IBPBII/1/415-653/10/HK - Zaliczenie do przychodu ze stosunku pracy udziału pracownika w imprezach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę, finansowanych ze środków obrotowych spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu ze stosunku pracy udziału pracownika w imprezach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę, finansowanych ze środków obrotowych Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodu ze stosunku pracy udziału pracownika w imprezach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę, finansowanych ze środków obrotowych Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest pracodawcą, zatrudniającym ponad 600 pracowników w oddziałach i centrali, który organizuje imprezy integracyjne dla swoich pracowników, mające na celu zmotywowanie pracowników do dalszej pracy, podtrzymywanie poczucia utożsamiania się pracowników z własną firmą, polepszenie współpracy między pracownikami oraz podziękowania pracownikom za ich pracę i zaangażowanie. Spotkania integracyjne mają różnorodną postać.

Są to przykładowo:

* jubileusze Spółki, odbywające się poza siedzibą Spółki, które są organizowane przez zewnętrzne firmy,

* spotkania świąteczne, odbywające się w siedzibie Spółki lub w restauracji,

* pikniki, odbywające się poza siedzibą Spółki, które są organizowane przez zewnętrzne firmy.

Wymienione imprezy integracyjne organizowane dla pracowników mają charakter otwarty, czyli zaproszeni są wszyscy pracownicy lub grupy pracowników, ale ich obecność jest całkowicie dobrowolna i nieobowiązkowa.

Spółka nie sporządza listy pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej. Zwykle Spółka określa z organizatorem imprezy szacunkową ilość pracowników, która jest wykorzystywana w celu określenia skali imprezy, aby organizator wiedział ile posiłków należy przygotować i jaką salę na spotkanie wynająć. Opłata dla dostawcy usług za zorganizowanie imprezy integracyjnej ustalona jest ryczałtowo bez względu na rzeczywistą ilość pracowników, którzy wezmą udział w imprezie.

Podczas imprezy pracownicy mogą korzystać z usług gastronomicznych lub cateringowych świadczonych przez firmy wynajmowane przez Spółkę. Pracownicy nie mają przydzielonych racji żywnościowych, a każdy pracownik ma możliwość wyboru na imprezie jaki posiłek chce zjeść lub czego chce się napić. Spółka ze względu na liczebność pracowników i formę udostępniania świadczeń np. szwedzki stół lub catering nie jest w stanie ewidencjonować ilości spożytych przez danego pracownika produktów.

Pracownicy mogą również skorzystać z dodatkowych atrakcji zapewnianych przez Spółkę takich jak: oglądanie występu artystycznego lub udział w zabawie tanecznej. Zdaniem Spółki prowadzenie ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z takiej atrakcji skorzystał jest niemożliwe do wykonania w praktyce. Imprezy integracyjne są finansowane ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesiony przez Spółkę koszt udziału pracownika w imprezie integracyjnej będzie jego przychodem ze stosunku pracy zgodnie z ogólną regułą wynikającą z art. 12 ust. 1 w powiązaniu z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. W ocenie wnioskodawcy z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju świadczenia otrzymane przez pracownika podczas spotkań o charakterze imprez integracyjnych.

Wnioskodawca powołuje się na treść art. 11 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (czyli pracownika) w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zasadniczym kryterium zaistnienia przychodu z tytułu otrzymania świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń przez podatnika, zgodnie z cytowanym przepisem ustawy, jest zatem ich faktyczne otrzymanie przez podatnika.

W związku z powyższym - zdaniem wnioskodawcy - poniesiony koszt udziału pracowników w imprezie integracyjnej będzie przychodem pracownika ze stosunku pracy tylko wtedy, gdy świadczenie na rzecz pracownika będzie zindywidualizowane, tj. imiennie adresowane, otrzymane przez niego i możliwe do ustalenia (wyliczenia). W takiej sytuacji Spółka będzie zobowiązana dodać to świadczenie jako dodatkowy przychód do przychodów ze stosunku pracy.

Spółka uważa, że samo zaproszenie pracownika na imprezę integracyjną nie rodzi dla niego skutków podatkowych, ponieważ jeśli pracownik nie skorzysta z zaproszenia, to nie otrzyma świadczeń w naturze lub innych nieodpłatnych świadczeń.

Także w przypadku, gdy pracownik bierze udział w imprezie, ale Spółka nie jest w stanie ustalić jakie konkretne świadczenia otrzymał, to również nie jest możliwe ustalenie jego przychodu z tego tytułu, który należałoby doliczyć do przychodu ze stosunku pracy.

W ocenie wnioskodawcy, w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów imprezy integracyjnej. W takiej sytuacji wartość poniesionych przez Spółkę kosztów udziału w imprezie integracyjnej nie stanowi dla pracownika przychodu podatkowego, a po stronie pracodawcy nie powstają obowiązki płatnika. Opodatkowaniu może podlegać tylko przychód rzeczywiście otrzymany przez pracownika, a nie możliwy do otrzymania (wartość otrzymanego świadczenia, a nie możliwość skorzystania z tego świadczenia).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się zatem między innymi różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych, a w zasadzie ich wartość.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy (art. 12 ust. 3 ww. ustawy). Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

* jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,

* jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,

* jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,

* w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Przedstawiając własne stanowisko w przedmiotowej sprawie Spółka podkreśliła, że samo zaproszenie pracownika na imprezę integracyjną lub też wzięcie w niej udziału nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania, bowiem o przychodzie można mówić w sytuacji, gdy pracownik skorzysta z postawionych do jego dyspozycji świadczeń.

Tutejszy organ podatkowy nie podziela stanowiska Spółki. W przedstawionym stanie faktycznym nie ma przeszkód w ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowania przez Spółkę spotkań integracyjnych.

Na wstępie podkreślenia wymaga fakt, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z oferowanych przez pracodawcę spotkań integracyjnych oraz wszelkich atrakcji zapewnionych podczas tych imprez, lecz samo otrzymanie przez pracownika możliwości skorzystania z imprez integracyjnych o określonej wartości pieniężnej (w zależności od formy w jakiej spotkanie to zostanie zorganizowane, tj. w restauracji, teatrze, w miejscu pracy, w postaci festynu, pikniku). Postawienie do dyspozycji pracownikowi możliwości nieobowiązkowego uczestnictwa w spotkaniach integracyjnych, które skierowane są tylko do pracowników Spółki, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen zakupu usług. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z organizacją poszczególnych imprez, także tych połączonych z dodatkowymi atrakcjami nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika. Nieistotne jest przy tym, co i ile dany pracownik skonsumuje, czy z ilu i jakich atrakcji skorzysta, gdyż koszty zakupu poszczególnych postawionych do dyspozycji świadczeń ponoszone będą niezależnie od tego czy pracownicy skorzystają z nich w pełnym zakresie, czy też nie. Istotnym dla celów podatkowych jest to, że pracownik będzie miał możliwość skorzystania z udziału w poszczególnych spotkaniach integracyjnych zaoferowanych mu przez pracodawcę - zostaną mu one postawione do dyspozycji.

Stanowisko organu podatkowego potwierdziła uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10. Sąd przesądził w niej jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie to już samo zagwarantowanie pracownikowi możliwości skorzystania z uprawnienia. O powstaniu przychodu nie decyduje natomiast okoliczność faktycznego skorzystania ze świadczenia. Powyższe oznacza, że argument wnioskodawcy, iż nie może on ustalić ile zjadł i wypił każdy pracownik ani z jakich dodatkowych atrakcji skorzystał i czy w ogóle brał udział w imprezie, jest nietrafny. Pracownik uzyska przychód w chwili umożliwienia mu wzięcia udziału w takiej imprezie. Na imprezie integracyjnej będzie zaś miał takie samo prawo do wypicia, zjedzenia i udziału w atrakcjach jak każdy inny uczestnik imprezy. Ustalenie przychodu dla niego nie będzie zależało od tego ile zje i wypije ani z jakich atrakcji skorzysta, lecz od tego czy mógł w niej wziąć udział. A udział będzie mógł wziąć, o ile impreza będzie skierowana m.in. do niego. Jeżeli wstęp będzie się odbywał na podstawie zgłoszenia bądź zaproszeń bądź identyfikatora to w chwili, kiedy otrzyma zaproszenie lub zgłosi swój udział. To czy istotnie przybędzie na imprezę, czyli skonsumuje świadczenie, jest kwestią bez znaczenia dla powstania przychodu, w świetle powołanej uchwały.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż Spółka w oparciu o listę pracowników, którzy wyrażą chęć uczestnictwa w takiej imprezie integracyjnej - jeśli obowiązywałyby zgłoszenia lub zaproszenia, bądź tylko w oparciu o listę pracowników, do których oferta została skierowana - jeśli nie wymagano potwierdzeń obecności bądź nie wystawiono zaproszeń - winna ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia dla każdego z nich, bez względu na to, który pracownik weźmie udział w spotkaniu.

W związku z powyższym, w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, możliwym jest wyliczenie, jaki koszt zostanie poniesiony w związku ze zorganizowaniem poszczególnej imprezy integracyjnej (zarówno tych zorganizowanych przez Spółkę we własnym zakresie, jak i tych organizowanych przez firmy zewnętrzne, gdy Spółka otrzyma fakturę obejmującą łączny koszt imprezy), a także określenia, który pracownik w nich będzie uczestniczył, bez względu na to, czy dany pracownik weźmie udział w imprezie, czy też nie, oraz co i ile skonsumuje i z jakich atrakcji skorzysta, bądź nie. Wobec tego Spółka będzie mogła ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu możliwości uczestnictwa w organizowanych przez nią spotkaniach integracyjnych i przyporządkować je poszczególnym pracownikom. Wartość świadczenia, jaką Spółka winna doliczyć do przychodu danego pracownika należy obliczyć dzieląc łączną kwotę wynikającą z wystawionych przez firmy zewnętrzne faktur lub rachunków za poszczególne spotkania integracyjne, w posiadaniu których będzie Spółka (np. faktury) przez liczbę pracowników zainteresowanych bądź mogących wziąć udział w danym spotkaniu integracyjnym.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne związane z ujednoliceniem ogólnej kwoty w formie ryczałtu nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia jaka wartość opłacanej kwoty przypada na danego pracownika.

Zatem, możliwość wzięcia udziału w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez pracodawcę prowadzi do powstania u pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Spółka powinna zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę, natomiast przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakup danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej, przez liczbę zainteresowanych nią pracowników, bez względu na fakt, iż Spółka nie będzie prowadzić żadnych ewidencji pozwalających na ustalenie, co zje, wypije dany pracownik, z jakich "atrakcji" zapewnianych w czasie imprezy skorzysta oraz, na fakt, że Spółka będzie mieć trudność w ustaleniu dokładnej listy pracowników, którzy faktycznie będą obecni na imprezie, ponieważ o powstaniu przychodu po stronie pracowników przesądza fakt, iż mają oni możliwość wzięcia udziału w tej imprezie.

Wartość świadczeń jaką poniesie wnioskodawca w ramach organizowanych imprez integracyjnych ze środków obrotowych Spółki pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.