524/10/MCZ, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretację skutecznie doręczono w dniu 17 sierpnia 2010 r.

Pismem z dnia 27 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 września 2010 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 30 września 2010 r. Znak: IBPB II/1/415W-59/10/MCZ odmawiając zmiany ww. interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 8 października 2010 r.

Pismem z dnia 4 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 listopada 2010 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił pismem z dnia 3 grudnia 2010 r. Znak: IBPB II/1/4160-58/10/MCZ, IBRB/007-484/10 odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w wyniku rozpatrzenia skargi, wyrokiem z dnia 1 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 2076/10 uchylił zaskarżoną interpretację jako wydaną z naruszeniem prawa procesowego stwierdzając, iż organ interpretacyjny nie ustalił stanu faktycznego sprawy tj. nie wezwał wnoszącego wniosek do wyczerpującego uzupełnieni braków (formalnych) pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia czym naruszył dyspozycję art. 169 § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej. Jednocześnie w zakresie interpretacji prawa materialnego Sąd stwierdził, że dochody osiągnięte w 2009 r. ze stosunku pracy przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce zatrudnionego przez firmę z Singapuru podlegają opodatkowaniu w Polsce

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia z dnia 1 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 2076/10 wpłynął do tut. Biura w dniu 19 lipca 2011 r.

W związku ze wskazaniami ww. wyroku WSA pismem z dnia 15 września 2011 r. znak: IBPB II/1/415-669/11/MCZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Wniosek uzupełniono w dniu 30 września 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, osoba fizyczna posiadająca polską rezydencję podatkową, zawarł umowę o pracę z przedsiębiorcą mającym siedzibę w Singapurze. Umowa zawarta została na czas nieokreślony. Dla Wnioskodawcy jest to jedyny stosunek pracy. Praca związana jest z poszukiwaniem ropy naftowej i gazu (Wnioskodawca jest geofizykiem). Ze względu na charakter pracy, jest ona wykonywana w różnych krajach świata. W 2009 r. były to: Trynidad i Tobago oraz Wielka Brytania - Szkocja. Tym samym łącznie w 2009 r. Wnioskodawca przepracował w Wielkiej Brytanii 28 dni a w Trynidadzie i Tobago 77 dni. Zawarta przez Wnioskodawcę umowa o pracę stanowi, że powinien on pracować w następującym systemie czasowym: 6 tygodni pracy i 3 tygodnie wolnego, tj. 42 dni pracy wliczając w to niedziele i święta, a potem 21 dni odpoczynku, przy czym dni podróży traktowane są jako dni neutralne. Ze względu na kryzys w 2009 r. rytm ten został zaburzony, dlatego też Wnioskodawca nie pracował w normalnej rotacji z powodu braku zleceń. Zgodnie z umową, niezależnie gdzie Wnioskodawca jest skierowany do pracy, wysokość jego pensji nie ulega zasadniczym zmianom. Co miesiąc pracodawca wypłaca Wnioskodawcy pensję, bez względu na to, czy praca jest wykonywana we wskazanym przez niego miejscu, czy też podatnik pozostaje w domu oczekując na kolejne "skierowanie".

W odpowiedzi na wezwanie, w uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z uzyskaniem przez Wnioskodawcę dochodu z tytułu niniejszej umowy o pracę, wypłacanego za okres przebywania w Polsce, dochód ten należy zaliczyć do dochodów zagranicznych, który objęty jest w Polsce, zwolnieniem od podatku dochodowego zgodnie z art. 24 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 umowy polsko-singapurskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód ten objęty jest w Polsce zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 24 ust. 1 umowy polsko-singapurskiej. Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca powołał treść art. 15 i art. 24 ust. 1 ww. umowy.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 13 sierpnia 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-524/10/MCZ Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku nie będzie miała zastosowania umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru i dochody osiągnięte w 2009 r. ze stosunku pracy przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, zatrudnionego przez firmę z Singapuru, nie będą objęte w Polsce zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 24 ust. 1 w związku z art. 15 umowy polsko-singapurskiej. Ponadto, w interpretacji stwierdzono, iż fakt, że Wnioskodawca jest osobą mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest polskim rezydentem podatkowym) przesądza o tym, że dochody uzyskane podczas jego pobytu w Polsce od singapurskiego pracodawcy, spowodowanego brakiem zleceń z uwagi na istniejący kryzys gospodarczy, są traktowane jak dochody uzyskane na terytorium Polski i są opodatkowane według zasad przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla dochodów ze stosunku pracy. Tym samym dochody te nie są dochodami zagranicznymi.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, prawomocnym wyrokiem z dnia 1 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Kr 2076/10 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 13 sierpnia 2010 r. Znak: IBPB II/1/415-524/10/MCZ jako wydaną z naruszeniem prawa procesowego stwierdzając, iż organ interpretacyjny nie ustalił stanu faktycznego sprawy, tj. nie wezwał wnoszącego wniosek do wyczerpującego uzupełnienia braków (formalnych) pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia, czym naruszył dyspozycję art. 169 § 1 w związku z art. 14h Ordynacji podatkowej. Sąd wskazał, że ustalenia wymaga:

* w związku z jakim zdarzeniem (czy urlopem, czy oczekiwaniem na następne zlecenie) Wnioskodawca przebywał w Polsce w 2009 r., w czasie kiedy nie wykonywał pracy za granicą, tj. czy jego pobyt w Polsce w 2009 r. był związany wyłącznie z oczekiwaniem na kolejne zlecenie czy też obejmował czas urlopu spędzony na terenie kraju,

* czy wynagrodzenie wypłacane "za okres przebywania w Polsce" było czy też nie było również wynagrodzeniem za czas przepracowany w Wielkiej Brytanii, Trynidadzie i Tobago, tyle że wypłaconym w okresie pobytu w Polsce, jak również wynagrodzeniem wypłaconym za czas należnych dni wolnych po przepracowanym okresie czy też po wskazanym urlopie,

* czy wynagrodzenie obejmowało lub też nie obejmowało świadczenia za czas przebywania w podróży z Polski do wskazanego przez pracodawcę miejsca pracy i z powrotem,

Podsumowując, koniecznym - na kanwie ww. wyroku - jest ustalenie czy wynagrodzenie w czasie przebywania w Polsce było wypłacane wyłącznie za czas pozostawania w gotowości do pracy, czy też obejmowało ono także świadczenia z ww. tytułów, bowiem zdaniem Sądu Organ bezpodstawnie sam domniemał, iż Wnioskodawcy chodziło wyłącznie o opodatkowanie przychodów uzyskiwanych za okres oczekiwania na kolejne zlecenia.

Jednocześnie w zakresie interpretacji prawa materialnego Sąd stwierdził, w oparciu o przepis art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, że dochody osiągnięte w 2009 r. ze stosunku pracy przez podatnika mającego miejsce zamieszkania w Polsce, zatrudnionego przez firmę z Singapuru, podlegają opodatkowaniu w Polsce. Dlatego, w ocenie Sądu, skarżący nie ma racji dowodząc, że w jego sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 24 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 1 umowy polsko-singapurskiej. W szczególności Sąd podkreślił, iż przepisy prawa wskazują na polską rezydencję podatkową.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który stanowi, iż "ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 11 maja 2010 r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym stanowisko Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się - w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy - osobę fizyczną, która:

Zatem osoby posiadające w Polsce miejsce zamieszkania zgodnie z powołanym wyżej art. 3 ust. 1 ww. ustawy podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W myśl art. 4a przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z brzmieniem art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższego wszystkie świadczenia wypłacane Wnioskodawcy przez pracodawcę w 2009 r. podczas pobytu w Polsce, związane z pracą wykonywaną ma rzecz singapurskiego pracodawcy, stanowią wynagrodzenia za tę pracę.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (geofizyk) jako polski rezydent podatkowy zawarł z pracodawcą w Singapurze kontrakt, na podstawie którego otrzymuje wymienioną w nim roczną kwotę wynagrodzenia, wypłaconą w 12-stu równych ratach. Wynagrodzenie ze stosunku pracy obejmuje wynagrodzenie za czas pracy, wynagrodzenie za okres pobytu na odpoczynku (urlop), wynagrodzenie za czas gotowości do pracy (oczekiwanie na skierowanie do pracy), wynagrodzenie za czas przebywania w podróży. Zgodnie z kontraktem Wnioskodawca wykonywał pracę w systemie rotacyjnym, tj. 6 tygodni pracy i 3 tygodnie wolnego, tj. 42 dni pracy i 21 dni odpoczynku (urlopu); dni podróży traktowane są neutralnie. Jednocześnie pracując w rotacji 2 dni pracy do 1 dzień wolnego nie przysługuje Wnioskodawcy prawo swobodnego wyboru terminu urlopu wypoczynkowego, urlop wypoczynkowy jest częścią każdego z okresów urlopu po okresie pracy. W 2009 r. ze względu na kryzys i brak zleceń od pracodawcy rytm rotacyjny pracy został zaburzony. Łącznie w 2009 r. Wnioskodawca przepracował w Wielkiej Brytanii 28 dni a w Trynidadzie i Tobago 77 dni. Wynagrodzenie wypłacane Wnioskodawcy podczas pobytu w Polsce obejmowało zarówno wykorzystanie urlopu jak i oczekiwanie na skierowanie do pracy oraz czas przebywania w podróży a także czas przepracowany w Wielkiej Brytanii oraz w Trynidadzie i Tobago. Według wiedzy Wnioskodawcy, pracodawca w Wielkiej Brytanii mógł posiadać zakład, o którym mowa w art. 5 polsko - brytyjskiej Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy czym pracodawca wypłacał Wnioskodawcy wynagrodzenie z Norwegii.

Z analizy stanu faktycznego wniosku wynika, że w niniejszej sprawie Wnioskodawca posiadający w Polsce miejsce zamieszkania podlega w 2009 r. w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów), bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów, stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do dochodów uzyskanych zagranicą miejsce ich opodatkowania, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, czy od podmiotu, z którym zawarto umowę o pracę lecz od miejsca, w którym osoba fizyczna przebywa, kiedy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie.

Wobec powyższego w niniejszej sprawie z całą pewnością nie może mieć zastosowania umowa z dnia 23 marca 1994 r. zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Singapuru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1994 r. Nr 38, poz. 139) ponieważ Wnioskodawca nie wykonywał w 2009 r. pracy w tym kraju. W przedmiotowej sprawie ma natomiast zastosowanie - z uwagi na wykonywanie pracy w Wielkiej Brytanii - Konwencja zawarta z Wielką Brytanią oraz z uwagi na brak umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Trynidadem i Tobago, do dochodów za pracę tam wykonywaną - wyłącznie uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zysków majątkowych podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), z zastrzeżeniem postanowień artykułów 15, 17, 18 i 19 niniejszej Konwencji, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie

Przepis art. 14 ust. 2 tej umowy określa wyjątki od powyższej zasady. Zgodnie z tym przepisem, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. Konwencji, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Wielkiej Brytanii. Natomiast art. 14 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile zostaną łącznie spełnione określone w ww. przepisach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ust. 1 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej, w tym państwie, w którym praca jest wykonywana (w Wielkiej Brytanii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce), przy zastosowaniu metod unikania podwójnego opodatkowania określonych odpowiednio w art. 22 Konwencji polsko-brytyjskiej.

W przedmiotowej sprawie, jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca przebywał w Wielkiej Brytanii przez okres krótszy niż 183 dni. Mając bowiem na uwadze stosowaną zasadę (określoną w umowie o pracę), iż na dwa dni pracy przypada jeden dzień wolnego oraz fakt, że Wnioskodawca przepracował w Wielkiej Brytanii 28 dni - nie jest możliwym, nawet przy uwzględnieniu dni podróży (tj. dni przejazdu do Wielkiej Brytanii jak również dni wyjazdu z tego państwa) oraz przypadających na ten czas dni urlopu, iżby łączny czas faktycznego pobytu Wnioskodawcy w Wielkiej Brytanii, w związku ze świadczeniem obowiązków z tytułu zawartej umowy mógł przekroczyć ilość dni określonych w art. 15 ust. 2 lit. a) umowy polsko-singapurskiej.

Ponadto pracodawca Wnioskodawcy nie posiada siedziby w Wielkiej Brytanii (ma siedzibę w Singapurze) oraz wynagrodzenie dla Wnioskodawcy jest wypłacane z Norwegii, a więc nie jest ponoszone przez zakład, który pracodawca może posiadać w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca co do istnienia tegoż zakładu nie jest pewny; ta informacja nie ma jednak znaczenia w przedmiotowej sprawie, skoro wynagrodzenie - jak Wnioskodawca wskazał - wypłacane jest z Norwegii.

Zatem z analizy art. 14 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej wynika, iż zostały spełnione równocześnie wszystkie trzy warunki określone w art. 14 ust. 2 ww. Konwencji polsko-brytyjskiej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uzyskane w 2009 r. przez Wnioskodawcę dochody z tytułu zatrudnienia w singapurskiej firmie i wykonywania pracy w Wielkiej Brytanii (wszystkie świadczenia należne z tego tytułu) są opodatkowane wyłącznie w Polsce na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym określona w art. 22 Konwencji metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu nie będzie miała zastosowania, bowiem podwójne opodatkowanie nie wystąpi.

Natomiast w przypadku dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w 2009 r. z tytułu pracy w Trynidadzie i Tobago, jako, że Polska z tym krajem nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają zastosowanie wyłącznie zasady opodatkowania określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przepisy art. 27 ust. 9 i ust. 9a tejże ustawy, czyli tzw. metoda odliczenia proporcjonalnego (o ile w Trynidadzie i Tobago został uiszczony podatek od tych dochodów).

Zgodnie z art. 27 ust. 9 tej ustawy jeżeli podatnik, mający miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Również opodatkowaniu wyłącznie w Polsce podlegają te świadczenia, które byłyby wpłacane za czas oczekiwania na pracę (na kolejne zlecenie) w 2009 r.

Podsumowując należy stwierdzić, że dochody uzyskane w 2009 r. przez Wnioskodawcę, będącego polskim rezydentem podatkowym, od zagranicznego pracodawcy mającego siedzibę w Singapurze, wypłacającego wynagrodzenie na podstawie rocznego kontraktu w 12-tu równych ratach, które jak wskazał Wnioskodawca, obejmowało zarówno wynagrodzenie za czas pracy, w tym czas przepracowany w Wielkiej Brytanii oraz w Trynidadzie i Tobago, wynagrodzenie za okres pozostawania na odpoczynku, wynagrodzenie za czas gotowości do pracy (oczekiwanie na skierowanie do pracy) a także czas przebywania w podróży, podlegają opodatkowaniu w Polsce, czyli w kraju w którym Wnioskodawca miał w 2009 r. miejsce zamieszkania, na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawca nie ma racji, iż jego dochody uzyskane od zagranicznego pracodawcy podczas pobytu w Polsce są objęte zwolnieniem od podatku dochodowego na podstawie art. 15 i art. 24 ust. 1 umowy polsko-singapurskiej, bowiem wskazane przepisy nie mają do nich zastosowania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie jest nieprawidłowe.

Organ jednocześnie zaznacza, iż interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę. Jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Organ podatkowy nie jest bowiem uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.