IBPBII/1/415-535/12/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia bądź odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń z pomocy społecznej - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych umorzenia bądź odstąpienia od żądania zwrotu świadczeń z pomocy społecznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Ośrodek Pomocy Społecznej) wniósł o wydanie interpretacji przepisów prawa w zakresie skutków podatkowych umorzenia (odstąpienia od żądania zwrotu) należności w formie nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej, wydatków na udzielone świadczenia oraz z tytułu opłat określonych w ustawie - art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.).

Wnioskodawca realizował i realizuje zadania wynikające z wyżej wymienionej ustawy. Ustala prawo do świadczeń z pomocy społecznej oraz wypłaca niniejsze świadczenia. W myśl ww. regulacji prawnych Wnioskodawca może umorzyć (odstąpić od żądania zwrotu) należności, o których mowa powyżej.

W praktyce zdarzyły się oraz mogą się wydarzyć w przyszłości przypadki umorzenia (czy też odstąpienia od żądania zwrotu) na podstawie powyżej podanej ustawy wydatków, opłat i nienależnie pobranych świadczeń z zakresu pomocy społecznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty umorzenia (odstąpienia od żądania zwrotu), na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, wydatków na udzielone świadczenia oraz z tytułu opłat określonych w ustawie, a także z tytułu nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej otrzymanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej stanowią dla świadczeniobiorców przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy w związku z powyższym powstaje dla Ośrodka Pomocy Społecznej obowiązek sporządzenia i wydania klientowi PIT-8C potwierdzającego uzyskanie przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, nienależnie pobrane świadczenia, wydatki lub opłaty podlegające zwrotowi, które na podstawie art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej zostały umorzone (lub odstąpiono od żądania ich zwrotu) ze względu na nadzwyczajne okoliczności są zwolnione z opodatkowania, a tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia PIT-8C.

Wnioskodawca przywołał treść art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołując art. 11 ust. 1 ww. ustawy Wnioskodawca wskazał, iż dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne - to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu - przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Następnie Wnioskodawca przywołując treść art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ww. ustawy, wskazał, iż użyte w art. 20 ust. 1 sformułowanie "w szczególności", świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega dochód, uzyskiwany w wyniku określonych czynności faktycznych i prawnych, w następstwie których mamy do czynienia z przyrostem mienia. Tak więc, podstawą uzyskania przychodów z innych źródeł mogą być tylko takie czynności, w wyniku których następuje po stronie osoby fizycznej przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Wnioskodawca wskazał, iż na mocy art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 104 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż w przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty. Wnioskodawca podejmuje - w oparciu o cytowane przepisy ustawy o pomocy społecznej - decyzje o umorzeniu nienależnie pobranych świadczeń lub decyzje o odstąpieniu od żądania zwrotu należności.

Zdaniem Wnioskodawcy uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących umorzenia (odstąpienia od żądania zwrotu) nienależnie pobranych świadczeń, wydatków na udzielone świadczenie lub opłat w całości lub w części świadczy o tym, iż umorzenie (odstąpienie) takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - w świetle powyższych rozważań, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z umorzeniami (odstąpieniami od zwrotu) przedmiotowych świadczeń i należności, świadczeniobiorcy uzyskują przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 79 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

Natomiast zgodnie z treścią art. 98 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) o pomocy społecznej świadczenia nienależnie pobrane podlegają zwrotowi od osoby lub rodziny korzystającej ze świadczeń z pomocy społecznej, niezależnie od dochodu rodziny. Art. 104 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 104 ust. 4 ww. ustawy stanowi, iż w przypadkach szczególnie uzasadnionych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie, z tytułu opłat określonych w ustawie oraz z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ, który wydał decyzję w sprawie zwrotu należności, o których mowa w ust. 1, na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej, może odstąpić od żądania takiego zwrotu, umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca realizował i realizuje zadania wynikające z ustawy o pomocy społecznej. Ustala prawo do świadczeń z pomocy społecznej oraz wypłaca te świadczenia. W myśl art. 104 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej Wnioskodawca może umorzyć (odstąpić od żądania zwrotu) należności w formie nienależnie pobranych świadczeń z pomocy społecznej, wydatków na udzielone świadczenia oraz z tytułu opłat określonych w ww. ustawie.

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących umorzenia kwoty nienależnie pobranych świadczeń czy też odstąpienia od żądania zwrotu powyższych świadczeń świadczy o tym, iż umorzenie/odstąpienie takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wartość umorzonej kwoty z tytułu nienależnie pobranych świadczeń czy też wartość kwoty odstąpienia od żądania zwrotu powyższych świadczeń nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.