IBPBII/1/415-537/11/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 7 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom sportowym:

* w części dotyczącej należności dla sędziów zawodów w żeglarstwie i jeździectwie - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej należności dla sędziów zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania ekwiwalentu sędziowskiego wypłacanego sędziom sportowym.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 30 czerwca 2011 r. Znak: IBPBII/1/415-537/11/HK wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 7 lipca 2011 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wielosekcyjnym klubem sportowym, prowadzi działalność sportową zmierzającą do zaspokojenia potrzeb aktywnego wypoczynku dzieci, młodzieży i członków. Organizuje zawody sportowe, treningi sportowe, zawodnicy biorą udział w rozgrywkach sportowych, rywalizacji sportowej. Wnioskodawca prowadzi 5 klubów sportowych tj. żeglarski, jeździecki, tenisa stołowego, szachowy i wędkarski. Wszystkie kluby sportowe są zrzeszone w związkach sportowych. Kluby organizują zawody sportowe, które prowadzą sędziowie sportowi. Sędziowie wystawiają klubom sportowym rachunki, które często opiewają na kwotę niższą niż 200 zł. Od 2011 r. nastąpiła zmiana przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym pojawiały się wątpliwości, czy od tych niskich należności należy potrącać zryczałtowany podatek dochodowy, czy też stosować zasady ogólne. Na zawody organizowane przez kluby tenisa stołowego, szachowego i wędkarskiego związki sportowe wystawiają sędziom delegacje sędziowskie, gdzie określona jest kwota ekwiwalentu sędziowskiego (wynagrodzenie sędziego za prowadzenie zawodów). Wysokość ekwiwalentu za 1 dzień sędziowania określają związki sportowe podejmując stosowne uchwały, wypłata ekwiwalentu ciąży na organizatorze zawodów, w tym przypadku na wnioskodawcy, który nie zawiera żadnych umów z sędziami, a jedynie - na podstawie złożonych przez nich rachunków - reguluje należności.

W przypadku klubów sportowych - żeglarskiego i jeździeckiego sędziowie wystawiają rachunki. W tym przypadku nie ma formalnego oddelegowania od związku sportowego, brak jakiejkolwiek pieczęci związku sportowego. Kluby te przed organizacją zawodów wysyłają zawiadomienia do swoich związków sportowych informując o terminie zawodów z prośbą o zatwierdzenie składu sędziowskiego. Związek żeglarski zatwierdza zawody i przesyła licencję na zorganizowanie regat żeglarskich z podaniem sędziego głównego, który w porozumieniu z organizatorem regat zatwierdza skład sędziowski. Ekwiwalent sędziowski wypłacony jest na podstawie rachunku (wysokość ekwiwalentu również określa uchwała związku żeglarskiego za 1 dzień sędziowania). Również z tymi sędziami sportowymi organizator regat a zarazem płatnik nie zawiera żadnych umów cywilnoprawnych, wypłata następuje na podstawie przedłożonego rachunku, często nie przekracza 200 zł.

Związek jeździecki, podobnie jak żeglarski, również na wniosek organizatora zawodów jeździeckich zatwierdza termin i skład sędziowski. Wytypowani sędziowie prowadzą zawody sportowe i po zakończeniu zawodów wystawiają rachunki, które są regulowane przez organizatora zawodów.

Problem prawidłowego określenia podatku dochodowego występuje w każdym klubie (organizator zawodów) z chwilą wypłaty należności poniżej 200 zł, gdyż żaden z klubów nie zawiera z sędziami żadnych umów, a przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a mówi o należności określonej w umowie nieprzekraczającej 200 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle znowelizowanego przepisu art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kluby sportowe wypłacające ekwiwalenty sędziowskie w kwocie poniżej 200 zł mają obowiązek zastosowania ryczałtu, czy też winny stosować przepisy ogólne (art. 26 ust. 1 ww. ustawy).

Zdaniem wnioskodawcy, otrzymywane przez sędziów sportowych ekwiwalenty poniżej kwoty 200 zł od 2011 r. nie podlegają przepisom opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym (art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W ocenie wnioskodawcy ekwiwalenty sędziowskie podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych wyrażonych w art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 13 pkt 2 oraz art. 22 ust. 9 pkt 4 tej ustawy, gdyż nie są spełnione warunki do zastosowania opodatkowania zryczałtowanego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 powyższej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, iż na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł - w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych wyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej, co wynika z art. 30 ust. 8 ustawy. Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Płatnik, o którym mowa powyżej, przekazuje zarówno kwoty pobranych zaliczek, jak i kwoty zryczałtowanego podatku dochodowego w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) na rachunek urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika (art. 42 ust. 1 ustawy). Dodatkowo, płatnik do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym przesyła deklarację roczną o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym do urzędu skarbowego właściwego ze względu na siedzibę, miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania płatnika, co bezpośrednio wynika z art. 42 ust. 1a ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem. Zatem, zryczałtowany podatek dochodowy należy pobrać od tych przychodów określonych m.in. w art. 13 pkt 2 powołanej ustawy, co do których kwota należności jest określona już w umowie (powołaniu, uchwale, zleceniu bądź innym dokumencie o podobnym charakterze), należność z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 200 zł i należność ta musi być uzyskiwana przez osobę niebędącą pracownikiem płatnika (świadczeniodawcy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca prowadzi 5 klubów sportowych, tj. żeglarski, jeździecki, tenisa stołowego, szachowego i wędkarski. Wszystkie kluby sportowe są zrzeszone w związkach sportowych. Kluby organizują zawody sportowe, które prowadzą sędziowie sportowi. Sędziowie wystawiają klubom sportowym rachunki, które często opiewają na kwotę niższą niż 200 zł. Na zawody organizowane przez kluby tenisa stołowego, szachowego i wędkarskiego związki sportowe wystawiają sędziom delegacje sędziowskie, gdzie określona jest kwota ekwiwalentu sędziowskiego (wynagrodzenie sędziego za prowadzenie zawodów). Wysokość ekwiwalentu za 1 dzień sędziowania określają związki sportowe podejmując stosowne uchwały, wypłata ekwiwalentu ciąży na organizatorze zawodów, w tym przypadku na wnioskodawcy, który nie zawiera żadnych umów z sędziami, a jedynie - na podstawie złożonych przez nich rachunków - reguluje należności. W przypadku klubów sportowych - żeglarskiego i jeździeckiego sędziowie wystawiają rachunki, gdzie nie ma formalnego oddelegowania od związku sportowego.

Przenosząc powołane przepisy na grunt przedstawionego stanu faktycznego należy przyjąć, że mimo, iż wnioskodawca nie zawiera żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło) z sędziami, to jednak sędziowie zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa otrzymują wynagrodzenie na podstawie konkretnego zlecenia - delegacji. W tych przypadkach zostaje sędziom zlecone wykonanie określonych czynności na podstawie pisemnych delegacji, w treści których jest określona kwota należności.

Tym samym należy wskazać, iż treść art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącego opodatkowania ryczałtem przychodów, o których mowa m.in. w art. 13 pkt 2 cyt. ustawy ma zastosowanie w przypadku sędziów tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa. Sposób opodatkowania określony tymże przepisem będzie dotyczył tych należności, których kwota ekwiwalentu (jednorazowego) nie przekracza 200 zł.

Wobec powyższego, co wyżej wykazano, nie można zgodzić się ze stanowiskiem wnioskodawcy, z którego wynika, że omawiany przepis nie może mieć zastosowania (w przypadku sędziów zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa), bowiem wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnych umów cywilnoprawnych, w których określona byłaby wysokość wynagrodzenia.

Reasumując, w przypadku dokonywania wypłaty wynagrodzenia dla sędziego zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów lub wędkarstwa, niebędącego pracownikiem wnioskodawcy, jeżeli suma należności z tytułu jednej delegacji (czyli tzw. ekwiwalentu sędziowskiego) nie przekracza kwoty 200 zł należy pobrać zryczałtowany podatek w wysokości 18% przychodu, wynikający z art. 30 ust. 1 pkt 5a powołanej ustawy.

Natomiast w sytuacji, kiedy kwota ta jest wyższa wnioskodawca winien od ww. przychodu pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym dla zastosowania opodatkowania wg ww. zasad bez znaczenia pozostaje fakt, że w skali miesiąca łączna wartość wypłaconych ekwiwalentów może przekroczyć 200 zł.

Z wniosku wynika, iż w przypadku sędziowania w zawodach z zakresu żeglarstwa i jeździectwa wnioskodawca nie zawiera z sędziami żadnych umów (np. zlecenia, o dzieło), nie otrzymują oni również wynagrodzenia na podstawie delegacji, w treści których byłaby określona kwota należności (jak to ma miejsce w przypadku sędziów zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa). W tych przypadkach (tj. w związku z zawodami w żeglarstwie i jeździectwie) ekwiwalent sędziowski wypłacany jest jedynie na podstawie rachunku wystawionego przez sędziego.

Tym samym odnosząc przedstawiony stan faktyczny do przywołanych powyżej przepisów prawa należy wskazać, iż sposób opodatkowania określony w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie ma zastosowania w przypadku należności wypłacanych sędziom zawodów w żeglarstwie i jeździectwie. Pomiędzy wnioskodawcą a tymiż sędziami nie została bowiem zawarta żadna umowa, nie ma formalnego oddelegowania sędziego przez związek sportowy, nie został też sporządzony żaden inny, noszący znamiona umowy, dokument, w treści którego byłaby określona kwota należności. Tym samym w tym przypadku nie zostały spełnione wszystkie przesłanki wynikające z treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy. Zatem w przypadku dokonywania wypłaty wynagrodzenia dla sędziego zawodów w zakresie żeglarstwa bądź jeździectwa, niebędącego pracownikiem wnioskodawcy, bez względu na wysokość wypłaconej kwoty, wnioskodawca winien pobrać zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w części dotyczącej opodatkowania należności dla sędziów zawodów w żeglarstwie i jeździectwie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe, natomiast w części dotyczącej opodatkowania należności dla sędziów zawodów w zakresie tenisa stołowego, szachów i wędkarstwa - za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.