IBPBII/1/415-599/11/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. (data wpływu do Organu - 8 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przez wnioskodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników w formie kursów językowych - jest prawidłowe.

W dniu 8 czerwca 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych przez wnioskodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników w formie kursów językowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

Wnioskodawca jest znanym na rynku międzynarodowym oraz krajowym producentem automatyki dla urządzeń chłodniczych, grzewczych oraz klimatyzacyjnych; zaworów, elektrozaworów, elementów armatury chłodniczej, a także LPG. Ponad 70% dochodów Spółki pochodzi od klientów zagranicznych. Klienci, z którymi współpracuje wnioskodawca, wymagają od pracowników Spółki prowadzenia rozmów telefonicznych oraz wszelkiej korespondencji, a przede wszystkim sporządzania dokumentacji w językach obcych, głównie języku angielskim, języku francuskim oraz języku rosyjskim. W bieżącej pracy pracownicy wszystkich działów Spółki powinni wykazywać się stosowną znajomością przynajmniej jednego języka obcego. Działalność jaką prowadzi wnioskodawca wymaga bowiem znajomości powyższych języków od pracowników nie tylko w zakresie języka handlowego ale również prawnego, technicznego i technologicznego.

W celu umożliwienia pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz zapewnienia jak najwyższych standardów świadczonych usług wnioskodawca w maju 2011 r. zdecydował się na zawarcie umowy ze szkołą językową na przeprowadzenie szkolenia z zakresu angielskiego języka biznesowego oraz francuskiego języka biznesowego. Szkolenia językowe odbywają się na terenie siedziby Spółki, w grupach ustalanych na podstawie poziomu znajomości języka przez uczestników oraz wnioskowanej tematyki zajęć. Pracownicy biorą udział w kursie językowym, na swój wniosek, za zgodą wnioskodawcy, który przed podjęciem decyzji o dofinansowaniu analizuje celowość odbycia szkolenia przez danego pracownika. Koszty uczestnictwa pracownika w ww. szkoleniach ponoszone są w 50% przez Spółkę. Wnioskodawca ponosi również koszty podręczników do nauki języka. Pozostałe koszty ponosi sam pracownik.

Spółka nie zawiera z pracownikami pisemnej umowy dotyczącej podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracowników, Wnioskodawca uznał bowiem, iż nie będzie zobowiązywał pracowników do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

Podniesienie przez pracownika językowych kwalifikacji zawodowych zapewnia lepszą realizację potrzeb wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość poniesionych przez wnioskodawcę kosztów kursów językowych stanowi dla pracownika przychód zwolniony z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie wnioskodawcy, świadczenia przyznawane pracownikom z tytułu kursów językowych (angielskiego języka biznesowego i francuskiego języka biznesowego) będą korzystały ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Spółka widzi potrzebę, aby pracownicy, którzy w swojej pracy wykorzystują języki obce w kontaktach z klientami oraz instytucjami zagranicznymi, mogli zdobywać lub doskonalić naukę języków obcych. Przedstawione przez wnioskodawcę w opisie w stanu faktycznego kursy spełniają, jego zdaniem definicję "podnoszenia kwalifikacji zawodowych", o których mowa w przepisach art. 103^{1 §} 1 Kodeksu pracy oraz odwołującej się do przepisów prawa pracy treści art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy przyznawane pracownikom z tytułu kursów angielskiego języka biznesowego i francuskiego języka biznesowego dofinansowanie w wysokości 50% kosztów kursów będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na poparcie swoje stanowiska, wnioskodawca powołuje treść art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od podatku dochodowego wolna jest "wartość świadczeń przyznanych, zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego"

Wnioskodawca zaznacza, iż przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "podnoszenie kwalifikacji zawodowych". Wobec braku autonomicznej definicji użytego terminu w przepisach podatkowych, w celu nadania treści temu terminowi należy odwołać się do definicji zawartej w odrębnych przepisach, w tym przypadku Kodeksu pracy. Zgodnie z przepisami art. 103^{1 §} 1 Kodeksu pracy "przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą".

Zgodnie z przepisami art. 103¹ - 103 ⁶ Kodeksu pracy, nie ma znaczenia forma w jakiej organizowane jest podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez pracownika oraz czy pracownik podnosi kwalifikacje zawodowe na podstawie skierowania zakładu pracy, czy bez takiego skierowania. Natomiast, kluczowym jest, aby w wyniku odbytego szkolenia pracownik podniósł swoje kwalifikacje lub umiejętności do oczekiwanego poziomu (ukończenie kursu lub studiów). Podnoszenie kwalifikacji dotyczy procesu kształcenia, po zakończeniu którego można uznać, że pracownik podniósł swoje kwalifikacje zawodowe i w konsekwencji spełnił oczekiwane wymagania kwalifikacyjne.

Zdaniem wnioskodawcy zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą zatem korzystały świadczenia przyznane przez pracodawcę na naukę w wyniku której, pracownik zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności (z wyłączeniem wynagrodzenia za czas urlopu szkoleniowego lub zwolnienia z dnia pracy).

Ponadto wnioskodawca uważa, iż warunkiem skorzystania ze zwolnienia świadczeń na podnoszenie kwalifikacji zawodowych będzie przyznanie tych świadczeń na zasadach przewidzianych w Kodeksie pracy. Spółka natomiast przyznaje pracownikom świadczenia na podnoszenie kwalifikacji zawodowych na zasadach przewidzianych Kodeksem pracy.

W oparciu o treść art. 103³ Kodeksu pracy Spółka zdecydowała się pokrywać 50% kosztów szkolenia językowego pracowników. Wnioskodawca pokrywa również koszty zakupu podręczników do nauki języka.

Jak przedstawił wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, Spółka wyraża zgodę na odbycie przez pracownika szkolenia, na wniosek pracownika (zasada przewidziana w art. 103^{3 §} 1 ww. kodeksu). Spółka nie zawiera z pracownikami pisemnej umowy dotyczącej podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Niemniej jednak wnioskodawca stwierdza, iż obowiązku takiego nie ma, zgodnie z treścią art. 103^{4 §} 3 Kodeksu pracy (pracodawca nie zamierza bowiem zobowiązywać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 12 ust. 1 cyt. ustawy stanowi iż, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszystkie otrzymywane przez pracownika świadczenia, wynikające z zawartej umowy, bądź mające związek z wykonywaniem przez niego pracy w ramach zawartego stosunku prawnego.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 16 lipca 2010 r., wprowadzonym art. 2 ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 105, poz. 655), wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Do odrębnych przepisów (z uwagi na brak uregulowań w tym zakresie w przepisach szczególnych), należało zaliczyć ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) wraz z aktami wykonawczymi do tej ustawy. Możliwość przyznania pracownikowi dodatkowych świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych regulowało rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 z późn. zm.) oraz reguluje związane z nim rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. Nr 31, poz. 216).

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 31 marca 2009 r. (sygn. akt K 28/08) stwierdzającego niezgodność art. 103 ustawy - Kodeks pracy z art. 92 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), z dniem 11 kwietnia 2010 r. straciło moc wydane na jego podstawie rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. To oznacza, że jedynymi aktualnie obowiązującymi przepisami dotyczącymi zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych pracowników, których prawa i obowiązku są kształtowane przez Kodeks pracy, są uregulowania zawarte w ww. ustawie - Kodeks pracy.

W myśl art. 103^{1 §} 1 Kodeksu pracy przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą.

Nawiązując do nowych regulacji zawartych w art. 103¹ -103 ⁶ Kodeksu pracy należy zauważyć, że różnicują one zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

* podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą bądź

* zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 103³ Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei pracownikowi, który zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy, może być przyznane jedynie zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia i urlop bezpłatny w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem (art. 103⁶ Kodeksu pracy). To oznacza, że ewentualne dodatkowe świadczenia pracodawcy polegające np. na opłaceniu kosztów kształcenia pracownikowi, który zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy nie są objęte zwolnieniem od podatku określonym w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w rezultacie stanowią przychód tej osoby ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca ze względu na specyfikę swojej działalności, chce skierować swoich pracowników na kursy językowe w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych oraz zapewnienia jak najwyższych standardów świadczonych przez Spółkę usług. Klienci, z którymi współpracuje wnioskodawca, wymagają od pracowników Spółki prowadzenia rozmów telefonicznych oraz wszelkiej korespondencji, a przede wszystkim sporządzania dokumentacji w językach obcych, głównie języku angielskim, języku francuskim oraz języku rosyjskim. W bieżącej pracy pracownicy wszystkich działów Spółki powinni wykazywać się stosowną znajomością przynajmniej jednego języka obcego. Działalność jaką prowadzi wnioskodawca wymaga bowiem znajomości powyższych języków od pracowników nie tylko w zakresie języka handlowego ale również prawnego, technicznego i technologicznego.

Wnioskodawca w maju 2011 r. zdecydował się na zawarcie umowy ze szkołą językową na przeprowadzenie szkolenia z zakresu angielskiego języka biznesowego oraz francuskiego języka biznesowego. Pracownicy biorą udział w kursie językowym, na swój wniosek, za zgodą wnioskodawcy, który przed podjęciem decyzji o dofinansowaniu analizuje celowość odbycia szkolenia przez danego pracownika. Koszty uczestnictwa pracownika w ww. szkoleniach ponoszone są w 50% przez Spółkę. Wnioskodawca ponosi również koszty podręczników do nauki języka. Pozostałe koszty ponosi sam pracownik.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem nowe przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

Należy jednak zauważyć, iż to przede wszystkim pracodawca powinien ocenić, a w razie potrzeby również uzasadnić, czy przedmiotowe szkolenie odnosi się do kompetencji zawodowych czy do umiejętności ogólnych, które mogą okazać się przydatne na zajmowanym stanowisku.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż przedmiotowe kursy spełniają definicję "podnoszenia kwalifikacji zawodowych", o których mowa w przepisach art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy oraz odwołującej się do przepisów prawa pracy treści art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym przyznawane pracownikom z tytułu kursów angielskiego języka biznesowego i francuskiego języka biznesowego dofinansowanie w wysokości 50% kosztów kursów będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.