IBPBII/1/415-557/09/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 2 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego za sędziowanie na meczach piłki nożnej - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego przez sędziego za sędziowanie na meczach piłki nożnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Klub sportowy prowadzi działalność społecznie użyteczną - współzawodnictwo sportowe. W celu realizacji działalności statutowej zgodnie z Uchwałą nr 1/6 z dnia 3 stycznia 2007 r. Prezydium Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej wypłacane są sędziom ekwiwalenty za każdy rozegrany mecz. Klub nie zawiera z sędziami żadnych oddzielnych umów. Po zakończonym meczu sędziowie wystawiają rachunek zgodnie ze wzorem ustalonym przez Prezydium Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej. Wynagrodzenie sędziów jest wypłacane natychmiast po zakończeniu meczu na podstawie rachunku wypisanego przez sędziego i Klub nie ma możliwości dokonania korekty wykazanego w rachunku podatku.

Ekwiwalent za jeden mecz wynosi od 20 zł do 300 zł W przypadku najniższych ekwiwalentów, których jednostkowa wartość nie przekracza 200 zł sędziowie w wystawianych rachunkach stosują różne zasady wyliczania podatku: część rachunków wystawiana jest z pominięciem kosztów uzyskania przychodu i naliczany jest zryczałtowany podatek dowodowy, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dowodowym od osób fizycznych, natomiast pozostałe rachunki wystawiane są z zastosowaniem 20% kosztów uzyskania przychodu i 18% podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca informuje ponadto, że w skali jednego miesiąca wypłacone ekwiwalenty sędziowskie dla danego sędziego przekraczają 200 zł, w kolejnym miesiącu u tego samego sędziego wypłacony ekwiwalent nie przekracza 200 zł W momencie wystawienia rachunku sędzia ani Zarząd Klubu nie jest w stanie stwierdzić, czy kwota wypłaconego ekwiwalentu przekroczy czy nie przekroczy w skali danego miesiąca kwotę 200 zł brutto. Klub jako płatnik podatku całość naliczonych i potrąconych w rachunkach wystawianych przez sędziów kwoty zaliczek na podatek dochodowy przekazuje na rzecz właściwego Urzędu Skarbowego jako podatek PIT-4R, uznając tym samym, że przedmiotowe ekwiwalenty sędziowskie niezależnie od wypłaconej w danym miesiącu kwoty brutto podlegają rozliczeniu na zasadach ogólnych tj. z zastosowaniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości 20% i podatku dochodowego od osób fizycznych w wysokości 18%. Klub nie zalicza wypłaconych ekwiwalentów sędziowskich do dochodów opodatkowanych w formie zryczałtowanej - tj. naliczając koszty uzyskania przychodu 0%, podatek dochodowy od osób fizycznych 18%. Ekwiwalenty, dla których sędzia w wystawionym rachunku nie zastosował kosztów uzyskania przychodu i wyliczył podatek z pominięciem kosztów uzyskania przychodu w wysokości 18%, wprowadzone są przez płatnika do kartoteki wynagrodzeń z zastosowaniem należnych kosztów uzyskania przychodu 20%, podatek w kartotece wykazywany w wysokości faktycznie potrąconej z wynagrodzenia sędziego (czyli podatek pobrany jest w kwocie zawyżonej). Na podstawie prowadzonej kartoteki sporządzona jest informacji o uzyskanych dochodach PIT-11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Klub postępuje właściwie rozliczając wszystkie wypłacone ekwiwalenty sędziowskie, niezależnie od ich wysokości w danym miesiącu (powyżej 200 zł lub do 200 zł) jako dochody, z których potrącone są koszty uzyskania przychodu z art. 22 ust. 9 pkt 4 i potrącany jest podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18%.

Z uwagi na uregulowanie wynagrodzeń - ekwiwalentów sędziowskich w Ogólnopolskiej Uchwale Prezydium Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej ustanowione na bazie Statutu Polskiego Związku Piłki Nożnej, wysokość wypłaconych wynagrodzeń nie wpływa na sposób rozliczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zdaniem wnioskodawcy wynagrodzenia powyższe powinny być rozliczane na zasadach ogólnych, tj. z zastosowaniem 20% kosztów uzyskania przychodu i wyliczeniu podatku dochodowego w wysokości 18% od dochodów sędziego pomniejszonego o ww. koszty uzyskania przychodu. Dla wypłacanych ekwiwalentów sędziowskich zgodnie z Uchwałą Polskiego Związku Piłki Nożnej nie ma zastosowania art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy. Uzyskane przez sędziów dochody podlegają połączeniu z dochodami z innych źródeł nienależnie od wysokości otrzymanego wynagrodzenia brutto w danym miesiącu rozliczeniowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłami przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a cytowanej powyżej ustawy od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli suma należności określonych w umowie lub w umowach zawartych z osobą niebędącą pracownikiem płatnika z tego samego tytułu nie przekracza miesięcznie od tego samego płatnika kwoty 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

W myśl art. 30 ust. 3 zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

Zauważyć należy, iż powołany powyżej przepis odwołuje się do dochodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem obejmuje również dochody sędziów z tytułu sędziowania meczy piłkarskich.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 1 powołanej ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych w m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale), miesięczna należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należności te muszą być uzyskiwane z tego tytułu jak również od tego samego płatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sędziowie prowadzący mecze piłki nożnej nie podpisują żadnych oddzielnych umów z Klubem. Po zakończonym meczu sędziowie wystawiają rachunek zgodnie ze wzorem ustalonym przez Prezydium Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej. Wynagrodzenie sędziów jest wypłacane natychmiast po zakończeniu meczu na podstawie rachunku wypisanego przez sędziego. Ekwiwalent za jeden mecz wynosi od 20 zł do 300 zł. Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, iż w momencie wystawienia rachunku sędzia ani Zarząd Klubu nie jest w stanie stwierdzić, czy kwota wypłaconego ekwiwalentu przekroczy czy nie przekroczy w skali danego miesiąca kwotę 200 zł brutto.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera żadnych oddzielnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak wypłaca im ekwiwalent na podstawie uchwały Prezydium Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej. Zatem zostaje sędziemu zlecone wykonanie określonych czynności. Z tego punktu widzenia przepis dotyczący opodatkowania ryczałtem miałby zastosowanie w analizowanym przypadku.

Niemniej jednak, skoro z tego zlecenia nie będzie wynikało jaka jest wysokość należności miesięcznej, to oznacza, że nie będą spełnione warunki do zastosowania ryczałtu. Aby bowiem przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a cyt. ustawy mógł mieć zastosowanie to z treści aktu, na podstawie którego wypłacany jest ekwiwalent (zlecenia, uchwały, powołania) winna wynikać miesięczna kwota należności przysługująca z tego tytułu. Należy zauważyć, iż sędzia otrzymuje ekwiwalent za sędziowanie konkretnego meczu na podstawie wystawionego przez siebie rachunku, a zatem zlecenie mu wykonania określonych czynności nie określa miesięcznej należności z tego tytułu.

Reasumując, jako że w przypadku wypłaty ekwiwalentu dla sędziego nie jest określona miesięczna należność z powyższego tytułu, to od ww. przychodu należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, uwzględniając przy jej obliczaniu koszty uzyskania przychodu w wysokości 20%, nawet wówczas, gdy ostatecznie należność za miesiąc byłaby niższa niż 200 zł.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11) - art. 42 ust. 2 pkt 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.