IBPBII/1/415-485/10/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę składki ubezpieczeniowej w związku z zawarciem na rzecz pracownika oraz członka zarządu nie będącego pracownikiem umowy ubezpieczenia na życie - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych opłacania przez pracodawcę składki ubezpieczeniowej w związku z zawarciem na rzecz pracownika oraz członka zarządu nie będącego pracownikiem umowy ubezpieczenia na życie.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. Znak: IBPB I/2/423-635/10/PC, IBPB II/1/415-485/10/BJ wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 28 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) jest właścicielem dwóch polis na życie z funduszem kapitałowym. Umowy ubezpieczenia zostały zawarte na czas nieokreślony, a ubezpieczonymi są: pracownik spółki oraz członek zarządu spółki nie będący pracownikiem spółki i pełniący swoje obowiązki wyłącznie na podstawie uchwały podjętej przez zgromadzenie wspólników. Zakres ochrony ubezpieczeniowej obejmuje, oprócz śmierci ubezpieczonego, także ryzyka dodatkowe, tj. NNW oraz pobyt ubezpieczonego w szpitalu. Dla każdego z ww. ryzyk spółka opłaca składki w określonej wysokości. Na podstawie zawartych umów, spółka jest ubezpieczającym, a upoważnionym do otrzymania świadczenia jest: uposażony - w przypadku śmierci ubezpieczonego, sam ubezpieczony - w przypadku zdarzeń objętych ochroną z tytułu NNW lub pobytu w szpitalu. W polisach jako uposażeni wskazani są członkowie rodzin ubezpieczonych.

Ponadto umowy ubezpieczenia zawierają postanowienia, które "w okresie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym umowa ubezpieczenia została zawarta, wyklucza:

* zaciąganie zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

* wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,

* wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie".

Spółka opłaca składki na ubezpieczenie członka zarządu nie będącego pracownikiem na podstawie zobowiązania podjętego w uchwale zgromadzenia wspólników (ponieważ członek zarządu pełni swoją funkcję na podstawie powołania bez zawierania dodatkowej umowy cywilnoprawnej, zarówno wynagrodzenie z tytułu sprawowania funkcji, jak i obowiązek opłacania składki na ubezpieczenie na życie mają swoje źródło w uchwale zgromadzenia wspólników). Składki uiszczane przez spółkę lokowane są w określonej części w funduszach kapitałowych, których wyboru dokonuje ubezpieczający. Wartość zgromadzonych w ten sposób środków (jednostek funduszy) w przypadku śmierci ubezpieczonych ma wpływ na wysokość wypłacanych osobom upoważnionym świadczeń. Ponadto wartość zgromadzonych jednostek funduszy kapitałowych wyznacza wysokość wypłaconej ubezpieczającemu sumy odstąpienia.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wysokość składki na ubezpieczenie stanowi przychód pracownika (członka zarządu nie będącego pracownikiem).

Zdaniem wnioskodawcy odnośnie ww. pytania, wysokość opłaconych przez spółkę składek będzie stanowiła przychód dla pracownika jak i dla członka zarządu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydano odrębną interpretację.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 tej ustawy stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się - jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazany w tym przepisie zakres świadczeń uznawanych za przychody ze stosunku pracy nie ma charakteru zamkniętego. Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swe źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca (Spółka) jest właścicielem dwóch polis na życie z funduszem kapitałowym. Umowy ubezpieczenia zostały zawarte na czas nieokreślony, a ubezpieczonymi są: pracownik spółki oraz członek zarządu spółki nie będący pracownikiem spółki i pełniący swoje obowiązki wyłącznie na podstawie uchwały podjętej przez zgromadzenie wspólników. Na podstawie zawartych umów, spółka jest ubezpieczającym, a upoważnionym do otrzymania świadczenia jest: uposażony - w przypadku śmierci ubezpieczonego, sam ubezpieczony - w przypadku zdarzeń objętych ochroną z tytułu NNW lub pobytu w szpitalu.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

W myśl art. 829 § 1 pkt 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczenie osobowe może w szczególności dotyczyć - przy ubezpieczeniu na życie - śmierci osoby ubezpieczonej lub dożycia przez nią oznaczonego wieku.

Z treści powyższych przepisów wynika, iż umowa ubezpieczenia na życie nie musi koniecznie dotyczyć osoby ubezpieczającej. Osoba ta może zawrzeć umowę, której przedmiotem ubezpieczenia będzie życie innej osoby (np. pracownika lub członka zarządu). Sytuacja, w której składka opłacana jest przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje jednak powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Jest to bowiem odstępstwo od ogólnej zasady pokrywania kosztów ubezpieczenia przez podmiot, którego interesów umowa dotyczy.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również kwoty składek ubezpieczenia na życie pokrywanych przez Spółkę pracownikowi.

Zatem, skoro Spółka (pracodawca) zawarła umowę ubezpieczenia na życie na rzecz swojego pracownika i opłaciła należne od tej umowy składki oraz nie jest uprawniona do otrzymania świadczeń wynikających z zawartej umowy wówczas wartość składek opłaconych przez Spółkę na powyższe ubezpieczenie stanowi przychód pracownika.

Z wniosku wynika, iż Spółka zawarła również umowę ubezpieczenia na życie, gdzie ubezpieczonym jest członek zarządu spółki nie będący pracownikiem spółki i pełniący swoje obowiązki wyłącznie na podstawie uchwały podjętej przez zgromadzenie wspólników.

Na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna. Świadczenia pieniężne ponoszone za drugą osobę należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Termin "świadczenie", zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany. Dla celów podatkowych pojęcie "nieodpłatnego świadczenia" ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Skoro Spółka poniosła wydatki, które w normalnych okolicznościach musiałby pokryć sam beneficjent tych wydatków, to stanowi to podstawę do uznania wartości tego rodzaju świadczeń za jego przychód, jako szczególną formę nieodpłatnego świadczenia.

Wobec powyższego, składki ubezpieczeniowe opłacone przez wnioskodawcę z tytułu zawarcia przedmiotowej umowy ubezpieczenia na życie członka zarządu spółki nie będącego pracownikiem spółki, stanowią dla niego nieodpłatne świadczenie czyli przychód podlegający opodatkowaniu.

Reasumując, wydatki poniesione przez wnioskodawcę na sfinansowanie zakupu ubezpieczeń na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym stanowią przychód pracownika i członka zarządu w wysokości opłaconej składki, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.