IBPBII/1/415-621/12/MK - Określenie skutków podatkowych umorzenia osobom fizycznym zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości, jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłaty planistycznej) oraz opłaty adiacenckiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia osobom fizycznym zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości, jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłaty planistycznej) oraz opłaty adiacenckiej - jest prawidłowe.

W dniu 25 czerwca 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych umorzenia osobom fizycznym zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości, jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłaty planistycznej) oraz opłaty adiacenckiej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wójt Gminy na pisemny wniosek podatników (zarówno osób fizycznych jak i prawnych) może udzielać ulg w formie umorzeń spłaty: zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami (z tytułu podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości) oraz umorzeń samych zaległych odsetek podatkowych wydając tym samym stosowne do sytuacji decyzje umorzeniowe. W przyszłości mogą występować sytuacje, kiedy na pisemny wniosek zobowiązanych Wójt Gminy będzie mógł udzielić ulgi w postaci umorzenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłata planistyczna inaczej zwana rentą planistyczną) oraz opłaty adiacenckiej, wydając tym samym stosowne decyzje umorzeniowe.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydane przez Wójta Gminy w danym roku kalendarzowym decyzje umorzeniowe:

* w spłacie: zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek podatkowych (z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości - w przypadku osób fizycznych),

* jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłata planistyczna inaczej zwana rentą planistyczną),

* opłaty adiacenckiej

skutkują tym, że do końca lutego roku następnego dla poszczególnych osób, którym udzielono umorzenia trzeba sporządzić i przesłać informacje PIT-8C oraz do odpowiedniego urzędu skarbowego, gdyż podlegają one opodatkowaniu.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie wydanych przez Wójta Gminy w danym roku kalendarzowym decyzji umorzeniowych w spłacie: zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek podatkowych (z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości - w przypadku osób fizycznych) nie trzeba sporządzać informacji PIT-8C dla poszczególnych podatników i urzędów skarbowych do końca lutego roku następnego, ponieważ umorzenie tego typu nie rodzi dla podatnika przysporzenia i nie podlega opodatkowaniu.

Co do jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłata planistyczna inaczej zwana rentą planistyczną) oraz opłaty adiacenckiej, które zalicza się do niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym, zadaniem Wnioskodawcy, na podstawie wydanych przez Wójta Gminy w danym roku kalendarzowym decyzji umorzeniowych trzeba sporządzić informacje PIT-8C dla poszczególnych zobowiązanych i urzędów skarbowych do końca lutego roku następnego.

W przypadku tzw. renty planistycznej Wójt Gminy w drodze decyzji ustala jednorazową opłatę z tytułu sprzedaży nieruchomości, której wartość w części lub w całości wzrosła wskutek zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i stanowi dla zobowiązanego korzyść finansową w dniu jej sprzedaży a dodatkowo umorzenie ww. opłaty podlega opodatkowaniu.

W przypadku opłaty adiacenckiej Wójt Gminy w drodze decyzji ustala opłatę adiacencką po stworzeniu warunków do podłączenia nieruchomości do poszczególnych urządzeń infrastruktury technicznej albo po stworzeniu warunków do korzystania z wybudowanej drogi, co stanowi dla zobowiązanego bezpośrednią korzyść a dodatkowo umorzenie ww. opłaty podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia osobom fizycznym zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami oraz samych zaległych odsetek z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości, jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłaty planistycznej) oraz opłaty adiacenckiej.

W zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dotyczy to m.in. podatników osiągających przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. z innych źródeł.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie "w szczególności" dowodzi, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i tym samym powyższa ustawa w swoich założeniach daje podstawy prawne, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Należy zauważyć, iż za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stwierdzić również należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji "nieodpłatnych świadczeń", dlatego każdy przypadek wymaga wnikliwej analizy pod kątem zaistnienia przesłanek pozwalających na ustalenie, że miało miejsce nieodpłatne przysporzenie w majątku danej osoby fizycznej (świadczenia nieodpłatne to szczególnego rodzaju świadczenia, w przypadku których otrzymujący odnosi określoną korzyść nie świadcząc nic w zamian). Jednocześnie nie został wskazany nawet przybliżony katalog takich świadczeń, zatem sądzić należy, że świadczeniami nieodpłatnymi nie są tylko takie świadczenia, w wyniku których spełniający świadczenie nie uzyskał żadnych korzyści majątkowych pod jakąkolwiek postacią.

Stosownie do art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wójt Gminy na pisemny wniosek podatników (zarówno osób fizycznych jak i prawnych) może udzielać ulg w formie umorzeń spłaty: zaległości podatkowych, zaległości podatkowych wraz z zaległymi odsetkami, (z tytułu podatku rolnego, leśnego i od nieruchomości) oraz umorzeń samych zaległych odsetek podatkowych wydając tym samym stosowne do sytuacji decyzje umorzeniowe. W przyszłości mogą występować sytuacje, kiedy na pisemny wniosek zobowiązanych Wójt Gminy będzie mógł udzielić ulgi w postaci umorzenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłata planistyczna inaczej zwana rentą planistyczną) oraz opłaty adiacenckiej, wydając tym samym stosowne decyzje umorzeniowe.

W związku z powyższym, kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest ocena, czy udzielane przez Wójta Gminy ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych dla osób fizycznych stanowią przychód podatkowy, w szczególności przychód z "innych źródeł".

Zgodnie z art. 6 ustawy - Ordynacja podatkowa podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej.

Z przepisu art. 13 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż organem podatkowym, stosownie do swojej właściwości, jest naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego, wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa - jako organ pierwszej instancji.

W Dziale III Ordynacji podatkowej, w Rozdziale 7a - Ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych zawarty jest art. 67a § 1, z którego wynika, iż organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

Ulgi w zapłacie podatku realizowane na podstawie tego przepisu odróżnia od ulg będących elementem konstrukcji podatku ich uznaniowy charakter. Użyte przez ustawodawcę pojęcie "może" wskazuje, że mamy tu do czynienia z uznaniem administracyjnym, a to oznacza, że przy ustalonym stanie faktycznym istnieje możliwość wyboru rozstrzygnięcia. Oczywistym jest, iż instytucję tę należy traktować jako wyjątkową. Zasadą jest bowiem płacenie podatków i tylko nadzwyczajne przypadki mogą stanowić przesłankę do jej stosowania.

Należy przy tym podkreślić, iż o ile w przypadku odroczenia terminu płatności lub rozłożenia na raty konsekwencją zastosowania ww. wymienionej instytucji jest zapłata podatku (wobec czego nie ma mowy o przychodzie podatnika, który ponosi w takich sytuacjach opłatę prolongacyjną), o tyle przy umorzeniu mamy do czynienia z anulowaniem powstałej zaległości podatkowej, odsetek za zwłokę lub opłaty prolongacyjnej.

Umorzenie podatku jest konsekwencją jednostronnego władczego rozstrzygnięcia organu podatkowego w formie aktu administracyjnego (decyzji). Jest to więc sytuacja odmienna od cywilnoprawnego zwolnienia z długu, które następuje na podstawie oświadczenia woli (umowy) wierzyciela o zwolnieniu i dłużnika o przyjęciu tego zwolnienia.

Zobowiązania publicznoprawne z tytułu podatków i opłat (w przedmiotowej sprawie - podatek rolny, leśny, od nieruchomości) ze swej istoty, w odróżnieniu od zobowiązań wynikających ze stosunków cywilnoprawnych, są świadczeniami nieekwiwalentnymi. Nie sposób zatem rozpatrywać umorzenia zaległości podatkowej w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować je jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy

Wobec powyższego umorzone przez Wójta Gminy jako organu podatkowego osobom fizycznym na ich wniosek, tj. na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej zaległości podatkowe, zaległości podatkowe wraz z zaległymi odsetkami oraz same zaległe odsetki podatkowe z tytułu podatku rolnego, leśnego, od nieruchomości nie stanowią przychodu w rozumieniu powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem na wnioskodawcy - Wójcie Gminy nie ciąży obowiązek wystawienia na podstawie art. 42a tej ustawy informacji PIT-8C.

Ponadto w rozpatrywanej sprawie Wójt Gminy na pisemny wniosek zobowiązanego będzie mógł udzielić ulgi w postaci umorzenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości (opłata planistyczna).

Stosownie do art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647), jeżeli w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą wartość nieruchomości wzrosła, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Z przepisu art. 37 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do opłat, o których mowa w art. 36 ust. 4. Przy czym art. 37 ust. 3 stanowi, iż roszczenia, o których mowa w art. 36 ust. 3, można zgłaszać w terminie 5 lat od dnia, w którym plan miejscowy albo jego zmiana stały się obowiązujące.

Właściciel albo użytkownik wieczysty nieruchomości, której wartość wzrosła w związku z uchwaleniem lub zmianą planu miejscowego, przed jej zbyciem może żądać od wójta, burmistrza albo prezydenta miasta ustalenia, w drodze decyzji, wysokości opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 (art. 37 ust. 7 ww. ustawy).

Zatem warunkiem pobrania opłaty planistycznej jest jednoczesne spełnienie trzech przesłanek wynikających z ww. przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pierwsza z nich dotyczy wzrostu wartości nieruchomości w wyniku uchwalenia nowego lub zmiany dotychczasowego planu miejscowego. Druga polega na określeniu w planie miejscowym stawki procentowej wzrostu wartości nieruchomości, stanowiącej podstawę do naliczenia wysokości renty planistycznej. Z kolei trzecia sprowadza się do zbycia nieruchomości przez dotychczasowego właściciela lub użytkownika wieczystego przed upływem pięciu lat, licząc od dnia, w którym zaczął obowiązywać nowy lub zmieniony plan zagospodarowania przestrzennego. Jeśli te przesłanki będą spełnione gmina może rozpocząć postępowanie mające na celu ustalenie i pobranie opłaty planistycznej.

Właściciel nieruchomości otrzymuje zatem wyższą wartość pieniężną z tytułu sprzedaży nieruchomości na skutek wzrostu jej wartości związanej z uchwaleniem nowego lub zmianą dotychczasowego planu zagospodarowania przestrzennego. W związku z powyższym właściciel sprzedanej nieruchomości zyska dużo większe przysporzenie w swoim majątku ze względu na wzrost wartości sprzedanej działki i tym zyskiem zobowiązany jest podzielić się z gminą. Istotą opłaty planistycznej jest zrekompensowanie gminom wydatków poniesionych przy uchwalaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.

Z wniosku wynika również, iż Wójt Gminy na pisemny wniosek zobowiązanego będzie mógł udzielić ulgi w postaci umorzenia opłaty adiacenckiej.

Zgodnie z definicją opłaty adiacenckiej zawartej w art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 2603 z późn. zm.) przez opłatę adiacencką - należy rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości.

Z przepisu art. 98a ust. 1 tej ustawy wynika, że jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Ustalenie opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Wartość nieruchomości przed podziałem i po podziale określa się według cen na dzień wydania decyzji o ustaleniu opłaty adiacenckiej. Stan nieruchomości przed podziałem przyjmuje się na dzień wydania decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, a stan nieruchomości po podziale przyjmuje się na dzień, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne, przy czym nie uwzględnia się części składowych nieruchomości. Przepisy art. 144 ust. 2, art. 146 ust. 1a, art. 147 i art. 148 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, iż w wyniku umorzenia osobom fizycznym zarówno opłaty planistycznej jak i opłaty adiacenckiej osoby te odnoszą rzeczywistą korzyść. Natomiast osoby, które nie złożą wniosku o umorzenie ww. opłat i w związku z tym nie zostaną im one umorzone, ponoszą wydatki w postaci zapłaty opłaty planistycznej i opłaty adiacenckiej w całości kosztem swojego majątku. Wskazuje to jednoznacznie, że osoby, którym zostanie umorzona opłata planistyczna i opłata adiacencka odnoszą z tego tytułu korzyści.

Przedstawione powyżej okoliczności powodują, że kwota umorzonej opłaty planistycznej i opłaty adiacenckiej stanowi nieodpłatne świadczenie Wójta Gminy na rzecz ww. osób. Tak więc kwota umorzonych przez Wójta należności z ww. tytułu opłaty planistycznej i opłaty adiacenckiej stanowi dla tych osób przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem na wnioskodawcy - Wójcie Gminy ciążyć będzie obowiązek wystawienia na podstawie art. 42a tej ustawy informacji PIT-8C.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.