IBPBII/1/415-470/14/MŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2014 r. (data wpływu do Organu - 29 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2014 r.r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca zatrudnia pracowników na stanowiskach związanych z wykonywaniem projektów branżowych (branża energetyczna), tj. generalni projektanci, główni projektanci, samodzielni projektanci, asystenci.

Do obowiązków głównego projektanta należy w szczególności praca koncepcyjna przy realizacji projektów branżowych, nadzór merytoryczny oraz nadzór administracyjny nad pracą zespołu.

Obowiązki samodzielnych projektantów i asystentów obejmują głównie realizację prac projektowych oraz nadzór autorski. Zasadniczo inne czynności wykonują w niewielkim zakresie (np. zbieranie informacji dotyczących produktów wykonywanych przy projektowaniu). Przeciętnie czynności związane z realizacją prac projektowych obejmują ok. 80% czasu pracy tych pracowników.

Ze względu na swoją specyfikę projekty branżowe mają charakter twórczy i indywidualny.

Spółka każdorazowo, w umowach na wykonywanie prac projektowych, wprowadzone ma zapisy o przeniesieniu w ramach wynagrodzenia umownego autorskich praw majątkowych do opracowywanej i przekazanej dokumentacji na zamawiającego.

Zgodnie z warunkami umów o pracę, wynagrodzenie pracowników obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich. Umowy o pracę zawierają zapis, iż "pracownik przenosi na pracodawcę prawa autorskie do realizowanych projektów branżowych na koniec każdego dnia roboczego bez składania odrębnego oświadczenia woli w tym zakresie". Jednocześnie w umowach o pracę zawartych z pracownikami wykonującymi prace projektowe Wnioskodawca dokonał podziału wynagrodzenia pracowników na wynagrodzenie z tytułu wykonywania prac koncepcyjnych i projektowych (noszących znamiona pracy twórczej) oraz wynagrodzenie za realizację pozostałych obowiązków wynikających z umowy o pracę.

W przypadku generalnego i głównego projektanta prace projektowe stanowią 50% wynagrodzenia, w przypadku samodzielnych projektantów i asystentów - 80% wynagrodzenia. W ramach wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich mieści się również wynagrodzenie za nadzór autorski nad wdrażanymi projektami budowlanymi. Pracodawca będzie prowadził ewidencję prac twórczych. Ewidencja będzie odzwierciedlać zaangażowanie każdegoz pracowników projektowych w procesie realizacji poszczególnych projektów. Ewidencja prac twórczych będzie określać: projekty realizowane w danym miesiącu oraz listę pracowników uczestniczących w realizacji tych projektów. Ewidencje te będą na koniec miesiąca podpisane przez pracowników wykonujących prace twórcze.

Pracodawca od części wynagrodzenia pracownika związanej z wykonywaniem pracy projektowej (twórczej) zamierza pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu z tytułu przeniesienia przez pracownika praw autorskich na Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy możliwe jest zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzeń uzyskiwanych przez pracowników w ramach stosunku pracy za przeniesienie praw autorskich.

2. Czy w świetle art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Spółka jako płatnik podatku dochodowego przy obliczaniu i wpłacie zaliczek na podatek dochodowy od dochodów pracowników ma prawo do uwzględnienia przysługujących pracownikom kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu z tytułu wynagrodzenia pracownika należnego za przeniesienie praw autorskich.

Wnioskodawca uważa, że w sytuacji gdy Spółka jako płatnik podatku dochodowego oblicza i wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od dochodów pracowników, ma prawo do uwzględnienia przysługujących pracownikom kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% przychodu z tytułu wynagrodzenia pracownika należnego za przeniesienie praw autorskich. Wnioskodawca wskazał, że możliwość taka wynika z treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że "koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: (...) z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód".

Warunkiem zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu jest wyodrębnienie w umowie o pracę wynagrodzenia za przeniesienie przez pracownika praw autorskich do utworu. Na konieczność spełnienia takiego warunku wskazał również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lutego 2001 r. (sygn. akt SA/Sz 1966/99, LEX 49813). Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 19 czerwca 2002 r. (sygn. akt I SA/Łd 1991/2000). Z kolei, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Chełmie w postanowieniu z 13 maja 2005 r. (DD/415-10/05) wskazał, iż możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów "powinna wynikać z samej umowy o pracę, w której wyodrębniony byłby przychód z praw autorskich oraz dokumentów wewnętrznych ustalonych przez pracodawcę, które dawałyby możliwość wyodrębnienia tej części wynagrodzenia w skali miesiąca, która związana była z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi".

Jeżeli z treści umowy o pracę wynika, że pracownik otrzymuje wynagrodzenie składające się z kilku elementów, np. wynagrodzenia podstawowego oraz honorarium z tytułu korzystania lub przeniesienia praw autorskich, to w przypadku, gdy pracownik - twórca jest autorem dzieła stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, spełniony zostaje wymóg zawarty w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do części wynagrodzenia z tytułu korzystania lub przeniesienia praw autorskich, można mu naliczyć 50% koszty uzyskania przychodu.

Przedmiotem prawa autorskiego, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W zakresie prac, które mogą być przedmiotem praw autorskich, a tym samym objęte podwyższonymi kosztami wymienione są w szczególności prace projektowe. Zgodnie z prawem autorskim przedmiotem ochrony mogą być w szczególności utwory architektoniczne, architektoniczno - urbanistyczne i urbanistyczne. W przypadku innego rodzaju prac projektowych możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu powinna wynikać wyraźnie z pracowniczej dokumentacji - obowiązków pracowniczych, obejmujących kreowanie twórczych prac projektowych (por. MK z 29 kwietnia 2002 r., DP/WPA.024/139/02, LEX 3006).

Organy podatkowe wskazują ponadto, iż utworem może być również projekt przebudowy i zabezpieczenia infrastruktury telekomunikacyjnej w związku z przebudową i wzmocnieniem drogi krajowej (por. pismo Trzeciego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z 18 stycznia 2007 r., DF/415-14/07/EW).

Zgodnie z pismem Ministerstwa Finansów z dnia 9 lutego 1998 r. (PO2/HD-7712/97/01135, Biuletyn Skarbowy 1998/1/7) zarówno w przypadku przeniesienia umowy przez architekta - twórcę swoich praw autorskich do utworu (projektu) na zamawiającego, jak i w przypadku udzielenia upoważnienia do wykorzystania przez zamawiającego tego utworu (projektu) mamy do czynienia z wykonywaniem przez twórcę praw autorskich, których przedmiotem jest utwór.

Wnioskodawca podkreśla, iż dla twórczego charakteru pracy bez znaczenia jest poziom fachowych kwalifikacji osoby, która konkretne dzieło wykonuje (tak MK w piśmie z 1 sierpnia 2002 r. (DP/WPA 024/264/02, LEX 3019)).

Z powyższego wynika, iż przedmiotem praw autorskich mogą być również projekty branżowe realizowane przez pracowników zajmujących się wykonywaniem projektów branżowych. Projekty te mają bowiem charakter twórczy i indywidualny.

Przychody pracowników zatrudnionych na stanowiskach związanych z wykonywaniem projektów branżowych, tj. generalny projektant, główny projektant, samodzielni projektanci, asystenci mogą korzystać z prawa do kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% przychodu, liczonego od wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich. W takim przypadku Spółka jako płatnik może uwzględnić przy obliczaniu dla pracowników zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższone koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 powołanej ustawy, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Z kolei w myśl przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy (w brzmieniu od 1 stycznia 2013 r.) koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis ust. 9a ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć #189; kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do ust. 10a powołanej ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Należy zauważyć, iż powołane przepisy art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazują, że ustalenia, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych oraz czy podatnik jest twórcą czy też artystą wykonawcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów. Odrębnymi przepisami są w tym wypadku przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

Na ich podstawie, w szczególności biorąc pod uwagę treść art. 1, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności.

Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców (art. 9 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej "licencją", obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

* po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania.,

* i po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór (pracodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę (lub innego dokumentu) winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

- do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracodawca zatrudnia pracowników na stanowiskach związanych z wykonywaniem projektów branżowych (branża energetyczna), tj. generalni projektanci, główni projektanci, samodzielni projektanci i asystenci. Ze względu na swoją specyfikę projekty branżowe maja charakter twórczy i indywidualny.

Spółka każdorazowo w umowach na wykonywanie prac projektowych, wprowadzone ma zapisy o przeniesieniu w ramach wynagrodzenia umownego autorskich praw majątkowych do opracowywanej i przekazanej dokumentacji na zamawiającego.

Zgodnie z warunkami umów o pracę, wynagrodzenie pracowników obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich. Jednocześnie w umowach o pracę zawartych z pracownikami wykonującymi prace projektowe Wnioskodawca dokonał podziału wynagrodzenia pracowników na wynagrodzenie z tytułu wykonywania prac koncepcyjnych i projektowych oraz wynagrodzenie za realizację pozostałych obowiązków wynikających z umowy o pracę.

Uwzględniając powyższe stwierdzenia, wskazać należy, że 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy mogą zostać zastosowane do przychodów uzyskiwanych w ramach umowy o pracę. W zaistniałym stanie faktycznym koszty te znajdą zastosowanie do tej części wynagrodzenia, która przysługuje pracownikom za pracę twórczą wykonywaną przez nich w ramach obowiązków pracowniczych jeśli - praca wykonywana przez pracowników jest twórcza, tzn. niepowtarzalna oraz jej efekt spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, jeżeli z umowy o pracę wynika, że pracownik przekazuje prawa autorskie na rzecz Wnioskodawcy a na podstawie prowadzonych u Wnioskodawcy systemów ewidencyjnych można ustalić jaka część wynagrodzenia dotyczy działalności twórczej pracowników, to Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do tej części wynagrodzenia, która faktycznie jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o charakterze twórczym, tj. z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów, z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym w postępowaniu podatkowym, to na pracownikach będzie ciążył obowiązek udowodnienia, iż istotnie przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich.

Natomiast do pozostałych składników wynagrodzenia ze stosunku pracy będzie należało zastosować zryczałtowane koszty, wynikające z przywołanego uprzednio art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; będą to bowiem składniki wynagrodzenia ze stosunku pracy nie pozostające w uchwytnym związku przyczynowo skutkowym z działaniami twórczymi kreującymi utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów,a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji Podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy pracownicy Wnioskodawcy są twórcami w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretna praca będzie stanowić prawo autorski lub prawo pokrewne.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.