IBPBII/1/415-550/11/ŚS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-550/11/ŚS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów członka rady zatrudnienia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów członka rady zatrudnienia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z art. 108 ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy Powiatowy Urząd Pracy finansuje koszty szkoleń oraz przejazdu członków powiatowych rad zatrudnienia, o których mowa art. 23 ust. 7 i 9 ww. ustawy. Tematy szkoleń są związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Powiatowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi starosty w sprawach polityki rynku pracy. W skład powiatowych rad zatrudnienia wchodzą przedstawiciele organizacji związkowych, organizacji pracodawców, organizacji rolników i przedstawiciele samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 23 ust. 8 ww. ustawy pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika od pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniach rady zatrudnienia, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujcych u macierzystego pracodawcy. Do końca 2010 r. od członków powiatowej rady zatrudnienia uczestniczących w szkoleniach nie była pobierana zaliczka na podatek dochodowy, a tym samym osoby te nie otrzymały informacji PIT. W miesiącu czerwcu 2011 r. wnioskodawca planuje zorganizować szkolenie dla powiatowych rad zatrudnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy udział w szkoleniach członków powiatowej rady zatrudnienia rodzi obowiązek naliczenia i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Jeśli tak to jaką informację PIT wystawić dla członków zatrudnionych w innych jednostkach, a jaki dla prowadzących działalność gospodarczą.

Zdaniem wnioskodawcy, koszt szkolenia nie stanowi dla członka powiatowej rady zatrudnienia przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

a.

studiów podyplomowych,

b.

szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,

c.

egzaminów lub licencji,

d.

badań lekarskich lub psychologicznych,

e.

ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

- otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Wnioskodawca wskazał, iż w pkt 102, 121, 128 art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano wyłącznie bezrobotnego, który otrzymał świadczenie na podstawie ustawy o promocji i instytucjach rynku pracy jako uprawnionego do zwolnienia od podatku. Natomiast pkt 118 tego artykułu nie odnosi się do bezrobotnych, tylko mówi ogólnie, że wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń z tytułu szkoleń otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Na podstawie art. 108 ust. 1 pkt 6, 9 i 38 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) finansowane są:

* koszty szkolenia oraz przejazdu członków rad zatrudnienia, o których mowa w art. 23 ust. 7 i 9;

* koszty szkolenia pracowników, bezrobotnych i innych uprawnionych osób, o których mowa w art. 41 ust. 4 i 5 oraz art. 43;

* koszty szkolenia kadr publicznych służb zatrudnienia i kadr Ochotniczych Hufców Pracy.

Powyższy przepis art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi, zdaniem wnioskodawcy, podstawę prawną zwolnienia od podatku dochodowego wartości świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia z tytułu szkolenia finansowanego z Funduszu Pracy na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1.

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2.

jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;

3.

jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4.

w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powiatowa rada zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Stosownie do treści art. 23 ust. 4 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3. Wskazane natomiast powyżej rozporządzenie w § 8 stanowi, iż rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z § 9 rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków powiatowych rad zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego świadczenia otrzymane przez bezrobotnych. Zwolnienie na tej podstawie zostało wprowadzone z dniem 1 maja 2004 r. a związane było z wprowadzeniem stosownych świadczeń dla bezrobotnych przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004, Nr 99, poz. 1001). Zwolnienie na tej postawie obejmuje tylko wyraźnie wymienione w przepisie przychody.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są: wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

a.

studiów podyplomowych,

b.

szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,

c.

egzaminów lub licencji,

d.

badań lekarskich lub psychologicznych,

e.

ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

- otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z tym, wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na inne cele niż wyżej wskazane nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Także świadczenia pieniężne np. refundacje - nawet, jeśli będą związane z ww. celami, nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Ponadto ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 1. ust. 1 określa, iż ww. ustawa dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. W art. 2 ust. 1 pkt 37 znajdujemy definicje szkolenia i są to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Oczywistym, więc jest, że szkolenia, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Członkowie powiatowej rady zatrudnienia uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykonują bowiem czynności zlecone przez starostę, na podstawie powołania. Z pośród świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku ze szkoleniem, można zwolnić od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten mówi o tym, że ww. zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1.

w celu osiągnięcia przychodów lub

2.

w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub

3.

przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub

4.

przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

1.

wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,

2.

świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4,

3.

świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18

- nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jak wynika z treści wniosku Powiatowy Urząd Pracy finansuje koszty szkoleń oraz przejazdu członków powiatowych rad zatrudnienia. Tematy szkoleń są związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Szkolenie finansowane jest ze środków Funduszu Pracy.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, iż członkowie rady zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy. Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety i inne należności za czas podróży służbowej otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami. A zatem do świadczeń otrzymanych przez członków rady zatrudnienia w związku ze szkoleniem, obejmujących koszty podróży (diety i inne należności za czas podróży), może mieć zastosowanie ww. przepis. W tym zakresie nie mieści się jednak wartość szkolenia będącego nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie rady zatrudnienia.

W związku z powyższym, Urząd Pracy jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11. Wskazany sposób poboru zaliczki i obowiązek wystawienia informacji PIT-11 odnosi się do należności otrzymywanych przez wszystkich członków rady zatrudnienia, bez względu na to z jakiej grupy społecznej czy zawodowej się rekrutują.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl