IBPBII/1/415-537/10/AŻ - Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jednorazowego odszkodowania, przyznanego postanowieniem sądu, z tytułu utraconego wynagrodzenia za pracę w spółce przed jej upadłością.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 17 sierpnia 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-537/10/AŻ Możliwość zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jednorazowego odszkodowania, przyznanego postanowieniem sądu, z tytułu utraconego wynagrodzenia za pracę w spółce przed jej upadłością.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej

w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 21 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zaległego wynagrodzenia za pracę w Spółce przed ogłoszeniem jej upadłości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania zaległego wynagrodzenia za pracę w Spółce przed ogłoszeniem jej upadłości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w spółce z o.o., która przez 3 lata nie wypłacała mu wynagrodzenia za pracę i która to spółka z dniem 10 października 2001 r. postawiona została w stan upadłości. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2003 r. uznana została wierzytelność wnioskodawcy z tytułu niepodjętego wynagrodzenia w kwocie netto 83 255,11 zł i kwota ta została wpisana na listę wierzytelności według kategorii I do wypłaty z masy upadłości. Realizacji wypłaty nastąpiła w 2 ratach w dniach 23 grudnia 2004 r. oraz 17 sierpnia 2006 r. Po interwencjach wnioskodawcy syndyk dokonał ubruttowienia kwot do wypłaty, po potrąceniu odsetek z tytułu zwłoki w wypłacie i w dniu 25 kwietnia 2007 r. przesłał wnioskodawcy dwie informacje PIT-11 do rozliczenia podatkowego co też wnioskodawca uczynił w dniu 26 kwietnia 2007 r. płacąc zaległy podatek i należne odsetki. Ponieważ wobec wnioskodawcy toczyło się postępowanie egzekucyjne z tytułu poręczenia kredytu zaciągniętego i niespłaconego przez spółkę, prowadzona była między wnioskodawcą, syndykiem i komornikiem, a następnie w sądzie polemika i postępowanie dotyczące ustalenia czy wypłacona przez syndyka kwota stanowi wynagrodzenie za pracę i czy winna być z tego tytułu chroniona przepisem art. 87 § 1 i 4 kodeksu pracy przed egzekucją. Z uwagi, że syndyk nie zajął stanowiska, dlatego na jego wniosek uczynił to komornik, a następnie na wniosek wnioskodawcy Sąd Rejonowy. Komornik Sądowy w piśmie z dnia 23 sierpnia 2006 r. skierowanym do wnioskodawcy orzekł, że zajęcie dotyczy wierzytelności "wynikającej z orzeczenia Sądu, a nie wynagrodzenia za pracę". Odwołując się od tej decyzji wnioskodawca uzyskał w dniu 14 stycznia 2008 r. postanowienie Sądu Rejonowego oddalające jego skargę. W uzasadnieniu Sąd orzekł, że zasądzona do wypłaty kwota jest jednorazowym roszczeniem odszkodowawczym podlegającym jednorazowej wypłacie a nie świadczeniem powtarzającym się, mimo, że jego źródłem jest również stosunek pracy W świetle powyższych dowodów wnioskodawca ma wątpliwości czy syndyk winien był sporządzić PIT-11 wpisując do nich całą wypłaconą wnioskodawcy kwotę brutto jako "wynagrodzenie ze stosunku pracy", jeśli zdaniem zarówno komornika, jak też Sądu nie stanowiła ona takiego wynagrodzenia a jedynie była odszkodowaniem za utratę takiego wynagrodzenia, wypłacanym na podstawie postanowienia Sądu jednorazowo przez Syndyka z masy upadłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowe odszkodowanie, przyznane wnioskodawcy w określonej postanowieniem Sądu kwocie netto z tytułu utraconego wynagrodzenia za pracę w Spółce, przed jej upadłością, ubruttowione i wypłacone w dwóch ratach z masy upadłości przez syndyka sądowego po upadłości spółki, jako wierzytelność zaliczona do I kategorii wolne jest od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ustawy o tym podatku (Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm., w tym art. 21 ust. 1 pkt 3).

W ocenie wnioskodawcy należność w kwocie 68 011,19 zł według PIT-11 z 23 grudnia 2004 r. i w kwocie 19 642,35 według PIT-11 z dnia 17 sierpnia 2006 r. wystawiona dla niego przez syndyka spółki w upadłości, wypłacona na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2003 r. stanowiła odszkodowanie za utratę zaległego wynagrodzenia i w świetle postanowień art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega wyłączeniu w całości z opodatkowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku (w brzmieniu obowiązującym w 2004 r.). Z kolei w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. i 2006 r. stanowił, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru.

W przypadku, gdy płatnik nie przekazał takiej informację, podatnik nie jest zwolniony z obowiązku złożenia zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, ponieważ zgodnie z art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w spółce z o.o., która przez 3 lata nie wypłacała mu wynagrodzenia za pracę i która to spółka z dniem 10 października 2001 r. postawiona została w stan upadłości. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 lutego 2003 r. uznana została wierzytelność wnioskodawcy z tytułu niepodjętego wynagrodzenia w kwocie netto 83 255,11 zł i kwota ta została wpisana na listę wierzytelności według kategorii I do wypłaty z masy upadłości. Realizacja wypłaty nastąpiła w 2 ratach w dniach 23 grudnia 2004 r. oraz 17 sierpnia 2006 r. W dniu 25 kwietnia 2007 r. Syndyk spółki przesłał wnioskodawcy dwie informacje PIT-11 do rozliczenia podatkowego co też wnioskodawca uczynił w dniu 26 kwietnia 2007 r. płacąc zaległy podatek i należne odsetki.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynagrodzenie stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu. Należy zaznaczyć, że przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa "w szczególności". Przychodami ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne. Oznacza to, że wszelkie wypłaty, których źródłem jest stosunek pracy łączący pracownika z zakładem pracy stanowią przychody ze stosunku pracy.

Jak zaznaczył wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym otrzymał on zaległe wynagrodzenie, którego spółka, z którą łączył go stosunek pracy nie wypłacała przez 3 lata. Wobec tego należy stwierdzić, że wypłata zaległych wynagrodzeń nawet jeśli jest dokonywana przez syndyka masy upadłości stanowi przychód ze stosunku pracy. Źródłem otrzymania wypłaconej kwoty jest bowiem stosunek pracy. Równocześnie wnioskodawca wskazał, że w wyniku prowadzonych postępowań sądowych uzyskał postanowienie sądowe, z którego wynika, że zasądzona kwota jest jednorazowym roszczeniem odszkodowawczym podlegającym jednorazowej wypłacie, a nie świadczeniem powtarzającym się mimo, że jego źródłem jest również stosunek pracy.

Powyższe potwierdza zatem, że kwoty otrzymane przez wnioskodawcę tytułem wypłaty zaległego wynagrodzenia stanowią przychody ze stosunku pracy.

W odniesieniu do twierdzenia wnioskodawcy, że w tym wypadku winno mieć zastosowanie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnia się, że w świetle tego przepisu w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. i 2006 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

a.

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.

odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.

odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.

odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.

odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane na zasadach, o których mowa w art. 27 ust. 1,

g.

odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód.

Z treści tego przepisu zarówno w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. jak i 2006 r. wynika, że zwolnieniem objęte są wyłącznie odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych z wyjątkami w tym przepisie przewidzianymi. Należy zauważyć, iż wnioskodawca otrzymał wypłatę z tytułu zaległego wynagrodzenia i nawet jeśli było to roszczenie odszkodowawcze, to nie miała miejsca wypłata odszkodowania, którego wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa. Podstawą wypłaty dla wnioskodawcy nie był bowiem przepis prawa określający wysokość wypłaty albo zasady ustalenia wypłaconej kwoty. Podstawą wypłaty był stosunek pracy łączący wnioskodawcę z pracodawcą i istniejąca zaległość z tytułu nie wypłacanego przez 3 lata wynagrodzenia.

Wobec tego przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w niniejszym przypadku.

Z kolei z treści art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. oraz 2006 r. wynika, że wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

a.

otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.

dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Oznacza to, że na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej z wyjątkami wymienionymi powyżej. W przypadku kwoty wypłaconej wnioskodawcy nie miało miejsca zasądzenie odszkodowania wyrokiem sądowym. Postanowieniem sąd jedynie uznał wierzytelność wnioskodawcy z tytułu niepodjętego wynagrodzenia. Wobec tego przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy również nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie.

Należy ponadto podkreślić, że gdyby wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie na bieżąco w okresie tych 3 lat, których dotyczyła wierzytelność, wypłacane wynagrodzenie podlegałoby opodatkowaniu. Okoliczność że wypłaca się je jednorazowo czy też w dwóch ratach syndyk masy upadłości nie może powodować zwolnienia wypłaconej kwoty z opodatkowania. Kwota ta wypłacona jest z tytułu niewypłaconego przez upadłego wynagrodzenia za pracę i stanowi przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu.

W takim przypadku przychód ze stosunku pracy powstaje w miesiącu jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika, nawet w sytuacji jeśli wynagrodzenie dotyczy lat ubiegłych.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl