IBPBII/1/415-479/14/MŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r.w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 maja 2014 r. (data wpływu do Biura - 6 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Do Wnioskodawcy zgłaszają się osoby fizyczne, które zamierzają z własnych środków wybudować sieć wodociągową lub kanalizacyjną, która następnie jest przekazywana Wnioskodawcy. Do przekazania sieci dochodzi na warunkach uzgodnionych w umowie zawartej przed rozpoczęciem budowy sieci (umowa zawierana jest w zwykłej formie pisemnej). Osoby fizyczne po wybudowaniu sieci oraz przekazaniu jej na rzecz Wnioskodawcy, otrzymują wynagrodzenie pieniężne za przeniesienie własności urządzenia. Wnioskodawca wystawia osobom fizycznym informację PIT-8C.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowe wynagrodzenie wypłacone osobie fizycznej za przekazanie sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej stanowi dla tej osoby przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie czy osobie fizycznej należy wystawić informację PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone osobie fizycznej jednorazowe wynagrodzenie za przekazanie sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej stanowi dla osoby fizycznej przychód z innych źródeł zgodnie z art. 20 ust. 1, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym po stronie Wnioskodawcy, jako płatnika, istnieje obowiązek wystawiania informacji PIT-8C.

Przywołując treść art. 9 ust. 1 oraz art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że przekazanie mu sieci wodociągowej lub kanalizacyjnej przez osoby fizyczne nie jest zbyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy, albowiem w opisanych okolicznościach nie dochodzi do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą a osobą fizyczną umowy sprzedaży.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Umowa sprzedaży ma zatem charakter umowy konsensualnej, a więc skuteczność tej umowy zależy od zgodnych oświadczeń obydwu stron. Tymczasem, stosownie do art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, osobie fizycznej, która z własnych środków wybudowała sieć przysługuje roszczenie o ich odpłatne nabycie przez Wnioskodawcę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2004 r., sygn. akt II CK 404/03).

Jedyną okolicznością, której zaistnienie upoważnia Wnioskodawcę do skutecznego uchylenia się od zawarcia umowy, byłby stan techniczny urządzeń. Zgodnie bowiem z art. 31 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków przekazywane urządzenia powinny odpowiadać warunkom technicznym określonym w odrębnych przepisach. Oznacza to, iż w sytuacji, w której stan techniczny urządzeń odpowiada obowiązującym normom, Wnioskodawca zobligowany jest do zawarcia umowy o przejęcie urządzeń, bowiem w świetle art. 31 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków na Wnioskodawcę nałożony został ustawowy obowiązek zawarcia wskazanej w tym przepisie umowy. Umowa zawarta w trybie art. 31 ust. 1 ww. ustawy stanowi zdarzenie cywilnoprawne, będące - z mocy ustawy - podstawą powstania stosunku zobowiązaniowego między osobą fizyczną, która poniosła koszty budowy sieci a Wnioskodawcą. Poza nakazem zawarcia umowy art. 31 ww. cytowanej ustawy nakłada również na Wnioskodawcę obowiązek odpłatnego przejęcia sieci. Niewykonanie tego zobowiązania przesądza o roszczeniu osoby fizycznej z tytułu niewykonania zobowiązania, co z kolei oznacza, że osoba fizyczna za przekazanie Wnioskodawcy sieci nie otrzymuje ceny sprzedaży, lecz wynagrodzenie będące swoistą formą odszkodowania.

W kontekście tego odpłatne przejęcie przez Wnioskodawcę sieci będzie stanowić dla osób fizycznych przychód z innego źródła, co z kolei determinuje po stronie Wnioskodawcy obowiązek wystawienia informacji PIT-8C.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) -przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 przywołanej ustawy - źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. Przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, do którego jednakże należy zaliczyć tylko te przychody, które nie mogą zostać zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia "rzeczy", należy więc w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Zgodnie z art. 45 powołanej ustawy, rzeczami są tylko przedmioty materialne. Rzeczy dzielą się na ruchome oraz nieruchomości. W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntów przedmiot własności. Z powyższego wynika, że rzeczą ruchomą jest każdy przedmiot materialny niebędący nieruchomością. Część składowa rzeczy, zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych, natomiast w myśl § 2 tegoż artykułu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) - osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i urządzenia kanalizacyjne, mogą je przekazać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie.

Na podstawie art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność, której przedmiotem jest zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Do Wnioskodawcy zgłaszają się osoby fizyczne, które zamierzają z własnych środków wybudować sieć wodociągową lub kanalizacyjną, która następnie jest przekazywana Wnioskodawcy. Do przekazania sieci dochodzi na warunkach uzgodnionych w umowie zawartej przed rozpoczęciem budowy sieci. Osoby fizyczne po wybudowaniu sieci oraz przekazaniu jej na rzecz Wnioskodawcy, otrzymują wynagrodzenie pieniężne za przeniesienie własności urządzenia.

Przenosząc powyższe uregulowania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne przekazanie na rzecz Wnioskodawcy urządzeń wodociągowo - kanalizacyjnych wybudowanych przez osoby fizyczne w sytuacji, gdy to przekazanie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostaje dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie należy zakwalifikować do źródła przychodu jakim jest odpłatne zbycie rzeczy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem tej umowy są bowiem urządzenia, które w świetle cytowanego art. 49 Kodeksu cywilnego, po fizycznym połączeniu z siecią przestają być częścią składową nieruchomości i uzyskują status samoistnej rzeczy ruchomej. W konsekwencji, przychód z tego tytułu, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, nie może zostać uznany za przychód z tzw. "innych źródeł', o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. W tym przypadku mamy bowiem do czynienia z umową odpłatnego zbycia opisanych we wniosku urządzeń. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy fakt, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z zawarciem umowy sprzedaży nie oznacza, że nie dochodzi do zbycia przedmiotowych urządzeń. Do zbycia danej rzeczy może dojść również na podstawie innych umów - nie tylko umowy sprzedaży. Bezsprzecznie zatem przychód z tego tytułu winien być kwalifikowany do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy, który to przepis dotyczy właśnie odpłatnego zbycia rzeczy. Z kolei do przychodów z innych źródeł jak wyżej wskazano zalicza się wszystkie te przychody, które nie mieszczą się w kategorii przychodów zaliczanych do enumeratywnie wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy - źródeł przychodów. Oznacza to, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika. Nie jest on również obowiązany do wystawienia informacji PIT-8C.

Obowiązek sporządzenia tej informacji nie dotyczy bowiem dochodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższej argumentacji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.