IBPBII/1/415-575/13/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (wpływ do tut. Biura - 27 maja 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika do sporządzenia korekt informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40 w związku z wykupieniem wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej:

* w części dotyczącej obowiązku złożenia korekty PIT-11, PIT-40 oraz wykazania przychodu w prawidłowej wysokości - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej wysokości zaliczki, jaką należy wykazać w korektach PIT-11, PIT-40 - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej korekty PIT-4R, obowiązku wpłaty odsetek, wysokości stawki podatku właściwej do obliczenia zaliczki - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku płatnika do sporządzenia korekt informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40 w związku z wykupieniem wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 29 lipca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-575/13/MK wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 8 sierpnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2010 r. Spółka wykupiła kilku wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowe na życie oraz pakiety opieki medycznej. Od wartości polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej nie były odprowadzane składki ZUS oraz zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wartość polisy i pakietu opieki medycznej nie została doliczona do przychodu pracowników. Na bieżąco błąd został naprawiony, składki ZUS oraz zaliczka na podatek dochodowy odprowadzane są do właściwej jednostki ZUS oraz właściwego Urzędu Skarbowego. Od powstałych zaległości wyliczono składki ZUS zgodnie z obowiązującymi zasadami. Z uwagi na brak spójności dotyczącej problematyki korekt dokonywanych w liście płac, zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych nadal nie została odprowadzona.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zaległą zaliczkę na podatek od osób fizycznych indywidualnych pracowników należy potrącić wg stawki procentowej obowiązującej pracownika na dzień dokonania korekty (dzisiejszy), czy zgodnie ze stawką procentową jaka obowiązywała pracownika w miesiącach, których dotyczy korekta, np. we wrześniu 2011 r.

2. Czy Spółka ma obowiązek dokonania korekty PIT-4R za lata ubiegłe, czy potrącone i przekazane do US w 2013 r. zaległe zaliczki umieścić w PIT-4R za 2013 r.

3. Czy Spółka ma obowiązek dokonać indywidualnych korekt PIT-11 oraz PIT-40 za lata ubiegłe, czy wykazać potrącone w 2013 r. zaległe zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w PIT-11 oraz w PIT-40 za 2013 r.

4. Czy w związku z tym, że Spółka dokonuje korekt i przekazuje zaległe składki ZUS oraz zaliczki na podatek na podstawie samodzielnie zauważonego błędu, spoczywa na Spółce obowiązek zapłaty odsetek od zaległości podatkowych, czy w takim przypadku Spółka nie jest zobligowana do uiszczenia odsetek.

Zdaniem Wnioskodawcy:

* Korekty zaliczki na podatek dochodowy za lata ubiegłe powinny być dokonane z uwzględnieniem stawki procentowej, jaka obowiązywała pracownika w miesiącach, których dotyczy korekta. Należy uwzględnić przyrost dochodu, co w niektórych przypadkach spowoduje konieczność przeprowadzenia dodatkowej korekty zaległych list płac z uwagi na przesunięcie granicy progu podatkowego.

* Spółka powinna dokonać korekty PIT-4R za lata, których dotyczy korekta.

* Powinna być dokonana korekta PIT-11 oraz PIT-40 dla pracowników, którym Spółka dokonuje korekty podstawy opodatkowania.

* Wyliczone odsetki od zaległości podatkowych należy przekazać do właściwego Urzędu Skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca obowiązku płatnika do sporządzenia korekt informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40 w związku z wykupieniem wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej zgodnie ze sformułowanymi pytaniami jak i zawartym we wniosku stanowiskiem Wnioskodawcy. W przedmiotowej interpretacji tutejszy Organ podatkowy nie ustosunkowywał się więc do kwestii zaliczenia do przychodu pracownika poniesionych przez pracodawcę kosztów zakupu polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej - gdyż nie było to przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę zapytania.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą:

Z treści przepisu art. 32 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

- płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru (PIT-40), roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.

Roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych (art. 37 ust. 3 ww. ustawy).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 - 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R) (art. 38 ust. 1a ww.).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2010 r. Spółka wykupiła kilku wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowe na życie oraz pakiety opieki medycznej. Od wartości polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej nie były odprowadzane składki ZUS oraz zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Wartość polisy i pakietu opieki medycznej nie została doliczona do przychodu pracowników. Na bieżąco błąd został naprawiony, składki ZUS oraz zaliczka na podatek dochodowy odprowadzane są do właściwej jednostki ZUS oraz właściwego Urzędu Skarbowego. Od powstałych zaległości wyliczono składki ZUS zgodnie z obowiązującymi zasadami. Z uwagi na brak spójności dotyczącej problematyki korekt dokonywanych w liście płac, zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych nadal nie została odprowadzona.

W związku z powyższym wskazać należy, że zobowiązanie płatnika do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Elementem konstytutywnym odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłacenie podatku, co wynika z treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno - technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Odpowiedzialność płatnika za niepobrany podatek ma na celu zabezpieczenie należności Skarbu Państwa w wysokości tego podatku (z ewentualnymi odsetkami).

Jak wyżej wskazano zobowiązanie płatnika nie jest oderwane od zobowiązania samego podatnika. Jego odpowiedzialność ma zarówno odszkodowawczy (z tytułu niedopełnienia obowiązków) jak i gwarancyjny charakter. Podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika, zobowiązanie. Z chwilą zatem zapłaty podatku przez podatnika dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego po stronie płatnika.

Skoro zatem Wnioskodawca - jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego - w 2010 r. nie wykazał przychodu pracowników we właściwej wysokości, spowodowało to konieczność dokonania przez Wnioskodawcę korekt deklaracji PIT-4R, informacji PIT-11 oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40.

Mając bowiem na uwadze powołany wyżej przepis art. 31 i następne ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, trzeba zaznaczyć, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania urzędowi skarbowemu oraz podatnikowi w ustawowym terminie deklaracji (informacji) według ustalonego wzoru.

Ustawodawca przewidział również możliwość dokonania korekty deklaracji (informacji). Zagadnienia związane z korektą deklaracji (informacji) regulują przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Dlatego też powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m.in. do korekty informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40.

Dokonując korekty informacji PIT-11 za 2010 r. ww. pracownikom w związku ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w złożonych korektach obowiązany był do wykazania wyższych kwot przychodu pracowników.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. W związku z powyższym - jeżeli istotnie dochód w 2010 r. został wykazany w niewłaściwej wysokości - Wnioskodawca powinien zwiększyć w skorygowanych informacjach PIT-11 za 2010 r. przychód (dochód) pracownika.

Należy zauważyć, iż w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez Wnioskodawcę w 2010 r. Informacja PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał w 2010 r. zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tym roku pobrane - nawet jeżeli były one nieprawidłowe - winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata - w przedmiotowym przypadku za 2010 r.

Powyższe zasady znajdują zastosowanie również i w przypadku korekt rocznego obliczenia podatku na formularzu PIT-40. Formularz PIT-40 to "ROCZNE OBLICZENIE PODATKU OD DOCHODU UZYSKANEGO PRZEZ PODATNIKA W ROKU PODATKOWYM...". Zatem w rocznym obliczeniu podatku PIT-40 za 2010 r. należy wykazać dochód w prawidłowej wysokości uzyskany przez pracownika w danym roku podatkowym (tekst jedn.: w przedmiotowym przypadku w 2010 r.) oraz zaliczki faktycznie pobrane przez płatnika w tym właśnie roku podatkowym.

Zaliczki pobrane w 2013 r. należy wykazać w deklaracjach za rok 2013, gdyż w tym roku zostały pobrane od przychodów z roku 2013. Kwoty te nie mogą więc zostać przeniesione do deklaracji za 2010 r. Uregulowanie zaległości za 2010 r. nie może się odbyć poprzez zawyżenie zaliczek pobieranych w 2013 r. od przychodów 2013 r.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w części dotyczącej obowiązku złożenia korekty PIT-11, PIT-40 za 2010 r. oraz wykazania przychodu w prawidłowej wysokości, natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej wysokości zaliczki jaką należy wykazać w korektach.

Odnośnie korekty deklaracji PIT-4R za 2010 r. należy zauważyć, iż korygując deklaracje PIT-4R należało wykazać należną zaliczkę jaka winna była być przez płatnika (Wnioskodawcę) pobrana w związku z ciążącymi na nim obowiązkami płatnika, nałożonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W deklaracji PIT-4R winny bowiem być wykazane należne zaliczki, a zatem takie, które powinny być pobrane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W tym zakresie (korekta PIT-4R) stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jeżeli Wnioskodawca (płatnik) w 2010 r. pobrał zaliczki na podatek dochodowy w kwocie niższej niż były one należne i do organu podatkowego została odprowadzona zaliczka w kwocie zaniżonej, to wówczas różnica pomiędzy zaliczkami pobranymi i odprowadzonymi a należnymi stanowi zaległość podatkową, od której należne są odsetki za zwłokę.

W myśl art. 26 ustawy - Ordynacja podatkowa podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki.

Odpowiedzialność podatnika za niektóre zobowiązania ogranicza jednak art. 26a § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z jego treścią, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku. Przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika (art. 30 § 5 Ordynacji podatkowej). Art. 30 § 6 ustawy - Ordynacja podatkowa przewiduje możliwość wydania przez organ podatkowy decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika również po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego.

Z powyższych uregulowań wynika, że odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a nie wpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Jeżeli podatek został zapłacony przez podatnika, to w dniu dokonania tej zapłaty wygasa zobowiązanie płatnika. Nie oznacza to jednak zwolnienia płatnika z obowiązku zapłaty odsetek za zwłokę za okres od dnia następującego po dniu upływu terminu, w którym był on obowiązany dokonać wpłaty zaliczki, do dnia wpłaty podatku przez podatnika.

Zatem Wnioskodawca obowiązany jest dokonać wpłaty do organu podatkowego w 2013 r. zaległych, a nie pobranych przez niego w odpowiedniej wysokości zaliczek jakie były należne za 2010 r. wraz z wymaganymi odsetkami za zwłokę, gdyż w ten sposób wywiąże się z obowiązku jaki wynika z treści art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy co do obowiązku uiszczenia odsetek należy uznać za prawidłowe.

Należy wyjaśnić, że obliczenie zaległych zaliczek winno odbyć się według stawki podatku obowiązującej w roku 2010.

Stanowisko Wnioskodawcy co do wysokości stawki podatku jest więc prawidłowe.

Tutejszy Organ raz jeszcze zaznacza, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia dotycząca obowiązku płatnika do sporządzenia korekt informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40 w związku z wykupieniem wybranym pracownikom polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej zgodnie ze sformułowanymi pytaniami jak i zawartym we wniosku stanowiskiem Wnioskodawcy. Organ podatkowy nie ustosunkowywał się do kwestii zasadności zaliczenia do przychodu pracownika poniesionych przez pracodawcę kosztów zakupu polisy ubezpieczeniowej oraz pakietu opieki medycznej, gdyż nie było to przedmiotem złożonego przez Wnioskodawcę zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.