IBPBII/1/415-65/08/MCZ - Czy wartość ponoszonych przez pracodawcę zryczałtowanych opłat za świadczenia zdrowotne dla członków rodziny pracownika stanowi przychód pracownika?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 30 października 2008 r.) uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2009 r., 15 stycznia 2009 r. oraz w dniu 23 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz członków rodzin pracowników - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz członków rodzin pracowników.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi pismem z dnia 30 grudnia 2008 r. Znak:,. i,. wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 13 stycznia 2009 r., 15 stycznia 2009 r. oraz w dniu 23 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka będąca wnioskodawcą podpisała z Centrum umowę u udzielanie przez Centrum świadczeń zdrowotnych dla członków rodzin pracowników. Zasady udzielania świadczeń są opisane w umowie (wraz z załącznikami i porozumieniem) będącej załącznikiem do niniejszego wniosku. Za całość świadczeń wnioskodawca płaci zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne uzależnione od ilości rodzin pracowników upoważnionych do korzystania z poszczególnych świadczeń.

Wysokość wynagrodzenia nie zależy od ilości zrealizowanych świadczeń. Firma wnioskodawcy nie otrzymuje też informacji ani nie posiada wiedzy, czy i który z członków rodzin pracowników skorzystał z dodatkowych świadczeń zdrowotnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy świadczenia medyczne, o których mowa powyżej są przychodem dla pracownika.

Czy świadczenia medyczne o których mowa powyżej są przychodem dla członków rodzin pracowników.

Wnioskodawca uważa, że powyższe świadczenia nie są przychodem ani dla pracownika ani dla członków jego rodziny.

W przypadku korzystania przez członków rodzin pracowników ze świadczeń zdrowotnych finansowanych przez firmę, ustalenie przychodu uzależnione jest od tego, czy firma wnioskodawcy jest w stanie określić koszt tych wydatków przypadający na jednego pracownika bądź członka jego rodziny, czy też nie. Ponieważ na żadnym etapie firma nie posiada takiej wiedzy, dlatego świadczenia te nie są przychodem ani dla pracownika ani dla członka jego rodziny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu (art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, (...).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka podpisała umowę z Centrum o udzielanie świadczeń zdrowotnych dla członków rodzin swoich pracowników. Spółka płaci Centrum zryczałtowaną opłatę miesięczną uzależnioną od ilości członków rodzin pracowników upoważnionych do korzystania z poszczególnych świadczeń.

Zatem, jeżeli pracodawca ponosi koszty opieki medycznej dla członków rodzin pracowników, wówczas łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na członków rodziny pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Świadczenia medyczne dla członków rodziny pracownika są nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia.

Nie można się zgodzić z twierdzeniem Spółki, że otrzymywane nieodpłatne przez członków rodziny pracownika świadczenia zdrowotne nie stanowią przychodu, ponieważ nie ma możliwości ustalenia kosztów wydatków przypadającego na członka rodziny pracownika.

Należy zauważyć, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy dla pracownika nie przesądza fakt skorzystania przez członków jego rodziny z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez członka rodziny pracownika usługi medycznej (o określonej wartości pieniężnej), dającej prawo do skorzystania z niej w ramach zawartej przez pracodawcę umowy. Objęcie członków rodziny pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem członków rodziny pracownika nieobowiązkową opieką medyczną w ramach dodatkowej usługi medycznej nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na pracownika. Spółka jest bowiem w stanie określić liczbę osób uprawnionych do korzystania z opieki medycznej (liczbę członków rodziny poszczególnych pracowników) jak również zna globalną wartość zakupionej usługi. Zatem Spółka jest w posiadaniu informacji jaki jest koszt świadczenia przypadający na danego pracownika w związku z uprawnieniem jakie posiadają członkowie jego rodziny.

Podkreślenia wymaga, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez uprawnioną osobę w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń.

Będąc osobą uprawnioną do świadczeń medycznych objętych usługą, członek rodziny pracownika w danym okresie może np. nie skorzystać z żadnych usług lub też skorzystać z usług o faktycznej wartości daleko wykraczających poza odpłatność ryczałtową. Ilość faktycznie wykorzystanych usług przez członka rodziny pracownika nie wpływa na wysokość odpłatności ustalonej w sposób ryczałtowy. Wartość ta jest stała i jest ponoszona za gotowość świadczenia usług objętych pakietem na rzecz konkretnego członka rodziny pracownika, w okresie za który została zapłacona.

W związku z tym, przychodem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskiwanego przez członka rodziny pracownika jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Jednocześnie należy podkreślić, iż usługa objęcia opieką medyczną, finansowana członkom rodzin pracowników przez pracodawcę występuje na polskim rynku i odpłatność z tego tytułu wynika z faktu objęcia opieką medyczną, a nie z faktu korzystania z konkretnych świadczeń. Tego typu umowy polegają z jednej strony na przekazaniu świadczenia pieniężnego, a z drugiej na przyrzeczeniu zapewnienia opieki medycznej w razie takiej potrzeby. W związku z tym pracownik, gdyby nie otrzymał przedmiotowego świadczenia od Spółki dla członków rodziny, mógłby indywidualnie zawrzeć taką umowę, ponosząc z tego tytułu wydatek.

Reasumując należy stwierdzić, że cena zakupu nieobowiązkowych usług medycznych wykupionych przez pracodawcę dla członków rodziny pracownika stanowić będzie dla pracownika przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających członków rodzin pracowników do skorzystania ze świadczeń, wartość ich stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji wartość świadczenia medycznego opłaconego za członków rodziny pracownika, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy, w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W związku z informacją o dołączeniu do wniosku załączników należy zauważyć, że wskazane dokumenty nie były załączone do wniosku. Jednakże nawet gdyby dokumenty te zostały dołączone do wniosku to, wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny złączonych do wniosku dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.