IBPBII/1/415-560/11/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 30 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 7 lipca 2011 r. (potwierdzenie dokonania opłaty), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kwoty korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania w związku z nieodpłatnym przekazaniem towaru w celu promocji i reklamy - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 maja 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia kwoty korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania w związku z nieodpłatnym przekazaniem towaru w celu promocji i reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się sprzedażą detaliczną odzieży i obuwia sportowego oraz sprzętu turystycznego. Celem promocji i reklamy Spółka zamierza przekazywać osobom fizycznym towary należące do Spółki. W związku z powyższym Spółka zastanawia się jak należy ustalić wartość świadczenia, które w myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Która z wartości jest właściwa w celu właściwego ustalenia kwoty korzystającej ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w przypadku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a w związku z nieodpłatnym przekazaniem towaru osobie fizycznej w celu promocji i reklamy Spółki:

Wnioskodawca powołując treść art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdza, iż ceny z punktu 3 i 4 wymienione w pytaniu, czyli ceny po jakich Spółka mogłaby dany towar sprzedać są niemożliwe do zastosowania ponieważ:

* Spółka może przekazywać osobom fizycznym rzeczy, którymi obrót nie jest przedmiotem jej działalności. W związku z powyższym Spółka nie jest w stanie ustalić w jakiej cenie mogłaby dany towar sprzedać. Sytuacja taka dotyczy np. kalendarzy, kubków promocyjnych, długopisów.

* W przypadku przekazania towarów, które są przedmiotem sprzedaży w Spółce ich ceny sprzedaży ulegają częstym wahaniom w związku z akcjami promocyjnymi i sezonami wyprzedażowymi. Cena tego samego towaru podlega więc wahaniom w ciągu krótkiego okresu czasu. W związku z powyższym trudno ustalić jaką cenę należy przyjąć na potrzeby transakcji przekazania towarów na potrzeby promocyjno-reklamowe.

Według wnioskodawcy, pozostaje więc do rozważenia czy w przedmiotowym przypadku należy stosować cenę zakupu netto (punkt 1) czy cenę zakupu brutto (punkt 2). W ocenie wnioskodawcy właściwą ceną do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia jest cena zakupu netto, bez podatku VAT - czyli cena netto bez podatku VAT, po jakiej Spółka zakupiła dany towar. Za takim rozwiązaniem przemawia art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym - wartość nieodpłatnego świadczenia ustala się na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świaczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uzwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopania zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Zdaniem wnioskodawcy, cena netto po jakiej jednostka zakupiła towar, który następnie przekazuje jest ceną rynkową.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z wniosku wynika, iż w ramach swojej działalności gospodarczej wnioskodawca (Spółka) zajmuje się sprzedażą detaliczną odzieży i obuwia sportowego oraz sprzętu turystycznego. Celem promocji i reklamy Spółka zamierza przekazywać osobom fizycznym towary należące do Spółki, tym m.in. mogą to być kubki, długopisy, kalendarze. W związku z powyższym Spółka zastanawia się jak należy ustalić wartość świadczenia, które w myśl art. 21 ust. 1 pkt 68a korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Powołany już wcześniej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Kwota podatku VAT nie jest jednak kwotą faktycznie otrzymaną, czy postawioną do dyspozycji podatnika. Podatek od towarów i usług jest bowiem - ze swej istoty - podatkiem pośrednim, którego ciężar ekonomiczny spoczywa na konsumentach.

Definiując wartość pieniężną świadczeń nieodpłatnych ustawodawca nie wskazał, co to jest cena. Zatem najwłaściwszym będzie odwołanie się do przepisu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. - o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), zgodnie z którym ceną jest wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.

Stosownie do uregulowań art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Wartość rynkowa to wartość, którą w danym momencie oferuje lokalny rynek za daną rzecz. Pod pojęciem "wartość świadczenia" należy rozumieć wartość brutto, gdyż podatek VAT stanowi nieodłączny element ceny będącej podstawą określenia wartości świadczeń.

Tak więc, jeżeli podatnik będący osobą fizyczną otrzyma nieodpłatnie określone świadczenie - towar, to ustalając kwotę przychodu z tego tytułu należy - stosownie do uregulowań art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wziąć pod uwagę cenę rynkową tegoż towaru a nie ceny po jakiej towar został zakupiony lub też jest zbywany przez wnioskodawcę. Podkreślić przy tym należy, że ceną, poprzez którą definiuje się kwotę przychodu podatnika jest cena brutto, tj. wraz z zawartym w niej podatkiem od towarów i usług. W sytuacji bowiem gdyby podatnik musiał zakupić sam określony towar zobowiązany byłby zapłacić cenę z uwzględnieniem naliczonego przez sprzedawcę podatku VAT (który jest składnikiem ceny).

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż ustalając wartość pieniężną przekazywanych osobom fizycznym towarów, jako nieodpłatne świadczenie, należy wziąć pod uwagę cenę rynkową rzeczy w kwocie brutto, tzn. z podatkiem VAT.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.