IBPBII/1/415-628/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu płatności za usługi zarządzania procesem sprzedaży produktów i usług marketingowych - jest prawidłowe.

W dniu 30 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie poboru zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu płatności za usługi zarządzania procesem sprzedaży produktów i usług marketingowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) podpisała umowę cywilno-prawną (o zarządzanie) z osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii (dalej jako "Zleceniobiorca). Umowa reguluje zasady wykonywania przez Zleceniobiorcę na rzecz Spółki usług zarządzania procesem sprzedaży produktów i usług marketingowych dostępnych w ofercie Spółki, w szczególności klientom na terenie Wielkiej Brytanii i innych krajów europejskich. Zleceniobiorca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie objętym umową ze Spółką. Zleceniobiorca, wykonując przedmiot umowy, przebywać będzie na terytorium Wielkiej Brytanii, wykorzystując w pracy Internet i telefon. W związku z realizacją przedmiotu umowy kilka razy w roku Zleceniobiorca może przyjechać na krótkie okresy do siedziby Spółki w Polsce. Zleceniobiorca ma swobodę w zakresie podejmowania decyzji związanych z realizacją umowy, w ramach obowiązujących przepisów prawa, procedur obowiązujących w Spółce oraz w zakresie udzielonych mu pełnomocnictw oraz ponosi pełną i wyłączną odpowiedzialność za działania podjęte w związku z wykonywaniem przedmiotu umowy wobec Spółki oraz osób trzecich. Zleceniobiorca jest obywatelem polskim, ale od kilku lat przebywa w Wielkiej Brytanii. Miejsce zamieszkania Zleceniobiorcy do celów podatkowych zostało ustalone na podstawie wydanego przez H - certyfikatu rezydencji podatkowej dostarczonego przez Zleceniobiorcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Z kolei art. 3 ust. 2b mówi, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Artykuł 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu. Jednakże zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy przepisy ustępu 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednak zastosowania stawki podatku wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku możliwe jest pod warunkiem udokumentowania przez podatnika miejsca zamieszkania dla celów podatkowych certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z zawartą w art. 3 ust. 1 pkt f Konwencji definicją, określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a z kolei ust. 1 pkt k tego artykułu precyzuje, iż określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze.

Na mocy zawartej ze Spółką umowy Zleceniobiorcy przysługuje swoboda w podejmowaniu decyzji, Zleceniobiorca ponosi także pełną i wyłączną odpowiedzialność za wszelkie działania i zaniechania wobec Spółki oraz osób trzecich.

W związku z powyższym prace wykonywane przez Zleceniobiorcę w ramach umowy o zarządzanie należy zakwalifikować jako działalność o niezależnym charakterze, w konsekwencji, zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt k Konwencji jako działalność gospodarczą. Konwencja nie przewiduje zastosowania szczególnych przepisów dla celów opodatkowania dochodów pochodzących z wykonywania wolnych zawodów lub innej działalności wykonywanej osobiście, tak więc w związku z definicjami zawartymi w art. 3 Konwencji, dochody z takiej działalności należy zakwalifikować jako zyski przedsiębiorstw. Zgodnie z art. 7 Konwencji zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

W związku z tym, mając na uwadze treść art. 7, dochody z umowy o zarządzanie osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania na terytorium Wielkiej Brytanii i tam wykonującej pracę podlegają opodatkowaniu w Wielkiej Brytanii. Sporadycznych pobytów w Polsce, związanych z realizacją przedmiotu umowy nie można uznać za posiadanie przez Zleceniobiorcę zakładu w Polsce. Zgodnie z przedstawioną argumentacją Spółka uważa, iż w sytuacji, gdy Zleceniobiorca przedstawił Spółce certyfikat rezydencji, dokumentujący miejsce zamieszkania Zleceniobiorcy na terenie Wielkiej Brytanii nie ma wątpliwości, iż dochody Zleceniobiorcy podlegają opodatkowaniu w miejscu jego zamieszkania, tym samym Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanego Zleceniobiorcy wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznajemy również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka podpisała umowę cywilno-prawną (o zarządzanie) z osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii. Zleceniobiorca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie objętym umową ze Spółką. Zleceniobiorca, wykonując przedmiot umowy, przebywać będzie na terytorium Wielkiej Brytanii, wykorzystując w pracy Internet i telefon.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 tej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Stosownie do art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1 (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy jednak zwrócić uwagę na treść art. 7 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840), zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu zakładowi.

Przy czym w myśl postanowień art. 3 ust. 1 ww. Konwencji, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej:

* określenie "przedsiębiorstwo" ma zastosowanie do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej (lit. f);

* określenia "przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa" i "przedsiębiorstwo drugiego Umawiającego się Państwa" oznaczają odpowiednio przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie i przedsiębiorstwo prowadzone przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (lit. g);

* określenie "działalność gospodarcza" obejmuje wykonywanie wolnego zawodu i innej działalności o niezależnym charakterze (lit. k).

Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 2 Konwencji, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Od dnia 1 stycznia 2007 r. definicja zagranicznego zakładu zawarta jest w przepisach art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tą definicją "zagraniczny zakład" oznacza:

O posiadaniu zakładu w drugim państwie nie stanowi tylko posiadanie wynajętego do tego celu lokalu. Z prowadzeniem działalności w sposób stały mamy do czynienia również wówczas, gdy działalność ta prowadzona jest przez określony czas a z jej z charakteru nie wynika konieczność posiadania odrębnego, wynajętego do tego celu, lokalu.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) kwestia, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa, czy też sama w sobie stanowi przedsiębiorstwo, była zawsze interpretowana zgodnie z przepisami ustawodawstwa wewnętrznego Umawiających się Państw. Z tego względu nie podjęto próby zdefiniowania w sposób wyczerpujący w tym artykule określenia "przedsiębiorstwo". Jednakże ustala się, że określenie "przedsiębiorstwo" stosuje się do prowadzenia wszelkiej działalności zarobkowej. Ponieważ określenie "działalność zarobkowa" jest dokładnie zdefiniowane jako działalność obejmująca wykonywanie wolnego zawodu lub inna działalność o charakterze niezależnym, to definicja określenia "przedsiębiorstwo" zmierza do wyjaśnienia, że wykonywanie wolnego zawodu lub innej działalności o niezależnym charakterze powinno być traktowane jako stanowiące przedsiębiorstwo, bez względu na znaczenie nadane temu określeniu w prawie wewnętrznym.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż Zleceniobiorca ma swobodę w zakresie podejmowania decyzji związanych z realizacją umowy, w ramach obowiązujących przepisów prawa, procedur obowiązujących w Spółce oraz w zakresie udzielonych mu pełnomocnictw oraz ponosi pełną i wyłączną odpowiedzialność za działania podjęte w związku z wykonywaniem przedmiotu umowy wobec Spółki oraz osób trzecich. Ponadto z wniosku wynika, iż w związku z realizacją przedmiotu umowy kilka razy w roku Zleceniobiorca może przyjechać na krótkie okresy do siedziby Spółki w Polsce.

Sporadycznych pobytów w Polsce Zleceniobiorcy w związku realizacją ww. umowy jak słusznie wskazuje wnioskodawca nie można uznać za posiadanie zakładu w Polsce.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż dochody osoby fizycznej mającej miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, nieprowadzącej działalności na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nieposiadającej zakładu w Polsce z tytułu umowy o zarządzanie procesem sprzedaży produktów i usług marketingowych, wykonującej pracę na terenie Wielkiej Brytanii można zakwalifikować jako zyski przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 Konwencji. Zatem, dochody te podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Wielkiej Brytanii. W związku z tym, wnioskodawca nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od płatności na rzecz tej osoby.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.