IBPBII/1/415-489/09/BD - Zwolnienie z opodatkowania zwrotu kosztów przejazdu, przysługującego żołnierzom zawodowym z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 25 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania m.in. zwrotu kosztów przejazdu, przysługującego żołnierzom zawodowym z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania m.in. zwrotu kosztów przejazdu, przysługującego żołnierzom zawodowym z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 8 maja 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-265/09/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 25 maja 2009 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r., w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.) dla żołnierzy zostały ustanowione należności z tytułu przeniesienia służbowego takie jak dodatek za rozłąkę oraz zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. Dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzom zawodowym w okresach miesięcznych przez okres pozostawania w rozłące z rodziną natomiast zwrot kosztów przejazdu przez okres dojazdów żołnierza z miejsca pełnienia służby do miejscowości, do której możliwy jest dojazd publicznymi środkami transportu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zwrot kosztów dojazdu można zwolnić z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy tę należność można zwolnić z opodatkowania do wysokości kwoty, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łącznie z innymi należnościami przysługującymi żołnierzowi za okres przeniesienia.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw. Zwrot kosztów przejazdów żołnierzy zawodowych z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem nie wynika wprost z ustawy, a został przyznany rozporządzeniem Ministra Obrony z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.) w związku z powyższym zwrot kosztów przejazdów żołnierzy zawodowych nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są kwoty otrzymane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego, do wysokości 200 % wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Zwrot kosztów przejazdów jest uregulowany w rozporządzeniu Ministra Obrony z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia służbowe (Dz. U. z 2004 r. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.) jest więc należnością za przeniesienie służbowe i można ją zwolnić z opodatkowania na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się stosunek służbowy.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.), do zwolnienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenia na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej jest uprawniony organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do wyznaczania na stanowiska służbowe.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

W świetle § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienia i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.) przeniesienie służbowe oznacza wyznaczenie żołnierza na stanowisko służbowe poza miejscowością stanowiącą siedzibę jednostki wojskowej lub wydzielonego pododdziału, w której żołnierz zajmował ostatnio stanowisko służbowe.

Zgodnie z brzmieniem § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługują:

Stosownie do § 3 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej, żołnierzowi przeniesionemu służbowo do miejscowości, do której jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, w wysokości udokumentowanej imiennym biletem miesięcznym na przejazd środkiem publicznego transportu kolejowego lub autobusowego.

W przypadku nieprzedłożenia biletu, o którym mowa w ust. 3, albo odbywania dojazdów innym środkiem transportu niż publiczny żołnierz otrzymuje ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu do nowego miejsca pełnienia służby w wysokości 75 % ceny imiennego biletu miesięcznego na przejazd w klasie II pociągu osobowego, ustalonej na podstawie tabeli opłat za bilety odcinkowe miesięczne imienne według taryfy normalnej na przejazdy (tam i z powrotem), na odległość 100 km (§ 3 ust. 4 ww. rozporządzenia).

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Warunkiem skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest to, żeby obowiązek ponoszenia tych świadczeń przez pracodawcę wynikał wprost z przepisów innych ustaw. Obowiązek zwrotu takich kosztów przewiduje szereg ustaw, m.in. ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.), ustawa z dnia 23 listopada 2002 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 240, poz. 2052 z późn. zm.), ustawa z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 206 z późn. zm.).

Zwrot kosztów przejazdów w przypadku żołnierzy zawodowych nie wynika wprost z ustawy, a przyznany został rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej. W związku z powyższym zwrot kosztów przejazdów żołnierzy zawodowych z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym, do wysokości 200 % wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie.

Zatem ze zwolnienia przewidzianego w powyższym przepisie korzystać będą otrzymane przez żołnierzy należności z tytułu zwrotu kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem, gdyż są to kwoty należne z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego, a tym samym są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując należy stwierdzić, że zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się jednocześnie, że rozstrzygnięcie wniosku w pozostałym zakresie, dokonano interpretacją znak: IBPB II/415-265/09/BD.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.