IBPBII/1/415-561/14/MZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 25 czerwca 2014 r. (data wpływu do Biura - 4 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracownika w programie motywacyjnym organizowanym przez pracodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 4 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracownika w programie motywacyjnym organizowanym przez pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (spółka z o.o.) jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy. Grupa przygotowała globalny program motywacyjny dla pracowników zatrudnionych w spółkach na całym świecie - M.... (dalej: M.). Program na tych samych zasadach oferowany jest pracownikom Grupy na całym świecie.

Zgodnie z zasadami M., menedżer ma możliwość przyznania pracownikowi Spółki punktów (będących wyrazem uznania za postawy/działania pracowników zgodne z zasadami i wartościami firmy), które następnie pracownik może wymienić na nagrody rzeczowe, wycieczki lub wstępy na wydarzenia rozrywkowe. Punkty nie mogą być wymienione na gotówkę. Pracownik może nie wyrazić zgody na przyjęcie punktów. Pracownik informowany jest o otrzymaniu punktów i do 21 dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego może nie wyrazić zgody na ich przyjęcie.

Pracownik, który otrzymał punkty może wymienić je na nagrody spośród dostępnej oferty poprzez specjalny portal internetowy (funkcjonujący w formie zbliżonej do sklepu internetowego, gdzie "środkiem płatniczym" są punkty; w przypadku polskich spółek z Grupy - jeden punkt ma wartość 0,25 USD). Oferta nagród przygotowywana jest przez Wnioskodawcę na poziomie globalnym. Nagrodami mogą być przedmioty codziennego użytku jak również usługi (np. turystyczne lub gastronomiczne).

Pracownik nie musi od razu wykorzystywać posiadanych punktów, może wykorzystać je w dowolnym momencie. Ponieważ punkty przyznane pracownikowi nigdy nie tracą ważności, pracownik może je zbierać i wykorzystać w przyszłości, nawet po odejściu z firmy. Co więcej, w przypadku śmierci, członek rodziny pracownika (lub byłego pracownika) może wykorzystać punkty. System nie umożliwia pracownikowi ani osobie posiadającej punkty na zakup dodatkowych punktów, transfer punktów do innej osoby ani wymiany na gotówkę/nagrodę pieniężną.

M.jest programem zarządzanym globalnie. Każda spółka z Grupy jest obciążana kosztami funkcjonowania tego programu, w tym kosztami punktów przyznanych pracownikowi danej spółki.

Wnioskodawca powiększy przychód pracownika o wartość nagrody w postaci punktów w momencie, gdy są one definitywnie zaakceptowane przez pracownika, tzn. 22 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik otrzymał punkty o ile pracownik nie odmówi zgody na ich przyjęcie. Wysokość przychodu ustalana będzie jako iloczyn ilości punktów oraz ich wartości w dolarach, a następnie przeliczana na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym definitywne przyjęcie punktów przez pracownika (tzn. 21 dzień miesiąca następującego po miesiącu przyznania punktów).

Wnioskodawca zakłada, że program M. będzie funkcjonował również w kolejnych latach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo zwiększając przychód pracownika o wartość przyznanych mu punktów w programie motywacyjnym (M.) w miesiącu definitywnego nabycia punktów (tzn. po upływie czasu do odrzucenia przyznanych) i odpowiednio odprowadzając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tak uzyskanego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazany powyżej sposób postępowania jest prawidłowy.

Powołując art. 12 ust. 1 i art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca stwierdził, że z powyższych przepisów wynika, że kalkulując zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych pracodawca zobowiązany jest uwzględnić wszystkie świadczenia, które pracownik otrzymuje z tytułu łączącej go z pracodawcą umowy o pracę (stosunku pracy).

Punkty o określonej wartości pieniężnej otrzymywane przez pracownika w ramach programu M.stają się, zdaniem Wnioskodawcy, składnikiem wynagrodzenia pracownika w momencie ich definitywnego zaakceptowania (braku odmowy przyjęcia). Świadczy o tym to, że pracownik może zamienić punkty na wybrane z oferty produkty w dowolnym momencie, także po ustaniu stosunku pracy (po śmierci pracownika prawo takie nabywają jego spadkobiercy). Świadczenie to jest zatem definitywne i posiada określoną wartość materialną dla pracownika,

W ocenie Wnioskodawcy, konsekwentnie, aby prawidłowo obliczyć zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych Wnioskodawca powinien uwzględnić ten składnik (tekst jedn.: punkty) w przychodach pracownika ze stosunku służbowego podlegających opodatkowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione powyżej postępowanie jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udziału pracownika w programie motywacyjnym organizowanym przez pracodawcę w odniesieniu do zdarzenia przyszłego sprawy przedstawionej w złożonym wniosku. W pozostałym zakresie zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Do takich korzyści należałoby zaliczyć np. wartość zindywidualizowanego świadczenia w postaci przyznanych pracownikowi przez pracodawcę punktów w programie motywacyjnym, mających wartość przeliczalną na pieniądze.

W treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, ze wymienione w art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Oznacza to, że przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Na mocy zaś art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca (spółka z o.o.) oferuje swoim pracownikom program motywacyjny, polegający na możliwości przyznania pracownikowi punktów (będących wyrazem uznania za postawy/działania pracowników zgodne z zasadami i wartościami firmy), które następnie pracownik może wymienić na nagrody rzeczowe, wycieczki lub wstępy na wydarzenia rozrywkowe. Pracownik informowany będzie o otrzymaniu punktów ale do 21 dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego może nie wyrazić zgody na ich przyjęcie. Punkty nie będą mogły być wymienione na gotówkę, ale mają wartość przeliczalną na pieniądze, tj. jeden punkt ma wartość 0,25 USD, która będzie przeliczana na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym definitywne przyjęcie punktów przez pracownika (tzn. 21 dzień miesiąca następującego po miesiącu przyznania punktów). Pracownik, który otrzyma punkty i nie odmówi ich przyjęcia będzie mógł wymienić je na nagrody spośród dostępnej oferty poprzez specjalny portal internetowy (funkcjonujący w formie zbliżonej do sklepu internetowego, gdzie "środkiem płatniczym" są punkty). Pracownik będzie mógł zamienić punkty na wybrane z oferty produkty w dowolnym momencie, także po ustaniu stosunku pracy (po śmierci pracownika prawo takie nabędą jego spadkobiercy). Wnioskodawca, działając jako płatnik, zwiększy przychód pracownika o wartość nagrody w postaci punktów w momencie, gdy bedą one definitywnie zaakceptowane przez pracownika, (tzn. 22 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik otrzyma punkty, o ile nie odmówi zgody na ich przyjęcie) i od całości uzyskanego dochodu pracownika będzie odprowadzać zaliczki na podatek. Wysokość przychodu pracownika z tytułu uzyskania świadczenia w postaci punktów ustalana będzie jako iloczyn ilości punktów oraz ich wartości w dolarach, a następnie przeliczana na złote według ww. zasad.

Mając na uwadze przywołane przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że sposób działania Wnioskodawcy jest prawidłowy.

Punkty o określonej wartości pieniężnej otrzymywane przez pracownika w ramach programu M.staną się składnikiem wynagrodzenia pracownika - jak słusznie stwierdza Wnioskodawca - w momencie ich definitywnego zaakceptowania (braku odmowy przyjęcia). W tym bowiem momencie pracownik w efekcie otrzyma od Wnioskodawcy świadczenie, którym będzie mógł rozporządzać zgodnie z zasadami wynikającymi z programu motywacyjnego. Przyjmując takie świadczenie pracownik uzyska - osiągnie w tym właśnie momencie określoną korzyść majątkową. O uzyskaniu takiej korzyści świadczy to, że będzie mógł on w dowolnym (wybranym przez siebie momencie) zamienić punkty (o ściśle określonej wartości wymienianej na wartość pieniądza) na wybrany z oferty produkt. Skoro zatem w momencie definitywnego nabycia punktów powstanie po stronie pracownika przychód, to Wnioskodawca winien tenże przychód uwzględnić przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany miesiąc. Wnioskodawca, działając jako płatnik, będzie miał wówczas obowiązek doliczyć wartość przyznanych i zaakceptowanych przez pracownika punktów do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.