IBPBII/1/415-58/11/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 17 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 03, 08 i 23 marca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu ze stosunku pracy.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismami z dnia 25 lutego 2011 r. oraz z dnia 17 marca 2011 r. Znak: IBPB II/1/415-58/11/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 3 marca 2011 r. (wpływ opłaty) oraz w dniach 08 i 23 marca 2011 r. (uzupełnienie pozostałych braków formalnych).

W przedmiotowym wniosku po jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w sierpniu 2010 r. zawarła związek małżeński i po ślubie zamieszkała u męża w miejscowości X, zostawiając jednak dotychczasowy adres

zameldowania w miejscowości Y (wpisany w nowym dowodzie osobistym). Wnioskodawczyni oświadczyła, że miejsce zameldowania nie pokrywa się z miejscem faktycznego zamieszkania. Od dnia 1 stycznia 2011 r. wnioskodawczyni rozpoczęła pracę w rodzinnej miejscowości Y. Dokument PIT-2 wnioskodawczyni wypełniła zgodnie z danymi zawartymi w wymienionym po ślubie dowodzie osobistym, wiedząc, że nie będą jej naliczane podwyższone koszty uzyskania przychodu, pomimo sporej odległości między miejscem zamieszkania a miejscem pracy. PIT-2 wnioskodawczyni wypełniła w opisany sposób wiedząc również, że nie będzie mogła udokumentować podwyższonych kosztów uzyskania przychodu biletami za przejazdy z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i z powrotem. Wnioskodawczyni dojeżdża bowiem do pracy samochodem 25 km w jedną stronę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w związku z powyższym przysługują wnioskodawczyni podwyższone koszty uzyskania przychodu, czy też nie. Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi wnioskodawczyni może w zeznaniu podatkowym za 2011 r. samodzielnie wykazać podwyższone koszty uzyskania przychodu, pozostawiając PIT-2 złożony w miejscu pracy bez zmian.

Zdaniem wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, należą jej się podwyższone koszty uzyskania przychodu od dnia 1 stycznia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechnego opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 22 ust. 2 ustawy koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Przepis art. 22 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż jeżeli roczne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 2, są niższe od wydatków na dojazd do zakładu lub zakładów pracy środkami transportu autobusowego, kolejowego, promowego lub komunikacji miejskiej, w rocznym rozliczeniu podatku koszty te mogą być przyjęte przez pracownika lub przez płatnika pracownika w wysokości wydatków faktycznie poniesionych, udokumentowanych wyłącznie imiennymi biletami okresowymi.

W myśl natomiast ust. 13 powołanego wyżej art. 22 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 2 pkt 3 i 4 oraz ust. 11 nie stosuje się w przypadku, gdy pracownik otrzymuje zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy, z wyjątkiem, gdy zwrócone koszty zostały zaliczone do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Natomiast zgodnie z art. 32 ust. 5 ww. ustawy, zakład pracy przy obliczaniu zaliczki stosuje koszty uzyskania przychodów określone w art. 22 ust. 2 pkt 3, jeżeli pracownik złoży oświadczenie o spełnieniu warunku określonego w tym przepisie; przepisy ust. 3a i 4 stosuje się odpowiednio.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawczyni mieszkająca na terenie miejscowości X posiada wpisany w dowodzie osobistym adres zameldowania w miejscowości Y. Od dnia 1 stycznia 2011 r. wnioskodawczyni jest zatrudniona na terenie miejscowości Y. Do pracy wnioskodawczyni dojeżdża samochodem i nie może udokumentować podwyższonych kosztów uzyskania przychodu biletami za przejazdy. Zdaniem wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, należą jej się podwyższone koszty uzyskania przychodu od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym, stwierdza się, że jeżeli istotnie wnioskodawczyni jest zatrudniona i wykonuje swoją pracę w innej miejscowości niż jej miejsce zamieszkania i o ile wnioskodawczyni nie otrzymuje od zakładu pracy dodatku za rozłąkę ani nie otrzymuje zwrotu kosztów przejazdu, to w przedmiotowej sprawie istnieją przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, od dnia 1 stycznia 2011 r. Koszty te mogą zostać zastosowane w wysokości 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w sytuacji, gdy wnioskodawczyni uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku pracy lub nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy wnioskodawczyni uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku pracy. Jednocześnie stwierdza się, iż wnioskodawczyni przy spełnieniu ww. warunków może samodzielnie wykazać podwyższone koszty uzyskania przychodu w swoim zeznaniu podatkowym za 2011 r., pozostawiając jednocześnie PIT-2 złożony w miejscu pracy bez zmian. Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla prawidłowego zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu, istotne są bowiem tylko te przesłanki, które odpowiadają rzeczywistej sytuacji. A z wniosku wynika, że miejsce zamieszkania wnioskodawczyni jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.