IBPBII/1/415-480/14/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) #8722; Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2014 r. (data wpływu do Biura - 6 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi prorodzinnej.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymagań formalnych pismem z 6 lipca 2014 r. znak: IBPB II/1/415-480/14/BJ wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek nie został uzupełniony. Zatem zgodnie z pouczeniem zawartym w treści wezwania brak uzupełnienia skutkuje wydaniem przez Organ interpretacji jedynie w zakresie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 7 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, którym rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy i ówczesnej żony, powierzając jej wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Jednocześnie Wnioskodawcy, jako osobie niezamieszkującej z małoletnią córką, ograniczono częściowo władzę rodzicielską, do współdecydowania w istotnych sprawach dotyczących dziecka. Sąd Okręgowy ustalił ponadto obowiązek alimentacyjny wobec dziecka - z którego Wnioskodawca zawsze terminowo się wywiązuje - oraz prawo do kontaktów z nim.

W 2013 r. Wnioskodawca aktywnie uczestniczył w wychowywaniu córki, sprawując nad nią opiekę. Dziecko przebywało u niego 2 weekendy w każdym miesiącu, w święta, tydzień ferii oraz miesiąc wakacji. Córka ma swój pokój, w którym czuje się komfortowo i bezpiecznie. Prawie każdego dnia Wnioskodawca dzwoni do córki pytając, jak jej minął dzień. W trakcie sprawowania opieki stara się, aby dziecko miało częsty kontakt z dziadkami i innymi członkami rodziny. Minimum raz w miesiącu chodzą do kina lub na pływalnię, a latem i w ferie zimowe - razem wyjeżdżają.

Podczas pobytu u Wnioskodawcy córka korzysta ze wszystkiego, co jest jej potrzebne. Wszystkie koszty pobytu córki u Wnioskodawcy pokrywa on sam. Poza uiszczaniem kwoty alimentów zasądzonych przez sąd w wysokości 400 zł, Wnioskodawca kupuje jej ubrania, buty, zabawki, upominki i inne artykuły, które są jej niezbędne do prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego.

Była żona Wnioskodawcy sama rozliczyła pełną ulgę z tytułu wychowywania dziecka za 2013 rok i nie jest możliwe porozumienie w sprawie podziału przysługującej ulgi na Wnioskodawcę i jego byłą małżonkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca ma prawo do odliczenia w 2013 r. oraz w latach następnych 50% kwoty ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie został on pozbawiony władzy rodzicielskiej, a tylko została mu ona ograniczona i wykonywał ją w każdym miesiącu 2013 r., a także wykonuje nadal i regularnie oraz terminowo wywiązuje się z nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego, to zgodnie z art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje mu prawo do odliczenia połowy ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

Zgodnie z art. 27f ust. 4 ww. ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców w częściach równych lub w dowolnie ustalonej przez siebie proporcji. Jeżeli rodzice nie mogą dojść do porozumienia co do proporcjonalnego podziału ulgi, przysługuje ona w równych częściach.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może mieć tu także zastosowania reguła odliczenia 1/30 z miesięcznej kwoty ulgi za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy), ponieważ w każdym miesiącu 2013 r. nad dzieckiem była wykonywana wyłącznie władza rodzicielska - bez pełnienia funkcji opiekuna prawnego czy sprawowania opieki poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej, zgodnie z art. 27f ust. 1 pkt 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) - co potwierdza Krajowa Informacja Podatkowa.

Wnioskodawca uważa, iż biorąc pod uwagę jego zaangażowanie w wychowywanie oraz finansowe utrzymanie córki, posiadanie przeze niego władzy rodzicielskiej, a także posiłkując się artykułami i wyjaśnieniami z prasy, ma prawo skorzystać z odliczenia ulgi prorodzinnej za 2013 rok w wysokości 50% - na równi z byłą małżonką.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępnie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji - zgodnie z pouczeniem zawartym w treści wezwania #8722; jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ulgi prorodzinnej odnośnie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27 (tekst jedn.: przy zastosowaniu skali podatkowej), pomniejszonego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl ust. 2, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a ww. ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych, albo wstąpiło w związek małżeński (art. 27f ust. 2c ww. ustawy).

Za podatnika pozostającego w związku małżeńskim, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a, nie uważa się osoby, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów albo osoby pozostającej w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności (art. 27f ust. 2d pow. ustawy).

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Stosownie do art. 27f ust. 6 pow. ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy (tekst jedn.: dzieci bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną (pkt 2), do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej (pkt 3)), w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Dodatkowo, do dzieci, o których mowa w ust. 1 6, stosuje się odpowiednio przepisy art. 6 ust. 8 i 9 ustawy.

Z kolei, jak stanowi art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Z przytoczonych regulacji wynika, że limit omawianej ulgi został określony na dziecko. Rodzicom dziecka ustawodawca przyznał jeden limit. W konsekwencji, jeżeli w stosunku do dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego limitu na dziecko.

Kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Jednocześnie biorąc pod uwagę umiejscowienie w przepisach ustawy sformułowania "lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", tj. po wyrazach "kwotę tę rodzice dziecka mogą odliczyć od podatku w częściach równych", należy przyjąć, iż podstawową formą podziału przysługującego odliczenia pomiędzy rodziców, z których każdy (w związku z wykonywaną władzą rodzicielską) ma prawo do zastosowania ulgi, jest podział tej kwoty w częściach równych. Możliwość skonsumowania tej kwoty przez rodziców dziecka w inny sposób niż w proporcji pół na pół, należy traktować w kategorii przywileju (wyjątku od generalnej zasady), który ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zgodę na ustalenie dowolnej proporcji kwoty odliczenia wyrażają oboje rodzice. Wynika to z użytego przez ustawodawcę sformułowania "w dowolnej proporcji przez nich ustalonej", oznaczającego współudział (porozumienie) obojga rodziców w określeniu proporcji innej niż odpowiadającej częściom równym. Zatem brak stosownego porozumienia pomiędzy rodzicami dziecka oznacza, że w sytuacji gdy każdy z rodziców spełnia warunki do zastosowania przedmiotowego odliczenia, przysługującą rodzicom wspólną kwotę ulgi na dziecko rodzic dziecka dzieli z drugim rodzicem w częściach równych.

Z wniosku wynika, że w 2010 r. Sąd Okręgowy wydał wyrok, którym rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy i ówczesnej żony, powierzając jej wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim dzieckiem. Jednocześnie Wnioskodawcy, jako osobie niezamieszkującej z małoletnią córką, ograniczono częściowo władzę rodzicielską, do współdecydowania w istotnych sprawach dotyczących dziecka. Sąd Okręgowy ustalił ponadto obowiązek alimentacyjny wobec dziecka oraz prawo do kontaktów z nim. W 2013 r. Wnioskodawca aktywnie uczestniczył w wychowywaniu córki, sprawując nad nią opiekę. Dziecko przebywało u niego 2 weekendy w każdym miesiącu, w święta, tydzień ferii oraz miesiąc wakacji. Wszystkie koszty pobytu córki u Wnioskodawcy pokrywa on sam. Poza uiszczaniem kwoty alimentów zasądzonych przez sąd w wysokości 400 zł, Wnioskodawca kupuje jej ubrania, buty, zabawki, upominki i inne artykuły, które są jej niezbędne do prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego.

Była żona Wnioskodawcy sama rozliczyła pełną ulgę z tytułu wychowywania dziecka za 2013 rok i nie jest możliwe porozumienie w sprawie podziału przysługującej ulgi na Wnioskodawcę i jego byłą małżonkę.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów, uznać należy, że w sytuacji gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dziecka są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ograniczenie władzy rodzicielskiej wynikające z orzeczenia sądowego powierzającego jednemu z rodziców wykonywanie władzy rodzicielskiej nie wpływa na możliwość korzystania z ulgi, ponieważ drugiemu z rodziców również przysługuje władza rodzicielska, nawet jeżeli została ona ograniczona.

Z powyższego wynika, iż w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok, ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem danego dziecka.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca oraz jego była żona przez cały rok wykonywali władzę rodzicielską w stosunku do swojego małoletniego dziecka, a Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia z matką dziecka kwoty odliczeń w odpowiednich proporcjach, należy przyjąć że przysługuje mu ulga w wysokości połowy kwoty przysługującej na małoletnie dziecko, o ile dochody Wnioskodawcy nie przekroczyły limitu ustawowego.

Wobec powyższej argumentacji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.