IBPBII/1/415-628/11/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Spółdzielnię Mieszkaniową właścicielom odrębnych lokali środków z funduszu remontowego w części przypadającej z nadwyżki bilansowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Spółdzielnię Mieszkaniową właścicielom odrębnych lokali środków z funduszu remontowego w części przypadającej z nadwyżki bilansowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 4 powołanej ustawy Spółdzielnia prowadzi ewidencję wpływów i wydatków funduszu remontowego odrębnie dla każdej nieruchomości.

Uchwałą walnego zgromadzenia część nadwyżki bilansowej została przeznaczona na zasilenie funduszu remontowego. Kwota ta zostanie podzielona między poszczególne nieruchomości (proporcjonalnie do powierzchni lokali) i zapisana w ewidencji jako wpływ na fundusz remontowy danej nieruchomości. W sytuacji gdy zgodnie z zapisem art. 24¹; powołanej ustawy większość właścicieli podejmie uchwałę, że w zakresie praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, zarząd Spółdzielni zobowiązany będzie zwrócić niewykorzystane środki z funduszu remontowego (w tym z zasilenia nadwyżką bilansową) właścicielom odrębnych lokali.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrócone właścicielom odrębnych lokali (członkom Spółdzielni) środki z funduszu remontowego w części przypadającej z nadwyżki bilansowej nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy zauważyć, iż Wnioskodawca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej ORD-IN w części D.2. zaznaczył kwadrat 39 - "Podatek dochodowy od osób prawnych". Jednak tut. Organ przyjął, iż wnioskodawca oczekuje interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ wskazuje na to treść wniosku oraz to, że w części D.3. wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał ustawę z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, źródłami przychodów są inne źródła. Natomiast stosownie do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Z przestawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółdzielnia Mieszkaniowa tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Uchwałą walnego zgromadzenia część nadwyżki bilansowej została przeznaczona na zasilenie funduszu remontowego. Kwota ta zostanie podzielona między poszczególne nieruchomości (proporcjonalnie do powierzchni lokali) i zapisana w ewidencji jako wpływ na fundusz remontowy danej nieruchomości. W sytuacji gdy zgodnie z zapisem art. 24¹; ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych większość właścicieli podejmie uchwałę, że w zakresie praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną będą miały zastosowanie przepisy ustawy o własności lokali, zarząd Spółdzielni zobowiązany będzie zwrócić niewykorzystane środki z funduszu remontowego (w tym z zasilenia nadwyżką bilansową) właścicielom odrębnych lokali.

Zgodnie z art. 75 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848) zysk spółdzielni, po pomniejszeniu o podatek dochodowy i inne obciążenia obowiązkowe wynikające z odrębnych przepisów ustawowych, stanowi nadwyżkę bilansową.

Stosownie do art. 77 § 1 ustawy - Prawo spółdzielcze część nadwyżki bilansowej pozostałej po dokonaniu odpisu, o którym mowa w art. 76, przeznacza się na cele określone w uchwale walnego zgromadzenia. Zasady podziału nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni określa statut (art. 77 § 2 ww. ustawy).

W myśl art. 78 § 1 ustawy - Prawo spółdzielcze zasadniczymi funduszami własnymi tworzonymi w spółdzielni są:

Spółdzielnia tworzy także inne fundusze własne przewidziane w odrębnych przepisach oraz w jej statucie (art. 78 § 2 ustawy).

Jak wynika z treści art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.) spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Zgodnie z art. 24¹ ust. 1 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych większość właścicieli lokali w budynku lub budynkach położonych w obrębie danej nieruchomości, obliczana według wielkości udziałów w nieruchomości wspólnej, może podjąć uchwałę, że w zakresie ich praw i obowiązków oraz zarządu nieruchomością wspólną będą miały zastosowanie przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Do podjęcia uchwały stosuje się odpowiednio przepisy art. 30 ust. 1a, art. 31 i 32 ustawy o własności lokali.

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa, jak i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż zasilenie funduszu remontowego wszystkich zasobów mieszkaniowych dokonane z nadwyżki bilansowej na rzecz członków Spółdzielni oraz osób nie będących członkami Spółdzielni, w tym członków posiadających odrębną własność, nie stanowi dla tych osób przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu. Dofinansowanie nie powoduje bowiem powstania po stronie tych osób przysporzenia majątkowego. Osoby te nie otrzymują bowiem żadnych środków finansowych, jak również nie przysługuje im żadne świadczenie ze strony Spółdzielni.

Jednakże w przypadku gdy właścicielom odrębnych lokali zwrócone zostaną niewykorzystane środki z funduszu remontowego, to w tej części, w której środki te są zasilane nadwyżką bilansową, zwrócone środki stanowić będą dla tych osób (tj. właścicieli odrębnych lokali) przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W takim przypadku ww. osoby otrzymują od Spółdzielni określone środki finansowe. Jak bowiem powyżej wskazano nadwyżka bilansowa stanowi zysk Spółdzielni. Zatem otrzymanie środków finansowych (zwrot z funduszu remontowego) w tej części, w której środki zostały sfinansowane nadwyżką bilansową - stanowi przychód ww. osób.

Przychody te należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z innych źródeł, natomiast na Wnioskodawcy ciąży obowiązek wystawienia ww. osobom informacji PIT-8C. Zgodnie bowiem z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.