IBPBII/1/415-565/11/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 31 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia kredytu w postaci podpisania weksla in blanco - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do właściwego źródła przychodów wynagrodzenia z tytułu poręczenia kredytu w postaci podpisania weksla in blanco.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnik zatrudniony w Spółce na umowę o pracę, otrzymał wynagrodzenie za poręczenie Spółce kredytu w postaci podpisania weksla in blanco wraz z małżonką, przeznaczonego na działalność obrotową Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jeżeli z tytułu poręczenia, wspólnik otrzyma wynagrodzenie to czy będzie to dochód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i czy będzie obowiązek potrącenia podatku przez płatnika czy też podatek będzie płacił podatnik w rocznym rozliczeniu, naliczonym według tabeli.

Zdaniem wnioskodawcy, bedzie to dochód określony w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku otrzymania wynagrodzenia za poręczenie płatnik nie będzie potrącał podatku, a podatnik rozliczy podatek w zeznaniu rocznym, stosując tabelę podatkową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 cyt. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Wskazać należy, że użyty przez ustawodawcę zwrot "w szczególności" wskazuje na to, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym i w związku z tym poza wymienionymi w tym przepisie, także inne przychody mogą być przychodami "z innych źródeł". O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, w którym u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć te wszystkie przychody (korzyści majątkowe), które nie mieszczą się w ściśle określonych kategoriach przychodów, wymienionych w pkt 1-8 ust. 1 art. 10 cyt. ustawy.

Zgodnie z art. 30 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. Nr 37, poz. 282 z późn. zm.) zapłatę weksla można zabezpieczyć poręczeniem wekslowym (aval) co do całości sumy wekslowej lub do jej części. Poręczenie wekslowe może dać osoba trzecia lub nawet osoba podpisana na wekslu.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia, wspólnik zatrudniony w Spółce na umowę o pracę, otrzymał wynagrodzenie za poręczenie Spółce kredytu, w postaci podpisania weksla in blanco wraz z małżonką, przeznaczonego na działalność obrotową Spółki.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż wynagrodzenie wypłacane przez wnioskodawcę wspólnikowi zatrudnionemu na umowę o pracę, za poręczenie Spółce kredytu, w postaci podpisania weksla in blanco, stanowić będzie dla tegoż wspólnika przychód z innych źródeł, a co za tym idzie na Spółce będzie ciążył obowiązek wystawienia informacji PIT-8C. Przychód ten wspólnik winien rozliczyć w zeznaniu rocznym za rok podatkowy, w którym otrzyma ww. wynagrodzenie.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.