IBPBII/1/415-614/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Gliwicach z dnia 2 kwietnia 2009 r. Sygn. akt I SA/Gl 1168/08, wniosku z dnia 29 maja 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 czerwca 2008 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pomniejszenia zaliczek na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej członków Wspólnoty Mieszkaniowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pomniejszenia zaliczek na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej członków Wspólnoty Mieszkaniowej.

W dniu 5 września 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego znak: IBPB2/415-1073/08/ASz, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. Interpretację skutecznie doręczono w dniu 11 września 2008 r.

Pismem z dnia 24 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 września 2008 r.), wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 22 października 2008 r. Znak: IBPB2/415W-108/08/ASz odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa została skutecznie doręczona w dniu 27 października 2008 r.

Pismem z dnia 25 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 1 grudnia 2008 r.) wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną. Pismem z dnia 19 grudnia 2008 r. Znak: IBPB2/4160-64/08/ASz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją, wraz z aktami sprawy, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1168/08 uchylił zaskarżoną interpretację stwierdzając, że opisane przez wnioskodawcę w stanie faktycznym zdarzenie nie skutkowało otrzymaniem przez osoby fizyczne przysporzenia majątkowego, co jest zasadniczym warunkiem uzyskania przychodu ze źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zatem wyczerpana została przesłanka uchylenia zaskarżonej interpretacji. Prawomocny wyrok wpłynął do tut. Biura w dniu 23 lipca2009 r.

W przedmiotowym wniosku o interpretację indywidualną został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa zarządzana przez wnioskodawcę osiąga dochody z wynajmu powierzchni reklamowych. W bieżącym roku, na rocznym zebraniu wspólnoty jej członkowie przyjęli w planie rocznym, że dochód netto uzyskany z reklam pomniejszy kwoty miesięcznych zaliczek na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej wpłacanych przez poszczególnych właścicieli na konto wspólnoty.

Ponadto ustalono, że w przypadku wystąpienia nadpłaty z tytułu wpłaconych w roku ubiegłym zaliczek na media właściciele mogą otrzymać zwrot bezpośrednio na konto osobiste pozostałych po rozliczeniu kwot (dotychczas były one potrącane przy wpłatach bieżących).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwotę, o którą pomniejszono zaliczki na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej należy traktować jako przychód poszczególnych właścicieli z innych źródeł (określony w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), podlegający wykazaniu w informacji rocznej PIT-8C.

Zdaniem wnioskodawcy przeznaczenie dochodu uzyskanego z wynajmu powierzchni reklamowych na zmniejszenie zaliczek wpłacanych przez właścicieli na fundusz remontowy lub utrzymanie nieruchomości wspólnej nie może być zakwalifikowane jako uzyskanie przychodów z innych źródeł.

Członkowie Wspólnoty nie otrzymują żadnych kwot z tego tytułu, a jedynie ustalają wysokość zaliczek na niższym poziomie. Taki sposób przeznaczenia dochodów z reklam, zdaniem wnioskodawcy nie będzie skutkował koniecznością zapłaty przez właścicieli podatku dochodowego od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje konieczności sporządzenia przez Wspólnotę informacji PIT-8C.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z 5 września 2008 r. Znak: IBPB2/415-1073/08/ASz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że środki przekazane na indywidualne konta stanowią przychód członków Wspólnoty, gdyż są dla nich realnym przysporzeniem w majątku powodującym, że zmniejszają się ciążące na nich zobowiązania bez dokonywania uszczerbku w ich majątku, do którego musiałoby dojść, gdyby nie otrzymane od Wspólnoty świadczenie.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, iż Wspólnota Mieszkaniowa otrzymuje przychód w postaci środków pieniężnych z tytułu wynajmu powierzchni reklamowych a następnie decyduje się umieścić ten przychód - wprawdzie na rachunku funduszu remontowego, ale na indywidualnych kontach księgowych swoich członków. Środki pochodzące z tych kont będą zaliczane na poczet zobowiązań jakie członkowie posiadają wobec swojej Wspólnoty Mieszkaniowej. Są to należności z tytułu remontu i utrzymania nieruchomości. W tym przypadku dochodzi zatem do zmniejszenia zobowiązań członka wobec Wspólnoty, nie musi on bowiem płacić całej kwoty, którą go obciążono, a jedynie część. A zatem należność, którą byłby zobowiązany zapłacić właściciel mieszkania zostanie w części pokryta ze środków przekazanych mu przez Wspólnotę z jej dochodów. Wynika stąd, że gdyby nie otrzymane środki, właściciel byłby zobowiązany do poniesienia wydatków w pełnej wysokości. W związku z powyższym otrzymane przychody, jako że nie mieszczą się w katalogu zwolnień wymienionym w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, podlegają opodatkowaniu, a na wnioskodawcy w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych spoczywa obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, ww. interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 2 kwietnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gl 1168/08 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 5 września 2008 r. Znak: IBPB2/415-1073/08/ASz.

W wyroku Sąd podniósł, iż stwierdzenie organu interpretacyjnego, że każdy z właścicieli lokali uzyskał opodatkowany przychód wynika wyłącznie z faktu, iż elementem stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji nie jest (podjęta zgodnie z art. 22 ust. 2 i 3 pkt 3 ustawy o własności lokali) uchwała właścicieli lokali o obniżeniu opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną należnych od członków Wspólnoty.

Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie przychód osiągnięty przez wspólnotę z najmu części wspólnych nieruchomości został przeznaczony na utrzymanie nieruchomości wspólnej, wskutek czego udział właścicieli lokali w finansowaniu tychże kosztów faktycznie zmalał. Zdaniem Sądu, okoliczność, iż nie podjęto uchwały, która zawierałaby jednoznacznie brzmiący zapis, iż od konkretnego momentu właściciele lokalu obowiązani są uiszczać należność z tytułu kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej w konkretnej wysokości (niższej niż określona we wcześniej obowiązującej uchwale) nie może być wystarczającą przesłanką stwierdzenia, iż właściciele lokali uzyskali (podlegający opodatkowaniu) przychód "z innego źródła". Sąd zauważył, że przesłanką taką nie może być także techniczny aspekt przypisania stosunkowo rozdzielonej kwoty uzyskanej z najmu powierzchni reklamowych do indywidualnych kont poszczególnych właścicieli lokali.

Ponadto Sąd stwierdził, że za bezpodstawną uznać należy, przyjętą przez organ interpretacyjny tezę, że konkretny wymiar finansowy omawianych kwot można wyprowadzić z (zaistniałego na skutek otrzymania przychodu z najmu powierzchni) zmniejszenia zobowiązania, jakie musiałoby być zapłacone, gdyby nie przekazane przez świadczeniobiorcę środki pieniężne.

Negując zatem twierdzenie, iż opisane przez wnioskodawcę w stanie faktycznym zdarzenie skutkowało otrzymaniem przez osoby fizyczne przysporzenia majątkowego, co jest zasadniczym warunkiem uzyskania przychodu ze źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Sąd stwierdził, że wyczerpana została przesłanka uchylenia zaskarżonej interpretacji.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego oraz treść art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który stanowi, iż "ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia", Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, rozpatrując ponownie wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 maja 2008 r. stwierdza, iż w świetle stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy wynika natomiast, że jednym ze źródeł przychodów są "inne źródła".

Za przychody z innych źródeł, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 1 ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Punkt wyjścia dla rozważań zmierzających do podjęcia rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie stanowi analiza przepisów ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 13 ust. 1 tej ustawy, właściciel lokalu jest obowiązany uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością (obejmujących m.in. wydatki na remont i bieżąca konserwację - art. 14 tej ustawy) następuje w drodze uchwały właścicieli lokali - art. 22 ust. 2 i 3 pkt 3 ustawy o własności lokali - a zatem decyzja w tej kwestii pozostaje w gestii właścicieli lokali. Przy czym, stosownie do zdania drugiego art. 12 ust. 2 tej ustawy, właściciele lokali (stosownie do swojego udziału) ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą bowiem w pierwszej kolejności pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów - zdanie pierwsze art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że przypadające właścicielom lokali pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej w tej części, która nie została wykorzystana na pokrycie wydatków związanych z jej utrzymaniem, stanowią niewątpliwie ich przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kwalifikowany do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 tej ustawy.

W analizowanym stanie faktycznym natomiast mamy do czynienia z sytuacją, w której członkowie wspólnoty w rocznym planie gospodarczym - przyjętym w drodze uchwały (art. 22 ust. 2 i 3 pkt 3 ustawy o własności lokali) - ustalili, że dochody uzyskane z reklam będą pomniejszać kwotę miesięcznych zaliczek na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej, wpłacanych przez poszczególnych właścicieli na konto Wspólnoty.

Z powyższego zatem można wywieść, że wysokość zobowiązania poszczególnych właścicieli lokali wobec Wspólnoty z tytułu tych opłat nie została określona w stałej wysokości (kwotowo), ale jego wysokość uzależniono od dochodów Wspólnoty uzyskanych z najmu części wspólnych nieruchomości. Przyjęto bowiem, że "wyjściowa" kwota opłat będzie pomniejszana, proporcjonalnie do udziałów poszczególnych właścicieli, o dochody Wspólnoty uzyskane z najmu powierzchni wspólnych nieruchomości.

W rozpatrywanym przypadku nie mamy zatem do czynienia ze zmniejszeniem zobowiązania właścicieli lokali względem Wspólnoty Mieszkaniowej, ale ze szczególnym sposobem wyliczania kwoty należnej opłaty na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości. Takie rozwiązanie należy uznać za zgodne z brzmieniem art. 12 ust. 2 ustawy o własności lokali, który zobowiązuje właścicieli lokali do ponoszenia wydatków na utrzymanie nieruchomości wspólnej w tej części, która nie znajduje pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wspólnota Mieszkaniowa zarządzana przez wnioskodawcę osiąga dochody z wynajmu powierzchni reklamowych. Na rocznym zebraniu Wspólnoty, jej członkowie przyjęli m.in. w planie rocznym, że dochód netto uzyskany z reklam pomniejszy kwoty miesięcznych zaliczek na fundusz remontowy i utrzymanie nieruchomości wspólnej wpłacanych przez poszczególnych właścicieli na konto Wspólnoty.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym taki sposób przeznaczenia dochodów z reklam nie będzie skutkował koniecznością zapłaty przez właścicieli (członków Wspólnoty) podatku dochodowego od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje konieczności sporządzenia przez Wspólnotę informacji PIT-8C należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.