IBPBII/1/415-473/09/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 28 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia podatku w zeznaniu PIT-36 za 2008 r. w związku z osiąganiem dochodów z tytułu renty zagranicznej z Serbii - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu obliczenia podatku w zeznaniu PIT-36 za 2008 r. w związku z osiąganiem dochodów z tytułu renty zagranicznej z Serbii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od roku 2000 wnioskodawca otrzymuje rentę zagraniczną przyznaną przez organ rentowy w Serbii. Pośrednikiem w wypłacaniu renty jest Bank, który jest równocześnie płatnikiem na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od ww. płatnika wnioskodawca otrzymuje roczną informację o dochodach PIT-11, na podstawie której rozlicza się zeznaniem podatkowym PIT-36 (bez załącznika PIT-ZG). Wnioskodawca PIT-36 za 2008 r. złożył w ustawowym terminie, a w maju br. dostał wezwanie do Urzędu Skarbowego w celu poprawienia błędów rachunkowych od pozycji 171 (podatek).

Wnioskodawca poniżej przedstawia stan faktyczny odnośnie ww. obliczeń:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ uzyskiwał wyłącznie przychody z renty zagranicznej, jest obywatelem Polski, a prawo do renty i obowiązek podatkowy istniały po dniu 1 stycznia 1992 r., wobec czego nie stosuje się przepisu art. 55 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (renta zagraniczna nie podlega ubruttowieniu), to zgodnie z art. 27 ust. 2 od przychodu wnioskodawca odlicza podatek wyliczony wg skali podatkowej i pozostaje mu kwota przychodu niższa, niż kwota stanowiąca 20% górnej granicy przedziału skali podatkowej na 2008 r. w stosunku rocznym, ponieważ 44.490 zł x 20% = 8.898 zł, a przychód po obniżeniu wynosi 5.131 zł (5.610 zł - 479 zł = 5.131 zł), wobec czego kwota 5.131 zł jest mniejsza od kwoty 8.898 zł i dlatego podatek w poz. 171 zeznania wynosi 0 zł.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przepis art. 11 ust. 1 tej ustawy - w brzmieniu obowiązującym w 2008 r. - stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do uregulowań art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy źródłem przychodów jest m.in. renta.

Z treści art. 35 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent. Natomiast przepis art. 35 ust. 3 tej ustawy stanowi, iż zaliczki, o których mowa m.in. w ust. 1 pkt 1, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a powołanej wyżej ustawy).

Jako, że przedmiotowa renta otrzymywana jest z Serbii, to w przedstawionym stanie faktycznym będzie miała zastosowanie umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 12 czerwca 1997 r. (Dz. U. z 2001 r. Nr 104, poz. 1137), której postanowienia stosuje się również do dochodów uzyskanych z Serbii (na podstawie jednostronnej noty o przejęciu sukcesji prawnej umów zawartych z Jugosławią).

Artykuł 18 tej umowy przewiduje, iż z uwzględnieniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 emerytury i inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu wcześniejszej pracy najemnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 polsko - jugosłowiańskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce zarejestrowania, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże takie określenie nie obejmuje jakiejkolwiek osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie tylko z tytułu dochodu ze źródeł położonych w tym Państwie lub majątku w nim położonego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego obowiązujących w 2008 r. pojęcie "miejsca zamieszkania" zostało zdefiniowane w art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl tego przepisu za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Definicja ta odnosi się zatem bezpośrednio do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W myśl powyższych przepisów, dochód osoby mającej miejsce zamieszkania na terytorium Polski z tytułu emerytury lub innych podobnych świadczeń podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zgodnie z treścią art. 55 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, organy rentowe podwyższą należne od dnia 1 stycznia 1992 r. krajowe emerytury i renty przeliczając je w taki sposób, aby po potrąceniu podatku dochodowego od tych emerytur i rent emerytury i renty nie były niższe niż przed przeliczeniem, a także wskaźniki wysokości świadczeń oraz wysokości wynagrodzenia nie uległy obniżeniu. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 27 ust. 2 ww. ustawy, jeżeli u podatników, którzy osiągają wyłącznie przychody z tytułu emerytur i rent niepodlegających podwyższeniu stosownie do art. 55 ust. 6, po odliczeniu podatku według skali określonej w ust. 1, pozostaje kwota przychodu niższa niż kwota stanowiąca 20% górnej granicy pierwszego przedziału skali podatkowej określonej w ust. 1, w stosunku rocznym, podatek określa się tylko w wysokości nadwyżki ponad tę kwotę. Przepis ust. 2 stosuje się, jeżeli prawo do określonych w nim świadczeń oraz obowiązek podatkowy istniały w dniu 1 stycznia 1992 r. lub powstały, poczynając od świadczeń należnych od tego dnia - art. 27 ust. 3 powołanej ustawy.

Z treści art. 27 ust. 3 ustawy jednoznacznie wynika, iż możliwość zastosowania uregulowania zawartego w art. 27 ust. 2 (określenia podatku w niższej kwocie niż według skali podatkowej) dotyczy wyłącznie tych świadczeń, które istniały w dniu 1 stycznia 1992 r. lub były należne od tego dnia - tj. od dnia 1 stycznia 1992 r. Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż otrzymywana przez wnioskodawcę renta została przyznana od 2000 r. A zatem prawo do tego świadczenia nie powstało ani przed 1 stycznia 1992 r. ani od 1 stycznia 1992 r. Świadczenie to zostało przyznane daleko później. W związku z powyższym wnioskodawca winien obliczyć podatek na tzw. "zasadach ogólnych", tj. wg skali podatkowej obowiązującej w 2008 r.

Na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588 z późn. zm.), podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29-30e oraz art. 44 ust. 4 ustawy wymienionej w art. 1, od dochodów uzyskanych w 2008 r. pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Podstawa obliczenia podatku w złotych -Podatek wynosi

Ponad-do -

- 44.490 -19% minus kwota zmniejszająca podatek 586 zł 85 gr

44.490 -85.528 -7.866 zł 25 gr + 30% nadwyżki ponad 44.490 zł

85.528 -20.177 zł 65 gr + 40% nadwyżki ponad 85.528 zł

Wnioskodawca winien zatem obliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych za 2008 r. z uwzględnieniem powyższej skali podatkowej.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.