IBPBII/1/415-481/13/MCZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 kwietnia 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania renty dla wdowy otrzymywanej z Niemiec oraz możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych w związku z opodatkowaniem w Polsce:

* w części dotyczącej możliwości złożenia korekty rocznych zeznań podatkowych za lata 2005-2006 - jest nieprawidłowe,

* w części dotyczącej zasad opodatkowania renty dla wdowy otrzymywanej z Niemiec począwszy od 2005 r. oraz możliwości złożenia korekty rocznych zeznań podatkowych za 2007 r. i lata następne - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad opodatkowania renty dla wdowy otrzymywanej z Niemiec oraz możliwości złożenia korekty zeznań podatkowych w związku z opodatkowaniem w Polsce ww. renty w latach 2005-2012.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od roku 1994 Wnioskodawczyni otrzymuje rentę wdowią po zmarłym mężu, obywatelu Niemiec. Renta jest wypłacana przez... w Niemczech. Wnioskodawczyni jest na stałe zameldowana w Polsce i posiada polskie obywatelstwo. Renta wdowia jest przekazywana na rachunek bankowy w Polsce. Bank wypłacający w Polsce rentę potrąca od niej podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychody z tytułu renty wdowiej co roku Wnioskodawczyni wykazywała w zeznaniu rocznym PIT-36. W roku 2012 zwrócił się do Wnioskodawczyni niemiecki urząd skarbowy domagając się zapłaty podatku dochodowego od wypłaconych świadczeń, uzasadniając, iż świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych jest przedmiotem opodatkowania wyłącznie w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymywana przeze Wnioskodawczynię renta niemiecka podlega opodatkowaniu w Polsce czy w Niemczech i czy w jej sytuacji ma miejsce podwójne opodatkowanie i w związku z tym, może dokonać korekty deklaracji podatkowych i złożyć wniosek o zwrot nadpłaty.

Zdaniem Wnioskodawczyni świadczenie wypłacane przez... jest opodatkowane w Niemczech i nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych od momentu wejścia w życie art. 18 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W ocenie Wnioskodawczyni bank niesłusznie potrąca podatek i w związku z powyższą sytuacją może wystąpić do polskiego urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych drugiego Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Zatem renta otrzymywana przeze Wnioskodawczynię po 1 stycznia 2005 r. podlega opodatkowaniu według zasad obowiązujących w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Zatem na banku dokonującym wypłaty renty nie ciąży wynikający z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek poboru zaliczek.

W związku z powyższym kwota pobrana przez płatnika nienależnie stanowi nadpłatę zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa. Na podstawie art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej Wnioskodawczyni może wystąpić z wnioskiem o zwrot nadpłaty.

Wnioskodawczyni wskazała, iż w podobnej sprawie została wydana interpretacja przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 lipca 2011 r. znak: ITPB2/415-429/11/MM.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2005 i 2006 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, iż wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczypospolita Polska.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w latach 2007-2009, Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm. w brzmieniu obowiązującym w latach 2010-2011, Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ze względu na to, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymana od 1994 r. renta dla wdowy wypłacana jest przez instytucję niemiecką, zastosowanie w tej sprawie będą miały przepisy umów zawartych między Polską a Republiką Federalną Niemiec.

Zgodnie z art. 19 umowy zawartej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 18 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1975 r. Nr 31, poz. 163 z późn. zm.) obowiązującej do końca 2004 r., dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach (a dochody z renty nie zostały wymienione w poprzednich artykułach) - mogą być opodatkowane tylko w państwie, w którym mają miejsce zamieszkania osoby uzyskujące dochody z tego tytułu. Umowa ta obowiązywała do końca 2004 r.

Z powyższych przepisów wynika, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane do końca 2004 r. osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce. Tym samym, jeżeli renty te otrzymywane były za pośrednictwem banku, to bank jako płatnik był zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) obowiązującej od 2005 r. emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polsce) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie (Polsce).

Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemiec), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (Niemczech).

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż emerytury i renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia (płatności) są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy, płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

* ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,

* ustawowe ubezpieczenie emerytalne,

* ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,

* ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz

* ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak, wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia. Wszelkie inne świadczenia emerytalno-rentowe przekazywane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Stosownie natomiast do treści art. 22 ust. 1 powołanej umowy dochody osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, gdzie są osiągane, a które nie są objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od roku 1994 otrzymuje rentę wdowią. Renta jest wypłacana przez.... Bank wypłacający w Polsce rentę potrąca od niej podatek dochodowy od osób fizycznych. Przychody z tytułu renty wdowiej co roku Wnioskodawczyni wykazywała w zeznaniu rocznym PIT-36. W roku 2012 zwrócił się do Wnioskodawczyni niemiecki urząd skarbowy domagając się zapłaty podatku dochodowego od wypłaconych świadczeń, uzasadniając, iż świadczenie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych jest przedmiotem opodatkowania wyłącznie w Niemczech.

Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny oraz faktyczny, należy stwierdzić, że wskazana we wniosku renta dla wdowy jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy polsko-niemieckiej zawartej w dniu 14 maja 2003 r. i mającej zastosowanie do dochodów osiągniętych od 1 stycznia 2005 r. To oznacza, że renta ta - w świetle ww. umowy - podlega, począwszy od 1 stycznia 2005 r., opodatkowaniu tylko w Niemczech, wobec czego nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Tym samym Wnioskodawczyni, począwszy od 2005 r., nie była zobowiązana do odprowadzenia od ww. renty podatku w Polsce (wykazywania jej w zeznaniu podatkowym), co oznacza, że w przypadku uzyskiwania innych dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym na Wnioskodawczyni nie ciążył obowiązek doliczenia do tych dochodów renty otrzymywanej z Niemiec.

W związku z tym, bank jako płatnik począwszy od 2005 r. nie powinien był pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych świadczeń. Skoro jednak bank pobierał w 2005 r. i następnych zaliczkę na podatek dochodowy i Wnioskodawczyni wykazywała dochód z niemieckiej renty w zeznaniach podatkowych za 2005 r. i lata następne, to obecnie na podstawie art. 75 § 1 i § 2 ustawy Ordynacji podatkowej może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku, jednakże tylko za te lata, za które zobowiązanie podatkowe nie uległo przedawnieniu. Równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty Wnioskodawczyni obowiązana jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) - art. 75 § 3 ww. ustawy.

Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Zatem Wnioskodawczyni winna ponownie wypełnić właściwy formularz zeznania podatkowego, za poprzednie lata, przy czym w miejscu, w którym poprzednio wpisywała kwotę przychodu (dochodu) z zagranicznej renty winna wpisać zero, wykazując jednocześnie pobrane zaliczki, a następnie obliczyć na nowo podatek należny.

Należy jednocześnie wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wygasa - po upływie terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku (co do zasady termin płatności podatku za dany rok podatkowy upływa 30 kwietnia następnego roku podatkowego).

To oznacza, że w przedmiotowej sprawie, w roku 2013 r. Wnioskodawczyni może złożyć korekty zeznań jedynie za lata 2007-2012. Prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty za lata 2005-2006, zgodnie z powołanym wyżej art. 79 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, wygasło.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej możliwości złożenia korekty rocznych zeznań podatkowych za lata 2005-2006 należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej zasad opodatkowania renty dla wdowy otrzymywanej z Niemiec począwszy od 2005 r. oraz możliwości złożenia korekty rocznych zeznań podatkowych za 2007 r. i lata następne należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej, stwierdzić należy, że jest ona rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się odnoszącym, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.