IBPBII/1/415-598/09/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura -17 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego na podstawie umów zleceń - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego na podstawie umów zleceń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka zawarła umowę o współpracy z osobą fizyczną nie będącą jej pracownikiem i nie zatrudnioną u innego pracodawcy (podpisane umowy podlegają wszystkim składkom ZUS). Na podstawie wspomnianej umowy są zawierane umowy zlecenia, w których przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do stałego pośredniczenia w imieniu i na rachunek dającego zlecenie do pozyskiwania i zawierania umów w zakresie dochodzenia odszkodowań oraz w zakresie likwidacji i obsługi szkód komunikacyjnych (osobowych i rzeczowych). Tytułem pozyskania nowego klienta dla wnioskodawcy-przyjmujący zlecenie otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne ustalone procentowo w stosunku do wysokości odszkodowania. Umowa zlecenie zawierana jest w każdym przypadku, w którym nastąpiło pozyskanie nowego klienta przez przyjmującego zlecenie z wynagrodzeniem określonym jedynie procentowo a nie kwotowo. Wówczas też przyjmujący zlecenie otrzymuje zaliczkę w wysokości 50 zł.

Wnioskodawca wskazał, iż w miesiącu styczniu 2009 r. przyjmujący zlecenie pozyskał 3 nowych klientów w związku z czym zostały podpisane 3 różne umowy z określonym wynagrodzeniem prowizyjnym. W związku z pozyskaniem klientów zleceniobiorcy przysługiwała zaliczka 150 zł brutto (3 podpisane umowy zlecenia i od każdej z nich zaliczka w wysokości 50 zł). Na każdą umowę został wystawiony osobny rachunek, podatek od każdej umowy został obliczony zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W lutym 2009 zostały podpisane 3 umowy z tą samą osobą nr 4,5,6 i podobnie jak w miesiącu styczniu 2009 zostały wypłacone 3 zaliczki po 50 zł na podstawie trzech różnych rachunków, w różnych terminach. Ponadto w związku z otrzymaniem odszkodowania przez klientów spółki, za których pozyskanie zostały zawarte umowy zlecenie nr 1 i 2 wypłacono wynagrodzenie prowizyjne w wysokości 120,00 zł (zlecenie nr 1) i 400,00 zł (zlecenie nr 2). Łącznie zleceniobiorca w miesiącu lutym uzyskał wynagrodzenie brutto w wysokości 670,00 zł. Podatek obliczono zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Obecnie przy wypłacie każdej zaliczki i wynagrodzenia prowizyjnego wnioskodawca pobiera, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek nie pomniejszony o koszty uzyskania przychodu, a wyliczona zaliczka na podatek nie zostaje pomniejszona o składkę na ubezpieczenie zdrowotne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca prawidłowo postępuje stosując art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od wszystkich wypłaconych wynagrodzeń nawet do 200,00 zł zastosowanie będzie miał art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca zacytował treść art. 41 ust. 1 i 1a ww. ustawy oraz wskazał, iż w przypadku zawieranych umów zleceń nie jest określona kwota umowy, a jedynie wysokość prowizji dlatego uważa, iż błędem jest stosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a i pobieranie zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconego wynagrodzenia, ponieważ w umowie nie ma określonej sumy należności. Wnioskodawca uważa, iż jako zleceniodawca - płatnik jest zobowiązany do obliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego stosownej zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ustawy. Reasumując wnioskodawca wskazał na przepisy ustawy podając, iż zaliczkę na podatek pobiera się w wysokości 18% dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o: koszty uzyskania przychodu w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy, potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia społeczne, jeżeli zleceniobiorca podlega tym ubezpieczeniom. Obliczoną w ten sposób zaliczkę na podatek zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uważa się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ww. ustawy powoduje, iż na wnioskodawcy, jako płatniku dokonującym wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., ustawodawca ukonstytuował w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy odmienne zasady opodatkowania dla przychodów z działalności wykonywanej osobiście spełniających określone warunki. Zgodnie z tym przepisem od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Sformułowanie "z tego samego tytułu" użyte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy oznacza, iż czynności określone w jednym punkcie art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należą do tego samego tytułu. Tak więc, zawarcie przez wnioskodawcę z tym samym podatnikiem dwóch lub więcej umów zleceń w tym samym miesiącu stanowi czynności, które należą do tego samego tytułu określonego w art. 13 pkt 8 ww. ustawy. Tym samym kwoty wynikające z umów zleceń zawartych w danym miesiącu przez tego samego płatnika podlegać będą zsumowaniu, o ile w umowie została określona miesięczna kwota należności. Istotna przy tym jest wartość wynikająca z umowy a nie przypadająca do zapłaty.

Aby przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy mógł być zastosowany, muszą być spełnione łącznie dwa warunki. Po pierwsze suma należności określonych w tej umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika, z tego samego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł, a po drugie należność ta musi być określona w okresach miesięcznych. Z treści ww. przepisu wyraźnie wynika, że chodzi o kwoty określone w umowie, a nie wypłacone.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zawiera umowy zlecenia, w których przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do stałego pośredniczenia w imieniu i na rachunek dającego zlecenie w zakresie pozyskiwania i zawierania umów dotyczących odszkodowań oraz likwidacji i obsługi szkód komunikacyjnych (osobowych i rzeczowych). Tytułem pozyskania nowego klienta dla wnioskodawcy-przyjmujący zlecenie otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne (nie kwotowe) ustalone procentowo w stosunku do wysokości odszkodowania. Umowa zlecenie zawierana jest w każdym przypadku, w którym nastąpiło pozyskanie nowego klienta przez przyjmującego zlecenie, wówczas też przyjmujący zlecenie otrzymuje zaliczkę w wysokości 50 zł.

W przedstawionym stanie faktycznym przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania. Skoro bowiem z umowy zlecenia nie wynika należność za miesiąc oznacza to, że nie są spełnione warunki do zastosowania ryczałtu, a Spółka powinna obliczać podatek dochodowy na ogólnych zasadach dotyczących umów zlecenia.

Mając powyższe na względzie, stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.