IBPBII/1/415-502/11/MK - Ustalenie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych wypłaty przez austriackiego ubezpieczyciela odprawy z funduszu odpraw.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 8 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-502/11/MK Ustalenie skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych wypłaty przez austriackiego ubezpieczyciela odprawy z funduszu odpraw.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 11 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez austriackiego ubezpieczyciela odprawy z funduszu odpraw - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty przez austriackiego ubezpieczyciela odprawy z funduszu odpraw.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 6 lipca 2011 r. Znak: IBPBII/1/415-502/11/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniu 17 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2010 r. w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca wnioskodawca pracował i mieszkał w Austrii, w której przebywał na stałe od 8-go roku życia. W Austrii na stałe zamieszkują również jego rodzice i brat. W dniu 1 lipca 2010 r. przeniósł centrum interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania do Polski. Z tym dniem podjął pracę u polskiego pracodawcy.

Od dnia przeprowadzki nie uzyskiwał już dochodów w Austrii, z wyjątkiem odprawy z funduszu odpraw prowadzonym w BAWAG Allianz (tzw. "Abfertigung neu"), której wpływ na konto odnotował we wrześniu 2010 r. W Polsce też zamierza założyć rodzinę.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 13 lipca 2011 r., który wpłynęło do tut. Biura w dniu 15 lipca 2011 r. wynika, iż odprawa stanowi przychód ściśle związany ze stosunkiem pracy, chociaż w prawie austriackim nie jest to wprost tak nazwane. Rozwiązanie austriackie nie ma swojego odpowiednika w prawie polskim. Odprawa ta jest wprawdzie wypłacana przez ubezpieczyciela, ale ze środków, które są wpłacane w okresie zatrudnienia przez pracodawcę. Opłacanie ww. składek jest w Austrii obowiązkowe i stanowi odsetek wypłacanego pracownikowi wynagrodzenia. Odprawa ta jest wprawdzie opodatkowana inaczej niż podstawowe wynagrodzenie za pracę, bo w sposób zryczałtowany, ale w Austrii również 13-te i 14-te pensje są w ten sposób opodatkowane, więc nie może to być podstawą uznania jej za dochody, które nie są związane ze świadczeniem pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy dochody uzyskane w Austrii w pierwszym półroczu 2010 r. należy wykazać w zeznaniu w Polsce celem zastosowania metody wyłączenia z progresją, czy należy je pominąć jako uzyskane w okresie kiedy wnioskodawca był rezydentem podatkowym Austrii.

2.

Jeżeli dochodów z okresu, kiedy wnioskodawca mieszkał w Austrii nie należy wykazywać, jako związanych z rezydencją podatkową w Austrii, to czy odprawę wypłaconą we wrześniu 2010 r. przez austriackiego ubezpieczyciela należy wykazać w polskim zeznaniu celem prawidłowego wyliczenia stopy procentowej.

Zdaniem wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany wykazać w polskim zeznaniu rocznym za 2010 r. dochodów uzyskanych w Austrii w okresie rezydencji austriackiej, tj. od 1 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2010 r. Wnioskodawca powinien wykazać w polskim zeznaniu odprawę otrzymaną z Austrii celem prawidłowego wyliczenia stopy procentowej. Odprawa ta została wypłacona w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z austriackim pracodawcą. W przepisach podatkowych nie ma jednoznacznych regulacji dotyczących sytuacji, w której podatnik zmienia rezydencję podatkową w trakcie roku. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Osoby fizyczne, które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Artykuł 3 ust. 1a definiuje, że osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jeżeli:

1.

posiada na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ośrodek interesów życiowych lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Do uznania nieograniczonego obowiązku podatkowego wystarczy - zdaniem wnioskodawcy - spełnić jeden z wymienionych wyżej warunków. Przepisy te jednak stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (art. 4a ustawy). Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Wiedniu 13 kwietnia 2004 r. (Dz. U. z dnia 10 listopada 2005 r. z późn. zm.) definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 jeżeli zgodnie z ustaleniami ustępu 1-szego osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

W świetle wyżej przywołanych przepisów wnioskodawca uznaje, że w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2010 r. miał miejsce zamieszkania w Austrii i w Polsce podlegał tylko ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, ale w tym czasie nie uzyskał w Polsce żadnych dochodów. Natomiast w okresie od 1 lipca 2010 r. do 31 grudnia 2010 r. miał miejsce zamieszkania w Polsce i podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem musi wykazać w zeznaniu Polskim również dochody z Austrii podlegające opodatkowaniu w Polsce, tj. odprawę, którą otrzymał we wrześniu 2010 r.

Zdaniem wnioskodawcy powyższe potwierdza interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Nr IPPB4/415-417/10-2/JS z 5 sierpnia 2010 r. wydana w podobnej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z przepisu art. 3 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1.

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

2.

przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Ustawodawca, definiując status osoby zamieszkującej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, sformułował dwa kryteria jego uzyskania: posiadanie w Polsce ośrodka interesów życiowych lub pobyt w Polsce dłuższy niż 183 dni. Wobec powyższego osobą mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest osoba posiadająca w kraju ośrodek interesów życiowych lub przebywająca na jego obszarze dłużej niż 183 dni.

Natomiast w świetle art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z treścią art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 4 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Austrii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Wiedniu dnia 13 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 224, poz. 1921) w rozumieniu niniejszej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze, i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a.

osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b.

jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,

c.

jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d.

jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Z treści wniosku wynika, iż w 2010 r. w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca wnioskodawca pracował i mieszkał w Austrii, w której przebywał na stałe od 8-go roku życia. W Austrii na stałe zamieszkują również jego rodzice i brat. W dniu 1 lipca 2010 r. przeniósł centrum interesów życiowych i stałe miejsce zamieszkania do Polski. Z tym dniem podjął pracę u polskiego pracodawcy. Od dnia przeprowadzki nie uzyskiwał już dochodów w Austrii, z wyjątkiem odprawy z funduszu odpraw prowadzonym w BAWAG Allianz (tzw. "Abfertigung neu"), której wpływ na konto odnotował we wrześniu 2010 r. W Polsce też zamierza założyć rodzinę.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego przyjąć należy, że w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2010 r. wnioskodawca miał miejsce zamieszkania na terytorium Austrii, a ponadto ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączyły wnioskodawcę z Austrią. W państwie tym od 8-go roku życia przebywał wraz z rodzicami i bratem i tam pracował. Zatem ośrodkiem interesów życiowych w ww. okresie była Austria a to oznacza, iż wnioskodawca w tym czasie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Biorąc natomiast pod uwagę fakt, iż w dniu 1 lipca 2010 r. wnioskodawca przeprowadził się do Polski na stałe, w tym też dniu podjął pracę u polskiego pracodawcy, w Polsce zamierza założyć rodzinę, należy rozważyć, czy - w myśl przytoczonego na wstępie przepisu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma miejsce zamieszkania w Polsce.

W ocenie tut. Organu przyjazd do Polski, gdzie wnioskodawca obecnie mieszka i pracuje, gdzie zamierza założyć rodzinę, kwalifikuje się - w świetle poczynionych ustaleń - jako przeniesienie ośrodka interesów życiowych do Polski. Zatem od dnia przyjazdu do Polski wnioskodawca ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W przedstawionym stanie faktycznym uznać należy, iż od daty przyjazdu do Polski, tj. od dnia 1 lipca 2010 r. wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania, że dla celów podatkowych ma miejsce zamieszkania w Polsce, a tym samym podlega w Polsce nieograniczonemu opodatkowaniu.

Mając na względzie powyższe należy uznać, iż w 2010 r. do dnia przyjazdu do Polski wnioskodawca miał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Austrii i za ten okres podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym dochody uzyskane w tym okresie z pracy wykonywanej w Austrii nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Zatem wnioskodawca nie jest zobowiązany do uwzględnienia w zeznaniu rocznym za 2010 r. dochodów wypłaconych w Austrii w okresie od 1 stycznia 2010 r. do 30 czerwca 2010 r., gdyż w tym okresie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Natomiast od dnia przyjazdu do Polski, tj. od 1 lipca 2010 r. wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zatem od tego momentu, podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Z wniosku oraz z jego uzupełnienia wynika, iż od dnia przeprowadzki do Polski wnioskodawca nie uzyskiwał już dochodów w Austrii, z wyjątkiem odprawy z funduszu odpraw prowadzonym w BAWAG Allianz (tzw. "Abfertigung neu"), której wpływ na konto odnotował we wrześniu 2010 r. Zdaniem wnioskodawcy odprawa ta stanowi przychód ściśle związany ze stosunkiem pracy, chociaż w prawie austriackim nie jest to wprost tak nazwane. Odprawa ta według wnioskodawcy, jest wprawdzie wypłacana przez ubezpieczyciela, ale ze środków, które są wpłacane w okresie zatrudnienia przez pracodawcę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Austrią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20, pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Z przepisu art. 15 ust. 2 ww. ustawny wynika, iż bez względu na postanowienia ustępu 1, wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje za pracę najemną wykonywaną w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

a.

odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni w danym roku podatkowym i

b.

wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i

c.

wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umów, wynagrodzenia osób mających miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Austrii. Jeżeli praca wykonywana jest w Austrii, wówczas dochód może być opodatkowany zarówno w Polsce jak i w Austrii. Dla wykluczenia podwójnego opodatkowania zastosowanie znajdzie wówczas metoda unikania podwójnego opodatkowania przewidziana w danej umowie.

Natomiast art. 15 ust. 2 ww. umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia osób podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tych artykułach warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie osób podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 wskazanej umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Austrii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce). Z tym, że w Polsce dochody te podlegają opodatkowaniu z uwzględnieniem metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z umowy polsko-austriackiej (tzw. metody wyłączenia z progresją).

Jeżeli zatem ww. odprawa z funduszu odpraw jest w istocie dochodem ze stosunku pracy - jak stwierdza wnioskodawca - to podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ww. umowy, tj. w Polsce i w Austrii z zastosowaniem odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1.

do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1;

2.

ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów;

3.

ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W myśl art. 24 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Austrią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w przypadku osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, podwójnego opodatkowania będzie się unikać w następujący sposób:

a.

jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może podlegać opodatkowaniu w Austrii, wówczas Polska zwolni taki dochód lub majątek od opodatkowania, z uwzględnieniem postanowień litery b) niniejszego ustępu,

b.

jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga części dochodu, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Umowy (tj. dywidendy, odsetki, należności licencyjne, zyski z przeniesienia własności majątku) mogą być opodatkowane w Austrii, wówczas Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Austrii. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Austrii.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż dokonując rozliczenia należnego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. winien w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce wykazać dochody z tytułu zatrudnienia u polskiego pracodawcy oraz kwotę odprawy z funduszu odpraw, która wpłynęła na konto we wrześniu 2010 r., i w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania należy zastosować wskazaną w art. 27 ust. 8 metodę wyłączenia z progresją, w związku z treścią art. 24 ust. 1 lit. a) umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do wskazanej przez wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl