IBPBII/1/415-639/09/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 3 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu przychodów osoby fizycznej uzyskiwanych na Wyspie M. - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego z tytułu przychodów osoby fizycznej uzyskiwanych na Wyspie M.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pod koniec roku 2009 wnioskodawczyni zamierza wyjechać z całą rodziną - mężem i córką - do Wielkiej Brytanii na Wyspę M. W Polsce wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielką działki budowlanej o powierzchni 830 m² i stawianego na tej działce domu jednorodzinnego. Oboje z mężem nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Po opuszczeniu kraju wnioskodawczyni ma zamiar wraz z mężem żyć, mieszkać i pracować na Wyspie M., a ich córka zacznie tam chodzić do przedszkola. Jako mieszkańcy (rezydenci) Wyspy będą płacić podatki, składki ubezpieczeniowe, korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej, integrować się ze społeczeństwem, korzystać z wielu dóbr materialnych, itp. Innymi słowy mają zamiar przenieść centrum interesów życiowych i gospodarczych na Wyspę M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie obowiązującego prawa podatkowego wnioskodawczyni będzie miała obowiązek płacenia podatku od swoich przychodów uzyskanych z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii na Wyspie M., jeżeli po kilku latach pobytu na Wyspie zdecydowałaby się wrócić do Polski.

Wnioskodawczyni powołując się na treść art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podkreśla, że będzie osobą mającą w danym okresie centrum interesów życiowych i gospodarczych na Wyspie M. i jednocześnie nie będzie posiadać miejsca zamieszkania na terytorium Polski. Zdaniem wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę aktualnie obowiązujące prawo podatkowe, należy stwierdzić, że nie miałaby obowiązku płacenia podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu pracy w Wielkiej Brytanii na Wyspie M. Podlegałaby jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a powyższej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zaznaczyć należy, iż Rzeczpospolita Polska nie zawarła z Wyspą M. stosownej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Nie ma również podstaw prawnych, aby do dochodów uzyskiwanych na Wyspie M. stosować postanowienia Konwencji zawartej z Wielką Brytanią.

Stosownie bowiem do art. 3 ust. 1 lit. a) Konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), w rozumieniu niniejszej Konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej określenie "Zjednoczone Królestwo" oznacza Wielką Brytanię i Irlandię Północną, włącznie z jakimkolwiek obszarem poza wodami terytorialnymi Zjednoczonego Królestwa, na których na mocy jego prawa dotyczącego Szelfu Kontynentalnego i zgodnie z prawem międzynarodowym, Zjednoczone Królestwo może sprawować suwerenne prawa w odniesieniu do dna morskiego i podglebia oraz ich zasobów naturalnych.

Wyspa M. ma odrębny status i jest jedynie Terytorium Zależnym Korony Brytyjskiej. Jako wyodrębnione terytorium Wyspa M. posiada odrębne prawo podatkowe. Mając powyższe na uwadze umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu podpisana ze Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii nie będzie miała zastosowania do dochodów wnioskodawczyni osiągniętych z tytułu pracy najemnej na Wyspie M. A zatem, ponieważ Polska nie zawarła z Wyspą M. odrębnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w niniejszej sprawie należy opierać się tylko na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów wnioskodawczyni uzyskanych z tytułu pracy najemnej na Wyspie M. ma zatem ustalenie przyszłego miejsca zamieszkania podatnika w kontekście przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni zamierza wyjechać wraz z mężem i córką z Polski i przenieść wraz z rodziną ośrodek interesów życiowych na Wyspę M. Tam też wnioskodawczyni będzie płacić podatki, składki ubezpieczeniowe, korzystać ze świadczeń opieki zdrowotnej, integrować się ze społeczeństwem, korzystać z wielu dóbr materialnych, itp. Innymi słowy wnioskodawczyni ma zamiar przenieść centrum interesów życiowych i gospodarczych na Wyspę M. Zatem będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. wyłącznie od dochodów z pracy wykonywanej na jej terytorium oraz dochodów z innych źródeł przychodów położonych w kraju.

W związku z powyższym, zgodnie z treścią art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dnia wyjazdu z Polski w 2009 r. wnioskodawczyni będzie podlegać ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zatem w myśl art. 3 ust. 2a ww. ustawy, podlegać będzie w Polsce obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). W świetle powyższych przepisów należy uznać, iż dochód, który wnioskodawczyni uzyska na terenie Wyspy M. nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana dla wnioskodawczyni w jej indywidualnej sprawie zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Mąż wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną winien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.