IBPBII/1/415-496/12/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. Nr 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 10 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 10 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 10 maja 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty wdowiej otrzymywanej z Niemiec.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych pismem z dnia 5 lipca 2012 r. znak: IBPB II/1/415-496/12/ASz wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 10 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jako wdowa otrzymuje rentę wdowią z Niemiec po mężu, który zmarł w Niemczech. Bank pełni funkcje płatnika; przy realizacji ww. świadczenia potrąca zaliczkę na podatek dochodowy.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy jest to słuszne wobec faktu, że będzie się rozliczała z urzędem skarbowym w Niemczech, co tenże urząd już telefonicznie potwierdził. Swoje wątpliwości Wnioskodawczyni zgłaszała do banku informując, aby od stycznia 2012 r. nie potrącano jej zaliczki, jednak bez skutku.

W kwietniu 2012 r. ZUS Oddział w (...) poinformował Rentenversich w Berlinie, w jakiej wysokości Wnioskodawczyni otrzymałaby świadczenia rentowe w Polsce. Do dnia dzisiejszego Wnioskodawczyni nie otrzymała informacji o wysokości tego przeliczenia, Wnioskodawczyni nie wie więc czy nie będzie musiała zwracać jakiejś kwoty do Niemiec.

Na zapytanie w tej sprawie skierowane do departamentu rent zagranicznych, Wnioskodawczyni otrzymała odpowiedź, żeby zwrócić się do banku o podanie podstawy prawnej potrącania przez bank zaliczki ze świadczenia rentowego. Odpowiedzi Wnioskodawczyni nie otrzymała.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że renta otrzymywana przez Wnioskodawczynię nie jest rentą socjalną po mężu lecz obowiązkową rentą wdowią obliczoną za lata przepracowane w Niemczech. Wnioskodawczyni wskazała, że wysłała już druki do urzędu finansowego w Niemczech, czeka też na rozliczenie podatkowe z tejże instytucji.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że od 1 stycznia 2012 r. otrzymuje również rentę za 6 lat pracy w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma rozliczać się i płacić zaliczki na podatek dochodowy w dwóch krajach w obu urzędach skarbowych.

Czy bank ma podstawę, aby potrącać zaliczki na podatek dochodowy z otrzymywanego świadczenia rentowego.

Wnioskodawczyni uważa, że bank niesłusznie potrąca zaliczkę ze świadczenia rentowego. Według informacji uzyskanej w urzędzie skarbowym w Niemczech, Wnioskodawczyni ma się tam rozliczać z renty wdowiej. Z zaistniałej sytuacji wynika, że Wnioskodawczyni będzie musiała rozliczać się i płacić podatek w dwóch krajach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

W myśl art. 3 ust. 2a ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, każdą jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni otrzymuje obowiązkową rentę wdowią z Niemiec (mąż zmarł w Niemczech). Bank pełni funkcje płatnika; przy realizacji ww. świadczenia potrąca zaliczkę na podatek dochodowy.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że renta otrzymywana przez Wnioskodawczynię nie jest rentą socjalną po mężu lecz obowiązkową rentą obliczoną za lata przepracowane w Niemczech.

Ponadto Wnioskodawczyni od 1 stycznia 2012 r. otrzymuje również rentę za 6 lat pracy w Niemczech.

Stosownie do art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polska).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemcy).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, iż świadczenie które otrzymuje jest obowiązkową wdowią rentą obliczoną za lata przepracowane w Niemczech.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stan prawny, należy stwierdzić, że jeżeli istotnie renta wdowia otrzymywana przez Wnioskodawczynię jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych (społecznych) Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy, czyli pochodzi z jednego z ww. pięciu działów niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego to podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech (według uregulowań wewnętrznych tego kraju) i tym samym nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W takiej sytuacji płatnik (bank) nie powinien od tych należności pieniężnych pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Końcowo należy dodać, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonego do wniosku dokumentu, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.