IBPBII/1/415-527/13/MK - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-527/13/MK Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2013 r. (wpływ do tut. Biura - 8 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej:

* w części dotyczącej zwolnienia z podatku dochodowego kwoty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej - jest prawidłowe,

* w części dotyczącej ewentualnego wykazania ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej w wierszu 10 informacji PIT-11 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. ma zamiar wypłacać ekwiwalent za pranie odzieży. Jako zakład pracy na podstawie art. 233 oraz art. 2379 § 2 i § 3 Kodeksu pracy w drodze zarządzenia prezesa zarządu ustalono nowe zasady przydzielania środków higieny osobistej oraz wypłacania ekwiwalentu pieniężnego za pranie, konserwacje, naprawę odzieży roboczej i ochronnej.

Wynika z niego, że:

1.

Dla pracowników administracji środki higieny osobistej zapewnia się w umywalniach.

2.

Środki higieny osobistej, tj. mydło, ręczniki papierowe w niezbędnych ilościach stanowią w większości wyposażenie urządzeń higieniczno-sanitarnych, tj. wyposażenie pakamer na budowach oraz wyposażenie pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w siedzibie firmy.

3.

Wysokość ekwiwalentu za pranie, konserwację, naprawę odzieży roboczej i ochronnej wynosi miesięcznie:

a.

stanowiska robotnicze - 20 zł brutto,

b.

kierownicy robót i budów, inżynier budowy -10 zł brutto.

4.

Ekwiwalent wypłaca się w okresach miesięcznych.

5.

Ekwiwalent wypłacany jest proporcjonalnie do przepracowanego czasu pracy.

6.

Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy wypłaca się ekwiwalent proporcjonalnie do świadczonej pracy.

Założono, że ekwiwalent zgodnie ze słownikowym brzmieniem oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik, określono go zgodnie z ustalonymi rzeczywistymi kosztami prania odzieży roboczej we własnym zakresie przedstawionymi jako poniższe wyliczenie:

1.

Koszt wody: 0,45 zł;

- średnie zużycie wody (w tym ścieki); 52 I + 39 I = 91: 2 = 45,5 I - dane zebrano z dwóch różnych pralek, na podstawie tego wyliczono średnie zużycie, czyli:

* 45,5 litra na 1 pranie,

* cena 1 m3 (4,74 zł woda, 6,26 zł ścieki) = 10,00 zł

1000 I - 10,00 zł

45,5 I - 0,45 zł.

2.

Koszt energii elektrycznej: 0,48 zł

* średnie zużycie prądu na 1 cykl prania ustalono na podstawie dwóch pralek:

* 0,85 KWh + 0,85 KWh = 1,7 KWh: 2 = 0,85 KWh

* średnia cena 1 KWh - 0,56 zł

0,85 x 0,56 = 0,48 zł na 1 cykl prania

3.

Koszt proszku do prania - 2,66 zł

* Proszek... 26,66 zł/1 kg proszku

* 1 pranie 10 dag proszku = 2,66 zł

* 1 pranie 5 dag proszku = 1,33 zł.

Razem koszt 1 prania: 0,45 zł + 0,48 zł + 2,66 zł = 3,59 zł,

Razem koszt 1 prania: 0,45 zł + 0,48 zł + 2,26 zł = 3,19 zł.

Ustalono kwoty poszczególnych ekwiwalentów, uzależniając je od ilości opartych na informacjach od pracowników prań w miesiącu.

Kwota 20,00 zł pokrywa rzeczywiste pranie w ciągu miesiąca, gdzie przewidziano około 6 prań odzieży roboczej dla pracowników fizycznych.

Kwota 10,00 zł pokrywa rzeczywiste pranie w ciągu miesiąca, gdzie przewidziano około 3 prania odzieży roboczej dla kadry kierującej.

Wg ustaleń pracodawcy wartość rzeczywistych kosztów prania odzieży roboczej w pralniach komercyjnych istniejących w okolicy jest zdecydowanie większa niż koszty prania "metodą gospodarczą", na której oparto wyliczenie kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy w świetle obowiązywania obecnych przepisów a konkretnie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych możliwe jest zwolnienie tak wyliczonych i planowanych do wypłaty wartości ekwiwalentów za pranie odzieży roboczej z podatku dochodowego.

2.

W przypadku gdyby okazało się, że wspomniany ekwiwalent podlega opodatkowaniu, to w której pozycji (wierszu) druku PIT-11 należałoby go wykazywać na koniec roku u pracownika.

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 2377 § 1 Kodeksu pracy pracodawca ma obowiązek nieodpłatnego zapewnienia pracownikom odzieży roboczej i obuwia roboczego, spełniających wymagania określone w PN:

* jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

* ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub BHP.

Według Wnioskodawcy, obie te przesłanki zostały spełnione.

Jednocześnie art. 2377 § 2 Kodeksu pracy stanowi, iż pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą własnej odzieży roboczej. Pracownikom używającym własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z art. 2377 § 2 pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniających ich aktualne ceny (art. 2377 § 4 Kodeksu pracy). Zgodnie z art. 2379 § 3 Kodeksu pracy, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej (a taka sytuacja ma miejsce w przypadku Wnioskodawcy), czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika (dlatego ustalono wysokość ekwiwalentu na podstawie rzeczywistych kosztów prania w warunkach domowych a nie w warunkach komercyjnych). Z powyższego wynika, że ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej przysługuje na podstawie przepisów BHP. Przepisy Kodeksu pracy są przepisami rangi ustawowej i określają jednocześnie zasady przyznawania wspomnianych ekwiwalentów. Przepisy te nie wymagają by pracodawca dokonywał zwrotu udokumentowanych wydatków ponoszonych przez pracowników. Zgodnie z pojęciem ekwiwalentu ma ponosić odpowiednik poniesionych przez pracownika kosztów (co w przypadku Wnioskodawcy ma miejsce). Sposób wyliczenia wskazuje, iż wypłacany ekwiwalent odpowiada rzeczywistym kosztom wskazanych ilości dokonywanych niezbędnych prań w miesiącu. Wartość wypłacanego ekwiwalentu odpowiada iloczynowi wartości rzeczywistej jednego prania i ilości wskazanych w zasadach przydzielania środków higieny osobistej ilości prań w miesiącu, uzależnionych od tego czy beneficjent ekwiwalentu jest pracownikiem fizycznym, co skutkuje większym i częstszym zabrudzeniem odzieży (większa kwota ekwiwalentu) i większym ekwiwalentem w kwocie 20 zł brutto lub stanowiskiem kierowniczym co skutkuje mniejszym i rzadszym procesem zabrudzenia odzieży i mniejszym ekwiwalentem w kwocie 10 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy tak wyliczony ekwiwalent spełnia normy pozwalające do zastosowaniu jako odstępstwo od nadrzędnej zasady opodatkowania, zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 11 w przypadku wypłacanych przez Wnioskodawcę ekwiwalentów.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako inne przychody ewentualnie opodatkowany ekwiwalent musiałby być wykazywany w wierszu 10 INNE ŹRÓDŁA.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca ma zamiar wypłacać ekwiwalent za pranie odzieży. Na podstawie art. 233 oraz art. 2379 § 2 i § 3 Kodeksu pracy w drodze zarządzenia prezesa zarządu, ustalono nowe zasady przydzielania środków higieny osobistej oraz wypłacania ekwiwalentu pieniężnego za pranie, konserwacje, naprawę odzieży roboczej i ochronnej.

Wynika z niego, że:

1.

Dla pracowników administracji środki higieny osobistej zapewnia się w umywalniach.

2.

Środki higieny osobistej, tj. mydło, ręczniki papierowe w niezbędnych ilościach stanowią w większości wyposażenie urządzeń higieniczno-sanitarnych, tj. wyposażenie pakamer na budowach oraz wyposażenie pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w siedzibie firmy.

3.

Wysokość ekwiwalentu za pranie, konserwację, naprawę odzieży roboczej i ochronnej wynosi miesięcznie:

a.

stanowiska robotnicze - 20 zł brutto,

b.

kierownicy robót i budów, inżynier budowy -10 zł brutto.

4.

Ekwiwalent wypłaca się w okresach miesięcznych.

5.

Ekwiwalent wypłacany jest proporcjonalnie do przepracowanego czasu pracy.

6.

Pracownikom zatrudnionym w niepełnym wymiarze czasu pracy wypłaca się ekwiwalent proporcjonalnie do świadczonej pracy.

Ustalono kwoty poszczególnych ekwiwalentów uzależniając je od ilości opartych na informacjach od pracowników prań w miesiącu, oraz rzeczywistych kosztów prania odzieży roboczej wyliczonych przy uwzględnieniu zużycia wody, energii i proszku do prania.

Kwota 20,00 zł pokrywa rzeczywiste pranie w ciągu miesiąca, gdzie przewidziano około 6 prań odzieży roboczej dla pracowników fizycznych.

Kwota 10,00 zł pokrywa rzeczywiste pranie w ciągu miesiąca, gdzie przewidziano około 3 prania odzieży roboczej dla kadry kierującej.

Wg ustaleń pracodawcy wartość rzeczywistych kosztów prania odzieży roboczej w pralniach komercyjnych istniejących w okolicy jest zdecydowanie większa niż koszty prania "metodą gospodarczą", na której oparto wyliczenie kosztów.

Wypłacane pracownikom ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż ekwiwalent ten ma swe źródło w stosunku pracy jaki łączy pracownika z zakładem pracy.

Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X "Bezpieczeństwo i higiena pracy", rozdział IX "Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze" ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Stosownie do postanowień art. 2377 § 1 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1.

jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,

2.

ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.

W myśl art. 2377 § 2 ww. Kodeksu pracy, pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Ponadto na podstawie art. 2379 § 2 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika, stosownie do treści art. 2379 § 3 Kodeksu pracy.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Przepisy te nie wymagają, by pracodawca dokonywał zwrotu udokumentowanych wydatków ponoszonych przez pracowników. Zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B. Warszawa 2007).

Skoro zatem z przepisów Kodeksu pracy wynika, że to pracodawca jest zobowiązany do prania, konserwacji, naprawy, odpylania i odkażania stosowanych środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego, a w przypadku braku możliwości prania odzieży roboczej wypłaty ekwiwalentu w wysokości kosztów poniesionych przez pracowników, to wysokość ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego pracownikom, w wysokości kosztów przez nich poniesionych, zwolniona jest z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, iż wysokość ekwiwalentu może być ustalona także w sposób inny, niż tylko na podstawie dokumentów przedłożonych przez pracowników. Jako ekwiwalent, wypłacane pracownikom kwoty mają stanowić rekompensatę kosztów przez nich poniesionych. Wysokość kosztów może być ustalana we wzajemnym porozumieniu pracodawcy i pracowników.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stawiają szczególnych wymogów dla możliwości zwolnienia tego rodzaju ekwiwalentu od opodatkowania. Warunkiem zwolnienia jest wyłącznie to, by prawo do ekwiwalentu i zasady jego przyznawania wynikały z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Podkreślenia przy tym wymaga, iż przepisy prawa pracy nie są przepisami podatkowymi, wobec czego tut. Organ nie posiada kompetencji do ich autorytarnej interpretacji. W celu ostatecznego rozstrzygnięcia wątpliwości w zakresie podstaw do wypłaty wysokości ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej należy zwrócić się do organów właściwych dla spraw pracowniczych i bhp.

Zatem "ekwiwalent za pranie odzieży roboczej", o którym mowa w zdarzeniu przyszłym jest ekwiwalentem korzystającym ze zwolnienia od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile prawo do tego ekwiwalentu i zasady jego przyznawania wynikają z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

W odniesieniu do ewentualnego opodatkowania ww. ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej i wykazania jego kwoty w informacji PIT-11 - w wierszu 10 - "Inne źródła", należy zauważyć, iż jak wskazano powyżej, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Zatem do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W związku z powyższym wartość ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej jest przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a nie przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 tej ustawy. Dlatego też, jeżeli przedmiotowy ekwiwalent nie będzie ekwiwalentem zwolnionym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jego wartość należy wykazać - łącznie z innymi przychodami osiągniętymi przez pracownika Wnioskodawcy ze stosunku pracy - w części E. informacji PIT-11 - w wierszu 1, a nie w wierszu 10.

Biorąc powyższe pod uwagę należało stanowisko Wnioskodawcy uznać:

* za prawidłowe - w części dotyczącej zwolnienia z podatku dochodowego kwoty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej,

* za nieprawidłowe - w części dotyczącej ewentualnego wykazania ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej w wierszu 10 informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl