IBPBII/1/415-599/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 24 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wydawanych pracownikom kuponów "paczka świąteczna", które finansowane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wydawanych pracownikom kuponów "paczka świąteczna", które finansowane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-599/09/MK wezwano wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 24 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma handlowa oferuje zakup ze środków funduszu socjalnego kuponu "paczka świąteczna". Zapłata za zamówione kupony "paczka świąteczna" zostaje uregulowana na podstawie umowy kupna sprzedaży, w której zamawiający oświadcza, iż przeznacza kwotę (nie przekraczającą 380,00 zł wartości rzeczowych świadczeń jakie pracownik otrzymuje w danym roku podatkowym) z Funduszu Świadczeń Socjalnych na przygotowanie paczek świątecznych.

Rozliczenie ze sprzedawcą następuje po wyznaczonym terminie, po którym sklep wystawia fakturę za zakupione towary (artykuły spożywcze i przemysłowe).

Z uzupełnienia wniosku, który wpłynął do tut. Biura w dniu 24 sierpnia 2009 r. wynika, iż w listopadzie 2008 r. firma handlowa zaoferowała wnioskodawcy zakup ze środków Funduszu Świadczeń Socjalnych kuponu "paczka świąteczna" - informując, że zakup (ze środków funduszu socjalnego firmy) kuponu "paczka świąteczna" stanowi nieopodatkowane świadczenie rzeczowe w ramach kwoty 380 zł rocznie, przekroczenie tej kwoty zobowiązuje pracodawcę do odprowadzenia podatku dochodowego na ogólnych zasadach.

Wnioskodawca zawiera z ww. firmą handlową umowę PACZKA ŚWIĄTECZNA 2008 i na jej podstawie dokonuje na konto sklepu przedpłaty, obliczonej jako iloczyn liczby pracowników uprawnionych do korzystania z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz wartości nominalnej paczki - przy czym wnioskodawca oświadcza, iż przeznacza kwotę nieprzekraczającą 380,00 zł wartości rzeczowych świadczeń jakie pracownik otrzymuje w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Po otrzymaniu od firmy handlowej kuponów "paczka świąteczna" wnioskodawca wydaje je w odpowiednich nominałach swoim pracownikom za pokwitowaniem odbioru.

W terminie do 31 grudnia 2008 r. pracownicy wnioskodawcy odbierali towar w sklepie firmy handlowej po okazaniu kuponu "paczka świąteczna", który otrzymał od pracodawcy.

W marcu 2009 r. nastąpiło ostateczne rozliczenie poprzez wystawienie przez firmę handlową zbiorczej faktury VAT za zakupione przez pracowników wnioskodawcy towary. Firma handlowa dokonała na rachunek wnioskodawcy zwrotu różnicy pomiędzy wpłatą zaliczki a ceną zakupu znajdującą się na fakturze VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisana wyżej forma pomocy dla pracownika nakłada na pracodawcę obowiązek odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, forma zakupu kuponów "paczka świąteczna" dla pracowników zaproponowana przez firmę handlową została przyjęta ze względu na brak konieczności odprowadzania podatku dochodowego od osób fizycznych, co w wypadku niewielkiej wartości tej pomocy pozwoliło pracownikom na odpowiednie wykorzystanie środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wnioskodawca nadmienia również, że środowisko ich pracowników charakteryzuje się niskimi dochodami i taka pomoc bez konieczności odprowadzania podatku dochodowego była dla nich znacząca. Paczki zostały przydzielone zgodnie z sytuacją życiową i losową pracowników. Działania te zostały podjęte w dobrej wierze i w celu jak najlepszego wykorzystania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość rzeczowych świadczeń, otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Na mocy wskazanego powyżej przepisu ustawodawca zwolnił od podatku wartość rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostały łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają charakter rzeczowy, przy czym przymiotu tego nie mają bony, talony, i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,

* źródłem ich finansowania są w całości środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń nie przekracza rocznie kwoty 380 zł.

Zgodnie z przywołanym przepisem, za świadczenia rzeczowe nie mogą być uznane, otrzymane przez pracownika bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Odnosząc się do użytego przez ustawodawcę pojęcia znaku, należy zauważyć, iż pojęcie to jest bardzo szerokie i dotyczy tak naprawdę każdego dowodu - bez względu na jego nazwę - który może być wymieniony na określony towar lub usługę. Tego rodzaju znakiem będzie np. kupon "paczka świąteczna".

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wydane pracownikom przez pracodawcę w 2008 r. kupony "paczka świąteczna" uprawniające do wymiany na artykuły spożywcze i przemysłowe nie stanowią świadczeń rzeczowych. Zatem nie będą korzystały ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem nie stanowią świadczenia rzeczowego.

Przedmiotowe świadczenia stanowią dla pracowników przychody ze stosunku pracy i wraz z pozostałymi przychodami pracownika z tego źródła przychodów podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.

Stosownie do art. 31 i 38 ust. 1 ww. ustawy wnioskodawca jako płatnik obowiązany był do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych w 2008 r. przez pracowników z ww. tytułu oraz przekazania pobranych kwot do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Do uzupełnienia wniosku wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.