IBPBII/1/415-51/08/TK - Podatkowe skutki wypłaty świadczeń dla sędziów piłkarskich za przeprowadzone mecze.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Klubu Sportowego, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 6 listopada 2008 r.), uzupełnionego w dniu 15 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczeń dla sędziów piłkarskich za przeprowadzone mecze - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty świadczeń dla sędziów piłkarskich za przeprowadzone mecze.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych w związku z czym pismem z dnia 8 stycznia 2009 r. znak IBPB II/1/415-51/08/TK wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 15 stycznia 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Klub Sportowy) zrzeszony jest w Związku Piłki Nożnej, na rzecz którego płaci składki członkowskie. Związek deleguje sędziów na mecze piłki nożnej na podstawie delegacji do przeprowadzenia zawodów wraz z przedstawionym rachunkiem kosztów. Koszty sędziów za przeprowadzone mecze spoczywają na wnioskodawcy zgodnie z regulaminem rozgrywek na sezon 2008/2009. Wnioskodawca proponuje Związkowi płatność bezgotówkową lub gotówkową na podstawie faktury lub noty księgowej uznaniowej lecz Związek nie wyraża na to zgody i wymusza na Klubie płatność gotówkową dla sędziów. Wnioskodawca dodaje, że delegacje sędziowskie na mecze wystawiane są przez Związek, to wypłaty za mecze i rozliczenie z Urzędem Skarbowym powinno spoczywać na Związku. Natomiast Klub Sportowy powinien rozliczać się za sędziowanie meczy ze Związkiem na podstawie faktury lub noty księgowej uznaniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kto powinien płacić sędziom za przeprowadzone mecze piłki nożnej i rozliczać ich z Urzędem Skarbowym.

Zdaniem wnioskodawcy, płatnikiem delegacji sędziowskich jest Związek Piłki Nożnej i w związku z tym Związek Piłki Nożnej powinien odprowadzać podatek do odpowiednich Urzędów skarbowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 2 powołanej powyżej ustawy źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście, przez którą rozumie się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Stosownie do unormowań art. 41 ust. 1 ww. ustawy podmiot dokonujący świadczeń z tytułu przychodów z działalności wykonywanej osobiście określonej w art. 13 pkt 2, w tym od przychodów sędziów sportowych, zobowiązany jest do pobierania zaliczki na podatek, natomiast podatnik osiągający ten przychód do uwzględnienia go w zeznaniu rocznym.

Zgodnie a art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl natomiast art. 41 ust. 1a ww. ustawy zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 42 ust. 1 powołanej ustawy, płatnik ma (w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym zaliczkę pobrano) obowiązek przekazania pobranej zaliczki na rachunek urzędu skarbowego właściwego według siedziby płatnika.

W terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, płatnik ma obowiązek przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania podatnika, imienne informacje o wysokości dochodu na formularzu PIT- 11 (art. 42 ust. 2 pkt 1).

Jednocześnie, stosownie do postanowień art. 45 ust. 1 ww. ustawy podatnik osiągający przedmiotowe dochody obowiązany jest wykazać je łącznie z dochodami uzyskanymi z innych źródeł, w składanym do dnia 30 kwietnia następnego roku zeznaniu rocznym i do obliczenia należnego podatku dochodowego, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według obowiązującej w danym roku skali podatkowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca wypłaca należności sędziom, gdyż koszty sędziów za przeprowadzone mecze spoczywają na wnioskodawcy zgodnie z regulaminem rozgrywek na sezon 2008/2009. Skoro jak wynika z wniosku wnioskodawca dokonuje wypłat świadczeń, a płatnikiem jest w świetle art. 41 ust. 1 podmiot dokonujący świadczeń, wnioskodawca jest płatnikiem z tytułu wypłaconych sędziom należności, o ile podlegają one opodatkowaniu (jeśli sędziowie otrzymują świadczenia w związku z odbywaną podróżą, świadczenia te mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) oraz ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są uprawnione do rozstrzygania jaki podmiot jest obowiązany do wypłaty należności dla sędziów. Skoro z wniosku wynika, że obowiązek ten spoczywa na wnioskodawcy i dokonuje on wypłaty świadczeń, jest z tego tytułu płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

Do wniosku został dołączony dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.