IBPBII/1/415-548/11/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 26 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 i 25 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów członka rady zatrudnienia - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów członka rady zatrudnienia.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 9 sierpnia 2011 r. Znak: IBPBII/1/415-548/11/ŚS wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 i 25 sierpnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Urząd Pracy będący powiatową jednostką samorządu powiatu, prowadzoną w formie jednostki budżetowej, wykonuje zadania określone w art. 9 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytycjach rynku pracy. W oparciu o art. 108 ust. 1 pkt 38 w związku z art. 23 ust. 7 ww. ustawy wnioskodawca organizuje szkolenia dla członków powiatowej rady zatrudnienia. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy; przeprowadzane są przez profesjonalne firmy szkoleniowe oraz finansowane przez starostę w ramach limitu środków Funduszu Pracy. Na łączny koszt szkolenia składa się również koszt wyżywienia, a w przypadku szkoleń wyjazdowych koszt zakwaterowania i dojazdu. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy powiatowe rady zatrudnienia są organami opiniodawczo-doradczymi starosty w sprawach polityki rynku pracy. Członkowie powiatowej rady zatrudnienia nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy. Organizację i tryb działania rad zatrudnienia określa rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia.

Na podstawie § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia szkolenia członków rady zatrudnienia są finansowane na podstawie faktury i zestawienia zawierającego w szczególności:

Faktura wystawiana jest na ogólną kwotę stanowiącą sumę opłat jednostkowych za organizowane szkolenie, wymienionym w załączonym do niej zestawieniu (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia). Zgodnie z § 11 ww. rozporządzenia przekazanie instytucji szkoleniowej środków finansowych odpowiednio przez ministra, marszałka województwa albo starostę następuje w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentów, o których mowa w § 10, w drodze przelewu na rachunek bankowy wskazany w umowie o organizację szkolenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy łączny koszt szkolenia dla członków powiatowej rady zatrudnienia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu) finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Czy to oznacza, że Urząd Pracy ma obowiązek wystawiać informację o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy dla członków powiatowej rady zatrudnienia.

Zdaniem wnioskodawcy, koszt szkolenia nie stanowi dla członka powiatowej rady zatrudnienia przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przysporzeniem majątkowym i przychodem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są nie tylko aktywa, które ulegają zwiększeniu u podatnika, ale także zmniejszenie jego pasywów.

Z przepisu art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Powiatowa rada zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Stosownie do treści art. 23 ust. 4 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3. Wskazane natomiast powyżej rozporządzenie w § 8 stanowi, iż rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z § 9 rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków wojewódzkiej rady zatrudnienia są finansowane przez marszałka województwa, a powiatowej rady zatrudnienia przez starostę - w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków powiatowych rad zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z podatku dochodowego świadczenia otrzymane przez bezrobotnych. Zwolnienie na tej podstawie zostało wprowadzone z dniem 1 maja 2004 r. a związane było z wprowadzeniem stosownych świadczeń dla bezrobotnych przez ustawę z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004, Nr 99, poz. 1001). Zwolnienie na tej postawie obejmuje tylko wyraźnie wymienione w przepisie przychody.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 118 powołanej ustawy wolne od podatku dochodowego są: wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

W związku z tym, wszelkie świadczenia niepieniężne przeznaczone na inne cele niż wyżej wskazane nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Także świadczenia pieniężne np. refundacje - nawet, jeśli będą związane z ww. celami, nie będą zwolnione od podatku na tej podstawie. Ponadto ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w art. 1 ust. 1 określa, iż ww. ustawa dotyczy zadań państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej.

Dodatkowo w art. 2 ust. 1 pkt 37 znajdujemy definicje szkolenia i są to pozaszkolne zajęcia mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych, potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia. Oczywistym, więc jest, że szkolenia, o których mowa w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Członkowie powiatowej rady zatrudnienia uzyskują przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem z tego tytułu będą dla nich wszelkie świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem funkcji. Przychodem tym będzie również - mając na uwadze treść art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość świadczeń otrzymanych tytułem szkoleń. Z pośród świadczeń otrzymanych przez członków rad zatrudnienia w związku ze szkoleniem, można zwolnić od podatku dochodowego, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wykonawczych wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepis ten mówi o tym, że ww. zwolnienie stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Artykuł 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Jak wynika z treści wniosku Urząd Pracy finansuje koszty szkoleń oraz wyżywienia, zakwaterowania i dojazdu członków powiatowych rad zatrudnienia. Tematy szkoleń są związane z realizacją przepisów ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Szkolenie finansowane jest ze środków Funduszu Pracy.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy zatem stwierdzić, iż członkowie rady zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniach, przy jednoczesnym nie ponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy. Zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obejmuje wypłacone diety i inne należności za czas podróży służbowej (w tym zakwaterowania i przejazdu) otrzymywane przez osoby niebędące pracownikami. A zatem do świadczeń otrzymanych przez członków rady zatrudnienia w związku ze szkoleniem, obejmujących koszty podróży (diety i inne należności za czas podróży), może mieć zastosowanie ww. przepis. W tym zakresie nie mieści się jednak wartość szkolenia będącego nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie rady zatrudnienia.

W związku z powyższym, Urząd Pracy jest obowiązany pobierać zaliczki na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ustawy, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Mając powyższe na uwadze stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.