IBPBII/1/415-519/09/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 22 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny - jest prawidłowe.

W dniu 22 czerwca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymywania świadczeń pieniężnych wypłacanych na zaspokojenie potrzeb rodziny Z uwagi na braki formalne pismem z dnia 27 lipca 2009 r. wezwano wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. W dniu 6 sierpnia 2009 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym nie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej. Wnioskodawczyni zamieszkuje razem z mężem w domu jednorodzinnym. Z uwagi na częste wyjazdy męża wnioskodawczyni sama decyduje o drobnych remontach i naprawach w domu, ponadto dokonuje zakupu opału (węgla, drzewa) oraz pokrywa wszelkie opłaty tj. za gaz, energię, ubezpieczenie domu i ubezpieczenie na życie. W dniu 8 kwietnia 2002 r. przed Sądem Rejonowym wnioskodawczyni zawarła z mężem ugodę, z treści której wynikało zobowiązanie męża do uiszczenia na rzecz małżonki, tytułem zaspokajania potrzeb rodziny, kwoty 1000 zł miesięcznie. Powyższa kwota przekazywana jest regularnie za pośrednictwem ZUS i nie może być dobrowolnie zmieniona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy określona w ugodzie sądowej kwota 1000 zł przekazywana z emerytury męża na zaspokajanie potrzeb rodziny podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zdaniem wnioskodawczyni powyższa kwota przekazywana na zaspokajanie potrzeb rodziny nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uważa się za prawidłowe.

Podstawową zasadą podatku dochodowego od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano podatku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.) przepisów tej ustawy nie stosuje się do świadczeń na zaspokojenie potrzeb rodziny, o których mowa w art. 27 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, objętych wspólnością majątkową małżeńską.

Obowiązek zaspokajania potrzeb rodziny został uregulowany w art. 27 i 28 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Jego celem jest zapewnienie środków materialnych umożliwiających prawidłowe funkcjonowanie rodziny jako całości oraz zaspokojenie uzasadnionych potrzeb poszczególnych członków przy zachowaniu zasady równej stopy życiowej.

Stosownie do treści art. 27 ww. ustawy, oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Obowiązek ten

- jako wynikający z przepisu bezwzględnie obowiązującego - powstaje z chwilą zawarcia małżeństwa i gaśnie z chwilą jego ustania, orzeczenia separacji lub unieważnienia. Rodzaj i zakres potrzeb, które powinny zostać zaspokojone, zależy od uzasadnionych indywidualnych okoliczności dotyczących każdego z członków rodziny. Określenie, iż każdy z małżonków ma się przyczynić do zaspokojenia potrzeb rodziny oznacza, że realizacji tego obowiązku można dochodzić drogą prawną.

Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, wówczas, zgodnie z treścią art. 28 § 1 ww. ustawy, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim i posiada z mężem wspólność majątkową (ustawową). W roku 2002 wnioskodawczyni zawarła wraz z mężem ugodę sądową, z treści której wynikało zobowiązanie męża do zaspokajania potrzeb rodziny w kwocie 1000 zł miesięcznie.

W świetle przytoczonych unormowań prawnych świadczenia mające na celu zaspokajanie potrzeb rodziny nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - zarówno w świetle przepisów obowiązujących w 2002 r. czyli w dacie przyznania świadczenia jak i przepisów obowiązujących w dacie złożenia wniosku i wydania niniejszej interpretacji. Świadczenia te, mające na celu zaspokajanie potrzeb rodziny, wobec trwania małżeństwa, należy traktować jako wspólny dorobek małżonków. W tym bowiem przypadku, wynagrodzenie za pracę albo inne należności (w tym przypadku renta) przypadające jednemu z małżonków, a wypłacone w całości lub w części do rąk drugiego małżonka, stanowią wyłącznie przesunięcie środków majątkowych w ramach tej samej wspólności majątkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.