IBPBII/1/415-547/14/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2014 r. (data wpływu do Biura - 1 lipca 2014 r.), uzupełnionym 25 września 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z 12 września 2014 r. znak: IBPB II/1/415-547/14/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 25 września 2014 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od wynagrodzeń wypłacanych zatrudnionym pracownikom i funkcjonariuszom. W strukturach Wnioskodawcy funkcjonuje orkiestra. Funkcjonariusze oraz pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę wykonują prace twórczą zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Osoby pełniące służbę/zatrudnione i wykonujące prace twórczą korzystają zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 50% kosztów uzyskania przychodów. Koszty te naliczane są od części wynagrodzenia zasadniczego, z tym że - w przypadku pracowników - koszty te oblicza się od wynagrodzenia zasadniczego pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składniki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, których podstawę wymiaru stanowi ten dochód. Funkcjonariusze obligatoryjnie zwolnieni są ze składek na ubezpieczenie społeczne.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami funkcjonariusz, oprócz uposażenia zasadniczego, otrzymuje:

* dodatek za wysługę lat w wysokości uzależnionej od okresów służby, zwiększany z urzędu za każdy następny rok służby,

* dodatek za stopień otrzymywany w wysokości zależnej od posiadanego przez funkcjonariusza stopnia służbowego,

* dodatek funkcyjny (przyznawany na czas pełnienia służby na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym w wysokości uwzględniającej rodzaj wykonywanych zadań i zakres ponoszonej odpowiedzialności, skuteczność w zarządzeniu posiadanymi środkami, terminowość i efektywność podejmowanych działań lub decyzji, umiejętność organizacji pracy, kierowania i sprawowania nadzoru, a także posiadane kwalifikacje i umiejętności wykorzystywane na zajmowanym stanowisku) lub dodatek służbowy (przyznawany na pozostałych stanowiskach w wysokości uwzględniającej należyte wykonywanie obowiązków służbowych, w szczególności inicjatywę i samodzielność w realizacji zadań służbowych, terminowość i efektywność podejmowanych działań, a także posiadane kwalifikacje i umiejętności wykorzystywane na zajmowanym stanowisku.

Natomiast zgodnie z zapisami w umowie o pracę pracownik, oprócz wynagrodzenia zasadniczego, otrzymuje:

* dodatek za wysługę lat w wysokości 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego po 5 latach pracy, zwiększany o 1% za każdy następny rok pracy do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego,

* premię przyznaną w wysokości określonej w obowiązującym u Wnioskodawcy regulaminie premiowania.

Naczelnik Orkiestry Reprezentacyjnej zobowiązany jest do nadzoru nad bieżącym prowadzeniem szczegółowej ewidencji czasu pracy, osób wykonujących prace twórcze. Na podstawie prowadzonej ewidencji godzinowej wyodrębnione są godziny pracy, które nie dotyczą pracy twórczej. Na tej podstawie ustalany jest procentowy udział pracy twórczej w uposażeniu funkcjonariusza lub wynagrodzeniu pracownika. Sporządzany jest rozkaz (decyzja administracyjna) lub zapis w umowie o pracę przyznający procentowy udział pracy twórczej w uposażeniu zasadniczym/wynagrodzeniu zasadniczym, do której mają zastosowanie 50% koszty uzyskania. Rozkaz wykonywany jest w 3 egzemplarzach.

Dodatkowe składniki uposażenia/wynagrodzenia zasadniczego wypłacane są comiesięcznie w stałej wysokości funkcjonariuszowi/pracownikowi niezależnie od tego czy w danym okresie poświęcał on czas na wykonanie pracy twórczej, czy nie. Mają miejsce jednak przypadki zwiększania funkcjonariuszom - dodatku funkcyjnego (służbowego) a pracownikom - premii, kiedy przesłanką takiego zwiększenia może być np. wzorowe wykonywanie pracy twórczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakich składników uposażenia/wynagrodzenia należy zastosować 50% koszty uzyskania przychodów mając na względzie fakt, iż:

* funkcjonariuszowi, oprócz uposażenia zasadniczego, przysługuje dodatek za wysługę lat, dodatek za stopień, dodatek funkcyjny lub służbowy,

* pracownikowi, oprócz wynagrodzenia zasadniczego, przysługuje również dodatek za wysługę lat i premia.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych o zastosowaniu kosztów w wysokości 50% decyduje fakt uzyskania przychodu za wykonanie czynności (utworu) będącego przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych. Przychód z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich występuje wówczas, gdy wystąpi przedmiot praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania oraz gdy osiągnięty przychód jest bezpośrednio związany z korzystaniem z praw autorskich lub praw pokrewnych albo rozporządzanie nimi.

Koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% będą mogły być zastosowane tylko do tej części uposażenia/wynagrodzenia, która stanowi dla funkcjonariusza/pracownika przychód z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, tj. uposażenia zasadniczego/wynagrodzenia zasadniczego. Natomiast do części "nietwórczej" uposażenia/wynagrodzenia ze stosunku służby/pracy (w przypadku funkcjonariuszy: dodatku za wysługę lat, dodatku za stopień, dodatku funkcyjnego lub służbowego, a w przypadku pracowników: dodatku za wysługę lat i premii) znajdą zastosowanie koszty o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisem art. 22 ust. 2 ww. ustawy odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

Stosownie zaś do przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Przy czym stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jak z powyższego wynika, o zastosowaniu podwyższonych kosztów uzyskania przychodów decyduje wyłącznie fakt osiągnięcia przez podatnika przychodu za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w jej art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, jak np. "utwór". Ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności - jak stanowi ust. 2 tego przepisu - przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 tej ustawy wynika, iż domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór (pracodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ustępem 1 tego przepisu jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, stosunku służbowego nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Mając na uwadze powyższe zaznaczyć należy, iż w razie wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (bądź też innego dokumentu regulującego kwestie w tym zakresie) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Co prawda ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych uregulowań dotyczących sposobu dokumentowania tej części wynagrodzenia, co do której mogą mieć zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu w związku z osiągnięciem przychodu z tytułu praw autorskich i rozporządzania przez twórców tymi prawami, jednakże dla celów prawidłowego zastosowania tychże kosztów koniecznym jest ustalenie - na podstawie wszelkich możliwych dokumentów - jaka część dotyczy wynagrodzenia/uposażenia (w tym dodatkowych jego składników) otrzymanego tytułem praw autorskich bądź przeniesienia autorskich praw majątkowych do utworów.

Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez pracownika/funkcjonariusza z prawa autorskiego powinien wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę (czy też innego stosownego dokumentu), gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie, by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Z wniosku wynika, iż w strukturach Wnioskodawcy funkcjonuje orkiestra. Funkcjonariusze oraz pracownicy zatrudnieni przez Wnioskodawcę wykonują prace twórczą zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Osoby pełniące służbę/zatrudnione i wykonujące prace twórczą korzystają zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z 50% kosztów uzyskania przychodów. Koszty te naliczane są od części wynagrodzenia zasadniczego.

Naczelnik Orkiestry Reprezentacyjnej zobowiązany jest do nadzoru nad bieżącym prowadzeniem szczegółowej ewidencji czasu pracy, osób wykonujących prace twórcze. Na podstawie prowadzonej ewidencji godzinowej wyodrębnione są godziny pracy, które nie dotyczą pracy twórczej. Na tej podstawie ustalany jest procentowy udział pracy twórczej w uposażeniu funkcjonariusza lub wynagrodzeniu pracownika. Sporządzany jest rozkaz (decyzja administracyjna) lub zapis w umowie o pracę przyznający procentowy udział pracy twórczej w uposażeniu zasadniczym/wynagrodzeniu zasadniczym, do której mają zastosowanie 50% koszty uzyskania.

Oprócz wynagrodzenia zasadniczego funkcjonariusze i pracownicy otrzymują dodatkowe świadczenia (dodatkowe składniki wynagrodzenia). Dodatkowe składniki uposażenia/ wynagrodzenia zasadniczego wypłacane są comiesięcznie w stałej wysokości funkcjonariuszowi/pracownikowi niezależnie od tego czy w danym okresie poświęcał on czas na wykonanie pracy twórczej, czy nie. Mają miejsce jednak przypadki zwiększania funkcjonariuszom - dodatku funkcyjnego (służbowego) a pracownikom - premii, kiedy przesłanką takiego zwiększenia może być np. wzorowe wykonywanie pracy twórczej.

Zdaniem Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% będą mogły być zastosowane tylko od tej części uposażenia/wynagrodzenia, która stanowi dla funkcjonariusza/pracownika przychód z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych tj. uposażenia zasadniczego/wynagrodzenia zasadniczego. Natomiast do części "nietwórczej" uposażenia/wynagrodzenia ze stosunku służby/pracy (w przypadku funkcjonariuszy: dodatku za wysługę lat, dodatku za stopień, dodatku funkcyjnego lub służbowego, a w przypadku pracowników: dodatku za wysługę lat i premii) znajdą zastosowanie koszty, o których mowa w art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze stanowiskiem tym należy się zgodzić.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że jeżeli zatrudnieni pracownicy/funkcjonariusze będą tworzyć w ramach obowiązków wykonywanych na podstawie umowy o pracę (bądź też innego dokumentu regulującego kwestie w tym zakresie) utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych a w umowie o pracę (czy też innym dokumencie) nastąpi podział wynagrodzenia/uposażenia wypłacanego za wykonanie utworów oraz wynagrodzenia/ uposażenia za wykonywanie pracy niemającej charakteru pracy twórczej, to wówczas w odniesieniu do tej części wynagrodzenia/uposażenia pracowników/funkcjonariuszy, która będzie stanowić przychód z tytułu przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy praw autorskich do wytworzonych przez nich w ramach stosunku pracy/stosunku służbowego utworów, Wnioskodawca będzie mógł zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tejże ustawy.

Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia/uposażenia tych pracowników/funkcjonariuszy, czyli za wykonywanie prac, które nie będą miały autorskiego (twórczego) charakteru, Wnioskodawca będzie miał obowiązek zastosować koszty uzyskania przychodu według zasad ogólnych. Koszty podstawowe należy także zastosować do dodatkowych składników wynagrodzenia/uposażenia. Jak bowiem Wnioskodawca zaznaczył są one wypłacane co miesiąc, bez względu na to czy funkcjonariusz/pracownik w danym okresie wykonywał pracę twórczą czy też nie. To oznacza, że te dodatkowe świadczenia nie stanowią przychodu, który jest otrzymywany za przedmiot prawa autorskiego. Nie są więc związane bezpośrednio z korzystaniem z określonych praw autorskich czy też praw pokrewnych albo z rozporządzaniem nimi. Takiej kwalifikacji co do zastosowania kosztów nie może zmienić również i to, że funkcjonariuszowi zwiększono dodatek funkcyjny (służbowy) a pracownikowi premię, bo np. wzorowo wykonali oni pracę twórczą. Takie dodatkowe uposażenie nie jest bowiem wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich czy też rozporządzanie tymi prawami; jest jedynie uhonorowaniem należytego (wzorowego) wykonania pracy.

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że zakwalifikowanie, czy wykonywana praca w ramach stosunku pracy/stosunku służbowego jest przedmiotem prawa autorskiego jest obowiązkiem płatnika, który dokonuje wypłaty świadczenia z tego tytułu. Dlatego też 50% koszty uzyskania przychodów mogą być zastosowane tylko do tej części wynagrodzenia pracownika/uposażenia funkcjonariusza, która została zakwalifikowana jako wynagrodzenie/ uposażenie z tytułu korzystania z praw autorskich, jeżeli konkretne prace lub czynności znajdą odzwierciedlenie w prowadzonej przez Wnioskodawcę (bądź pracownika/funkcjonariusza) stosownej dokumentacji.

Należy także podkreślić, iż przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy pracowników/funkcjonariuszy Wnioskodawcy za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy pracownicy/funkcjonariusze Wnioskodawcy są twórcami w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy wykonywana przez nich konkretna praca będzie stanowić prawo autorskie lub prawo pokrewne.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.