IBPBII/1/415-66/08/MCZ - Opodatkowanie przychodu z tytułu otrzymania przez pracowników przedmiotów oraz ubiorów z logo firmy pracodawcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 12 listopada 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu z tytułu otrzymania przez pracowników przedmiotów oraz ubiorów z logo firmy wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 31 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku z tytułu otrzymania przez pracowników przedmiotów oraz ubiorów z logo firmy wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2008 r. Spółka będąca wnioskodawcą zorganizowała dla swoich pracowników spotkania o charakterze integracyjnym i/ lub okolicznościowym, w trakcie których przekazała nieodpłatnie pracownikom polary, koszulki, czapki, smycze, kalendarze, przenośne nośniki danych, kubki i inne gadżety.

Zorganizowane spotkania stanowią element polityki personalnej Spółki, której celem jest przede wszystkim zwiększenie zaangażowania pracowników w sprawy Spółki, integracja pracowników, poprawa komunikacji i atmosfery pracy oraz przekazanie w mniej formalny sposób informacji o dalszych planach rozwoju firmy, uzyskanych wynikach finansowych, osiągnięciach organizacyjnych oraz omówienie bieżących spraw. Spotkania mają charakter zamknięty tj. uczestniczą w nich wyłącznie zatrudnieni w Spółce pracownicy.

Wymienione powyżej działania przekładają się bezpośrednio na wzrost efektywności pracy, a tym samym pośrednio lub bezpośrednio na wzrost osiąganych przez Spółkę przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Przekazane w trakcie spotkań przedmioty są trwale oznaczone widocznym logo Spółki i/lub dodatkowymi napisami okolicznościowymi np. "Wiosenne spotkanie pracowników TOP 100", "Spotkanie integracyjne pracowników dyrekcji", w zależności od charakteru spotkania. Dodatkowo przekazywane przedmioty cechuje charakterystyczna dla Spółki pomarańczowo - niebieska kolorystyka nawiązująca do barw zastosowanych w znaku firmowym Spółki. Nadruk logo na przedmiotach umieszczony jest w sposób trwały, tj. niemożliwy bądź trudny do usunięcia bez uszkodzenia przekazanych artykułów. Cena jednostkowa netto przekazywanych przedmiotów nie przekracza 100 zł.

W trakcie spotkań pracownicy mają obowiązek nosić przekazane koszulki, polary bądź czapki, co ma zapewnić realizację celów polityki personalnej takich jak wzajemna integracja pracowników i identyfikacja pracownika z misją i celami Spółki. Pozostałe przedmioty tj. kalendarze, smycze, kubki są wykorzystywane przez pracowników w miejscu pracy - kalendarze do celów planowania i ewidencji spotkań służbowych, smycze do noszenia identyfikatorów, kart wejścia itp.

Zakup przekazywanych przedmiotów finansowany jest ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazywane przez Spółkę na rzecz pracowników przedmioty trwale opatrzone logo Spółki i dodatkowymi napisami stanowią nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników, będące ich przychodem ze stosunku pracy.

Zdaniem wnioskodawcy stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przedmiot nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy stanowią dla pracownika rzeczy o charakterze osobistym, z których może on swobodnie i bez ograniczeń korzystać. W przedstawionym stanie faktycznym przekazywane pracownikom przedmioty, na skutek ich opatrzenia logo Spółki bądź dodatkowymi napisami promującymi okoliczność spotkania bądź zaistniałego wydarzenia istotnego w działalności Spółki, nie stanowią dla pracowników ich ubiorów (przedmiotów) osobistych. Oznakowanie przekazywanych gadżetów znakiem firmowym Spółki i utrzymywanie ich w barwach charakterystycznych dla Spółki sprawia, iż tracą one charakter osobisty. Z założenia mają służyć budowaniu i umacnianiu wizerunku Spółki wśród pracowników i zwiększeniu poczucia tożsamości i identyfikacji z firmą. Przekazane elementy ubioru są wykorzystywane przez pracowników w trakcie spotkań integracyjnych lub w celach związanych z wykonywanymi zadaniami służbowymi.

Zatem zdaniem wnioskodawcy otrzymane przedmioty nie przysparzają pracownikom korzyści, bowiem nie mogą one być wykorzystywane przez pracowników jako odzież osobista (przedmioty osobiste), w sposób swobodny i nieograniczony i w związku z tym nie zostały przez Spółkę opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie w stanowisku wyrażonym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 10 lutego 2005 r. (I SA/WR 1038/03), w którym orzeczono iż "zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decyduje to, czy określone świadczenie może otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego przepisu, czy również inna osoba niezwiązana tego rodzaju stosunkiem prawnym. Istotne jest więc to, czy istnieje związek prawny, lub też faktyczny, danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy <...>. Zakup odzieży i obuwia, jako środka służącego do wykonywania działalności gospodarczej, należy więc ocenić, na tle przepisów prawa pracy, z których wynika zasada wykonywania pracy przez pracownika we własnej odzieży. Zakup odzieży oraz obuwia stanowi wydatek związany z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Niezależnie zatem od zagadnienia prowadzenia działalności gospodarczej każda osoba musi nabywać i posiadać ubrania. Dlatego też zakup tych rzeczy stanowi spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na pracodawcę przepisami prawnymi obowiązku dostarczania pracownikowi nieodpłatnie odzieży i obuwia roboczego, a także z podjętej przez pracodawcę decyzji o używaniu stosownej odzieży reprezentacyjnej, jeżeli podatnik wykaże, że odzież ta utraciła charakter odzieży osobistej, na przykład z uwagi na opatrzenie jej dla grupy pracowników cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, krój, logo itp.). Również aby ubiór, który nie ma cech ochronnych lub został narzucony przepisami sanitarnymi, pragmatyką służbową, mógł być uznany za służbowy, to musi być wyposażony w charakterystyczne cechy firmy. Ubiór taki traci w ten sposób charakter osobisty".

Podobne stanowisko zajął również Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu, w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2007 r. (VI-2/415-4/07) oraz Naczelnik Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji prawa podatkowego z dnia 3 października 2006 r. (1401/BF-I/4117-30/06/JC), potwierdzając, iż odzież traci charakter osobisty np. z uwagi na opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla firmy (barwa, krój, logo itp.)

Kwestia uznania przekazanych przedmiotów opatrzonych logo za nie stanowiące dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych była również przedmiotem wydanej w dniu 19 marca 2008 r. interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, (ILPB1/415-277/07-3/RP). W przytoczonej interpretacji podatnik uzyskał potwierdzenie takiego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 tej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że pracownicy są zobowiązani do noszenia ubiorów - koszulek, czapek, polarów - zawierających nadruki logo firmy, napisy okolicznościowe związane z charakterem spotkania, posiadających pomarańczowo - niebieską kolorystykę charakterystyczną dla firmy, przekazanych im nieodpłatnie, na spotkaniach integracyjnych lub okolicznościowych. Ponadto w trakcie ww. spotkań pracownicy biorący w nich udział otrzymują przedmioty typu: kalendarze, smycze, kubki, przenośne nośniki danych oraz inne gadżety. Wszystkie te przedmioty posiadają logo firmy spółki umieszczone w sposób trwały i są wykorzystywane następnie przez pracowników w miejscu pracy. Wnioskodawca wskazał, że przedmioty te nie mogą być wykorzystywane przez pracowników jako odzież osobista (przedmioty osobiste) w sposób swobodny i nieograniczony. Przekazane elementy ubioru są wykorzystywane przez pracowników w trakcie spotkań integracyjnych lub w celach związanych z wykonywanymi zadaniami służbowymi.

Zatem biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że skoro koszulki, czapki, polary - posiadające nadruki logo firmy, napisy okolicznościowe związane z charakterem spotkania i pomarańczowo - niebieską kolorystykę charakterystyczną dla firmy, wnioskodawca przekazał pracownikom nieodpłatnie do obowiązkowego noszenia na spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych lub w celach związanych z wykonywanymi zadaniami służbowymi, a więc wyłącznie do celów związanych z wykonywaną pracą, to przekazane ubrania nie stanowią nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników i ich wartość nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Z treści wniosku wynika ponadto, że przedmioty te nie mogą być wykorzystywane przez pracowników jako odzież osobista.

Natomiast jeżeli przekazane przez pracodawcę nieodpłatnie ubrania pracownicy otrzymaliby do swobodnego używania, a więc do osobistego użytku, wówczas zastosowanie znalazłby art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym ww. ubrania stanowiłyby przychód pracownika jako nieodpłatne świadczenie.

W stosunku do przekazanych nieodpłatnie pracownikom przedmiotów typu: kalendarze, smycze, kubki, przenośne nośniki danych oraz inne gadżety posiadające logo firmy spółki umieszczone w sposób trwały należy zauważyć, że wnioskodawca wskazał we wniosku, że rzeczy te są wykorzystywane przez pracowników w miejscu pracy - kalendarze do celów planowania i ewidencji spotkań służbowych, smycze do noszenia identyfikatorów, kart wyjścia itp. Wynika z tego, że pracownicy nie otrzymali tych przedmiotów do służbowego użytku, a jedynie do wykorzystania w związku z wykonywanymi obowiązkami w pracy. Wobec tego wartość tych przedmiotów nie stanowi przychodu dla pracowników.

W przypadku gdyby przekazane przez pracodawcę nieodpłatnie ww. przedmioty pracownicy otrzymali do swobodnego używania w dowolnym miejscu, wówczas zastosowanie znalazłby tu również art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym ww. przedmioty stanowiłyby przychód pracownika.

Należy tu zaznaczyć, że organ wydający pisemną interpretację jest związany opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę. Organ podatkowy nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania wyjaśniającego w sprawie przedstawionej we wniosku.

Ponadto odnosząc się do przywołanego przez Spółkę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu (sygn. akt I SA/WR 1038/03) należy stwierdzić, że powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast wyrok ten nie jest wiążący dla organu wydającego przedmiotowa interpretację, gdyż wyroki sądowe nie są źródłami prawa.

Powyższe należy również odnieść do powołanych we wniosku interpretacji prawa podatkowego innych organów administracji państwowej (urzędów skarbowych, izb skarbowych), które zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których zarówno stan faktyczny jak i stanowisko wnioskodawcy mogą się różnić, a to może skutkować wydaniem różnych interpretacji. Ponadto od dnia 1 lipca 2007 r. jedynym organem uprawnionym do wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego jest Minister Finansów działający przez upoważnionych Dyrektorów Izb Skarbowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 30-016 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.