IBPBII/1/415-627/14/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 28 maja 2014 r. (data wpływu do Biura - 5 czerwca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 27 sierpnia 2014 r. oraz 1 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu osiągniętego z tytułu wykonywania czynności dozoru pojazdów do źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu osiągniętego z tytułu wykonywania czynności dozoru pojazdów do źródła przychodów.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 18 sierpnia 2014 r. znak: IBPP2/443-553/14/KO oraz IBPB II/1/415-627/14/AŻ wezwano Wnioskodawczynię o uzupełnienie wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 sierpnia 2014 r. (uiszczono opłatę) oraz 1 września 2014 r. (pozostałe braki formalne).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek. Jej działalność jest związana z pomocą drogową, usuwaniem i przechowywaniem pojazdów usuwanych z dróg oraz złomowaniem pojazdów. W ramach swojej działalności jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Decyzją Starosty w sprawie wyznaczenia jednostek do usuwania pojazdów z drogi oraz wyznaczenia parkingów strzeżonych do parkowania usuniętych pojazdów Wnioskodawczyni została dodatkowo wyznaczona do usuwania pojazdów w przypadkach określonych w art. 50a oraz 130a Prawa o ruchu drogowym oraz do przechowywania usuniętych w wyżej wymienionym trybie pojazdów. Na podstawie art. 130a Prawa o ruchu drogowym to jest w stosunku do pojazdów zagrażających bezpieczeństwu w ruchu drogowym, zatrzymanych nietrzeźwym kierowcom, zatrzymanym lub uszkodzonym w wyniku wypadków drogowych, Policja ma prawo wydać dyspozycję usunięcia pojazdu, którą wykonuje podmiot wyznaczony przez Starostę lub Prezydenta Miasta (na prawach Powiatu).

W latach 2007-2008 Wnioskodawczyni na podstawie dyspozycji usunięcia pojazdu wydawanej przez Policję usuwała pojazdy i następnie przechowywała te pojazdy na swoim parkingu strzeżonym, wykonując w ten sposób zadania publiczne uznane jako dozór administracyjny zgodnie z art. 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Spośród wszystkich usuwanych i przechowywanych pojazdów przez firmę Wnioskodawczyni, część pojazdów nie została odebrana przez właścicieli i pojazdy te przechowywane były przez bardzo długi okres, aż do czasu, gdy na podstawie odpowiednich przepisów orzeczono ich przepadek na rzecz Skarbu Państwa (od kilkunastu do kilkudziesięciu miesięcy pojazdy były parkowane na parkingu Wnioskodawczyni). Wskutek decyzji o przepadku zobowiązanym do zapłaty opłat za parkowanie tych pojazdów stał się Skarb Państwa. Wobec powyższego Wnioskodawczyni występowała do Skarbu Państwa - Naczelnika Urzędu Skarbowego o zapłatę należności za przechowywanie pojazdu, albowiem wykonywanie tego zadania miało charakter publicznoprawny.

W orzecznictwie sądów administracyjnych, a wcześniej Sądu Najwyższego, uznano, że stosunek prawny, którego przedmiotem jest parkowanie usuniętego z drogi pojazdu na podstawie art. 130a Prawa o ruchu drogowym, jest typowym stosunkiem administracyjno-prawnym powstałym na skutek władczych działań organów administracyjnych (Uchwała SN z dnia 19 czerwca 2007 r., sygn. akt III CZP 47/07, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2009 r., sygn. akt V CSK 332/08). Usuwanie pojazdów z drogi i dalsze postępowanie z tymi pojazdami stanowi wykonywanie zadania publicznego o charakterze administracyjno-prawnym, które jest wykonywane przez organy administracji publicznej, a w części także z udziałem podmiotów spoza administracji publicznej, którymi są jednostki wyznaczone do usunięcia pojazdów z drogi lub prowadzenia parkingów dla takich pojazdów. Skoro zatem zadanie to jest wykonywane przez jednostki wyznaczone przez organy administracji publicznej, to również te jednostki wykonują zadanie z zakresu administracji publicznej, a wobec tego łączy te jednostki także z organami administracji publicznej stosunek prawny o charakterze administracyjnym oparty na założeniu, że otrzymają one wynagrodzenie i zwrot kosztów za wykonywanie nałożonych na nie obowiązków (tak wyrok WSA w Gdańsku III SA/Gd 320/11, uchwała NSA z dnia 29 listopada 2010 r., sygn. akt I OPS 1/10). We wskazanej uchwale z dnia 29 listopada 2010 r" sygn. akt I OPS 1/10 rozstrzygnięto ostatecznie sprawę, że podstawą przyznania wynagrodzenia za parkowanie pojazdów usuwanych w trybie art. 130a Prawa o ruchu drogowym i nieodebranych przez ich właścicieli, które następnie przeszły na rzecz Skarbu Państwa jest art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Ponadto uznano podmioty, które przechowywały pojazdy usuwane na podstawie dyspozycji usunięcia pojazdu, jako dozorców administracyjnych, a nie przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą. Ostatecznie rozstrzygnięto, że dozorcom administracyjnym należy się zapłata za dozór przez cały okres przechowywania pojazdów, a nie tylko od dnia przepadku samochodu.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni wnioskiem z dnia 1 marca 2011 r. wniosła o wypłatę należnego jej wynagrodzenia do Naczelnika Urzędu Skarbowego jako organu właściwego (tzw. organ likwidacyjny). Postanowieniem z dnia 28 marca 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego przyznał Wnioskodawczyni jako dozorcy na podstawie art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór nad pojazdem marki X za okres od 19 maja 2007 r. do 27 marca 2008 r. kwotę w łącznej wysokości 1137,49 zł brutto oraz przyznano podatnikowi wynagrodzenie z tytułu przetransportowania pojazdu w wysokości 328,89 zł brutto. W uzasadnieniu postanowienia organ stwierdził, że strony łączy stosunek administracyjno-prawny, albowiem Wnioskodawczyni jest podmiotem wskazanym, wyznaczonym do prowadzenia parkingu dla pojazdów usuwanych w trybie art. 130a Prawa o ruchu drogowym i usuwania pojazdów w tym trybie. Zaznaczyć można, że za okres od 28 marca 2008 r. do 28 maja 2008 r. to znaczy na dzień zakończenia usługi Wnioskodawczyni otrzymała wynagrodzenie w roku 2008 r. Następnie wyżej wymienione kwoty przelewane są na konto Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu Wnioskodawczyni wskazała, iż czynności dozoru pojazdów, to czynności, w których spełnione są łącznie następujące warunki:

Wnioskodawczyni wskazała również, że opisane czynności wykonywała przy wykorzystaniu środków wchodzących w skład działalności gospodarczej (parking był wykorzystywany również do parkowania samochodów na podstawie umów z klientami indywidualnymi).

Wnioskodawczyni stwierdziła również, iż ryzykiem gospodarczym - w pojęciu potocznym - okazało się oczekiwanie na wynagrodzenie za wykonywanie dozoru, które wyniosło 5 lat, bez odsetek.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy czynności dozoru pojazdów wykonywane na podstawie art. 101 i 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w związku z art. 130a Prawa o ruchu drogowym mieszczą się w dyspozycji art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że czynności dozoru pojazdów wykonywane na podstawie art. 101 i 102 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w związku z art. 130a Prawa o ruchu drogowym mieszczą się w dyspozycji art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni stwierdziła, że w rozpatrywanym stanie faktycznym zlecającym jest Skarb Państwa, który działa poprzez swoje organy administracyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszego wniosku jest ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w przedmiocie zakwalifikowania do źródła przychodu osiągniętego z tytułu wykonywania czynności dozoru pojazdów. W pozostałym zakresie wniosku, tj. dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

* pkt 2 - działalność wykonywana osobiście,

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej #8722; oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

* odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,

* są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,

* wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zatem - co do zasady #8722; nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj.m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.

Aby określony przychód mógł być uznany za przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny zostać spełnione przesłanki określone w tym przepisie, tj. przychód winien wystąpić w związku z wykonywaniem czynności:

Zgodnie z art. 130a ust. 5c ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym do 2011 r. - pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 i 2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie.

Stosownie do art. 13a ust. 5e wyznaczenie jednostki usuwającej pojazd oraz prowadzącej parking strzeżony, na którym umieszcza się usunięty pojazd, następuje poprzez wybór najkorzystniejszej oferty z uwzględnieniem warunków określonych w ust. 5b i 5d. Wyznaczenie następuje na czas określony, nie dłuższy niż 3 lata. Starosta może wyznaczyć więcej niż jedną jednostkę.

Z kolei w myśl art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r. poz. 1050 z późn. zm.) Organ egzekucyjny przyzna, na żądanie dozorcy, zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór, chyba że dozorcą jest jedna z osób wymienionych w art. 101 § 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą na własny rachunek. Jej działalność jest związana z pomocą drogową, usuwaniem i przechowywaniem pojazdów usuwanych z dróg oraz złomowaniem pojazdów. W ramach swojej działalności jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Oprócz tego decyzją Starosty w sprawie wyznaczenia jednostek do usuwania pojazdów z drogi oraz wyznaczenia parkingów strzeżonych do parkowania usuniętych pojazdów Wnioskodawczyni została wyznaczona do usuwania pojazdów w przypadkach określonych w art. 50a oraz 130a Prawa o ruchu drogowym oraz do przechowywania usuniętych w wyżej wymienionym trybie pojazdów.

W latach 2007-2008 Wnioskodawczyni na podstawie dyspozycji usunięcia pojazdu wydawanej przez Policję usuwała pojazdy i następnie przechowywała te pojazdy na swoim parkingu strzeżonym. W stosunku do części pojazdów orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa. Wskutek decyzji o przepadku zobowiązanym do zapłaty opłat za parkowanie tych pojazdów stał się Skarb Państwa. Wobec powyższego Wnioskodawczyni występowała do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zapłatę należności. Postanowieniem z dnia 28 marca 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego przyznał Wnioskodawczyni jako dozorcy na podstawie art. 102 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zwrot koniecznych wydatków związanych z wykonywaniem dozoru oraz wynagrodzenie za dozór.

Skoro zatem starosta (czyli organ władzy samorządowej) na mocy właściwych przepisów zlecił Wnioskodawczyni sprawowanie czynności dozoru, gdyż wyznaczył ją jako podmiot uprawniony do usuwania pojazdów i ich przechowywania na parkingu strzeżonym, to stwierdzić należy, iż spełnione zostały przesłanki zawarte w treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem przychód osiągnięty przez Wnioskodawczynię z tytułu wykonywanych czynności dozoru winien być zakwalifikowany jako przychód z tzw. działalności wykonywanej osobiście, tj. zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.