IBPBII/1/415-468/14/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 maja 2014 r. (data wpływu do Biura - 2 czerwca 2014 r.), uzupełnionym 18 sierpnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu doradcy z działalności wykonywanej osobiście - jest prawidłowe.

W dniu 2 czerwca 2014 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m. in w zakresie określenia momentu powstania przychodu doradcy z działalności wykonywanej osobiście.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 6 sierpnia 2014 r. znak: IBPB II/1/415-468/14/BJ, IBPBI/1/415-652/14/AB wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie, w tym o wykazanie statusu zainteresowanego, gdyż z wniosku nie wynikało aby Wnioskodawca pytał o skutki podatkowe jakie powstaną dla niego jako płatnika. Organ wezwał o przeformułowanie zawartych we wniosku pytań w taki sposób, aby dotyczyły one kwestii normowanych przepisami prawa podatkowego mającymi stanowić przedmiot interpretacji indywidualnej w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz o przeformułowanie własnego stanowiska w sprawie tak aby było ono adekwatne do doprecyzowanych (przeformułowanych) pytań.

Wniosek uzupełniono pismem z 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu do Biura - 18 sierpnia 2014 r.). W odpowiedzi Wnioskodawca co prawda nie przeformułował pytań i stanowiska tak aby wynikało z nich, że wniosek dotyczy jego sytuacji prawnopodatkowej, jednakże szeroko i wyczerpująco wykazał status zainteresowanego wskazując m.in.: "Zainteresowanie Wnioskodawcy w odpowiedzi na tak postawione pytania wynika z jednej strony z odpowiedzialności spoczywającej na płatniku w związku z zobowiązaniem go na mocy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do naliczenia, pobrania i wpłacenia podatku od wynagrodzenia umowy zlecenia we właściwym terminie i wysokości, a z drugiej strony z korzyści, które płatnik może uzyskać w związku z terminowym wpłaceniem należnego podatku".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się doradztwem finansowym oraz usługami pośrednictwa finansowego. W celu wykonywania swoich usług Wnioskodawca zawiera z podmiotami trzecimi umowy cywilnoprawne o świadczenie usług osobistych w celu pośredniczenia w zawieraniu umów (zwani dalej doradcami). Wynagrodzenie dla doradców wypłacane jest na zasadzie prowizji od umów zawartych przez nich w imieniu Wnioskodawcy. Sposób, warunki oraz terminy wypłacania umów uregulowane są w Ogólnych Warunkach Prowizji (dalej jako OWP) sporządzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zatrudnia doradców o zróżnicowanym statusie prawnym - niektórzy z doradców prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą i wystawiają na rzecz Wnioskodawcy rachunki za wykonane usługi. Niektórzy doradcy zostają zatrudnieni na podstawie umowy zlecenie i odprowadzane są od nich stosowne składki na ubezpieczenie społeczne, zaś część doradców posiada status studenta.

Stosownie do § 9 pkt 1 OWP w każdym miesiącu kalendarzowym przypadają dwa terminy wypłaty prowizji (dzień fiksacji prowizji). Terminem płatności prowizji należnej doradcy jest pierwszy z przypadających terminów wypłaty, następujący bezpośrednio po miesiącu kalendarzowym, w którym doradca uzyskał prawo do prowizji, najwcześniej jednak ostatni dzień miesiąca kalendarzowego, który następuje bezpośrednio po miesiącu, w którym partner handlowy Spółki wywiązał się z obowiązku wypłacenia Spółce prowizji lub innego wynagrodzenia za pośredniczenie w umowie, w którym doradca uczestniczył, i dzięki któremu powstało prawo doradcy do prowizji.

Niezależnie od powyższego, w przypadku niestandardowych parametrów umowy produktowej od jakiej naliczana ma być prowizja doradcy, w tym w szczególności wysokich kwot płatności ze strony klienta, Spółka jest uprawniona do zmiany, w odniesieniu do danego doradcy, zasad ustalania prowizji należnej, w tym poprzez ustalenie odmiennych terminów oraz zasad powstania prawa do wypłaty prowizji. Zasady możliwych zmian wskazanych warunków mogą zostać opisane także w odrębnych przepisach wewnętrznych Spółki.

Natomiast § 9 pkt 4 OWP stanowi, że wszelkie roszczenia finansowe doradcy zostaną uregulowane według wyżej wymienionych warunków w przypadku, gdy suma nieuregulowanych roszczeń osiągnie kwotę co najmniej 100 PLN; w przypadku wstrzymania wypłaty należności doradcy, które w sumie nie osiągnęły takiej kwoty, nie traktuje się jako zwłoki Spółki. Jeżeli suma takich niewypłaconych należności doradcy nie przekroczy 100 PLN najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy od wygaśnięcia umowy, to z upływem ostatniego dnia tego okresu roszczenie o ich wypłatę wygasa.

Zważywszy na powyższe, choć ogólną zasadą przyjętą w Ogólnych Warunkach Prowizji jest wypłacanie prowizji do końca miesiąca następującego po jej wstępnym naliczeniu i wypracowaniu, to między wypracowaniem prowizji a jej wypłatą może nastąpić większy odstęp czasu. Jednocześnie Ogólne Warunki Prowizji regulują kwestie wzajemnych potrąceń pomiędzy Wnioskodawcą, a jej doradcami. W wyniku dokonania takich potrąceń wypracowana prowizja ulega zmniejszeniu.

Dalej § 9 pkt 5 OWP stanowi, że Spółka upoważniona jest do dokonania potrącania roszczeń doradcy o wypłatę dodatkowego wynagrodzenia w drodze jednostronnego oświadczenia, z przysługującymi jej roszczeniami wobec doradcy, powstałymi na mocy postanowień umownych (w szczególności kar umownych, odszkodowań, opłat za rejestrację publicznoprawną, opłat za szkolenia i zakwaterowanie, opłat pocztowych, opłat za materiały marketingowe, kwot udzielonych pożyczek i innych). Dotyczy to w szczególności opłat za materiały reklamowe, które to doradcy wykorzystują w kontaktach z potencjalnymi klientami. Doradcy kupują je od Wnioskodawcy za pośrednictwem systemu teleinformatycznego (...) a następnie cena tego wynagrodzenia jest potrącana doradcom z kwot prowizji przypadających im do zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym doradcy z tytułu wykonania umowy na opisanych powyżej warunkach nie uzyskają przychodu podatkowego do chwili wypłaty wynagrodzenia lub potrącenia z niego kwot wynikających z ww. zobowiązań doradców względem Wnioskodawcy.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym doradcy nie uzyskają przychodu podlegającego opodatkowaniu, jeżeli kwota wypracowanej przez nich prowizji nie przekroczy limitu 100 zł (chyba, że od kwoty tej dokona się ww. potrąceń).

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód podatkowy u doradcy powstaje dopiero z chwilą faktycznej wypłaty prowizji przekraczającej zakreślony w umowie limit 100 zł lub w sytuacji, w której kwoty zgromadzonej a niewypłaconej ze względu na limit prowizji zostaną potrącone z należnościami Wnioskodawcy względem doradców.

Wnioskodawca zatrudnia osoby uzyskujące przychody z różnych źródeł, gdyż część uzyskuje przychody na zasadach określonych w art. 13 ust. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z działalności osobistej, a część podmiotów uzyskuje przychody na zasadach określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z działalności gospodarczej.

Analizując powyższy stan faktyczny należy zwrócić uwagę na moment powstania przychodów według ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przychodem są środki otrzymane jak i postawione do dyspozycji podatnika. Przez sformułowanie "postawione do dyspozycji" należy rozumieć takie udostępnienie podatnikowi przysługujących mu pieniędzy i wartości pieniężnych, aby mógł on z nich swobodnie korzystać (J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz do art. 11. Wyd. 15. Warszawa 2014). Określenie "postawienie do dyspozycji" wynagrodzenia za pracę, oznacza, iż pracownik uzyskał wynagrodzenie do swej dyspozycji.

Zgodnie z definicją słownikową, "mieć coś do dyspozycji" oznacza "mieć możność posługiwania się, rozporządzania czym w danej chwili". Interpretowany zwrot dotyczy możliwości dysponowania środkami pieniężnymi przez podatnika, a nie np. przez bank obsługujący pracodawcę (por. Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 22 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 538/07). Na przykład w przypadku obrotu bezgotówkowego momentem postawienia do dyspozycji będzie dzień uznania jego rachunku bankowego jako rachunku wierzyciela. Za przykład takowego może służyć sytuacja w której wypłata pracownikowi wypłacana jest w kasie, a pracownik po wypłatę się nie udał - pieniądze pozostają do jego dyspozycji, lecz on ich nie otrzymał.

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy, gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać (decydować o ich przeznaczeniu, sposobie pokrycia, zadysponować nimi, etc). A contrario - do momentu, w którym podatnik nabędzie uprawnienie do decydowania o przeznaczeniu środków (do chwili, w której będzie on władny nimi rozporządzić) - przychód podatkowy nie powstanie. Jeżeli podatnikowi zostanie naliczony określona suma pieniężna, która w przyszłości (np. po wypłacie) będzie stanowiła jego przychód - przychód ten nie powstanie dopóty, dopóki nie uzyska on możliwości swobodnego korzystania z tych pieniędzy.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym powyżej stanie faktycznym dla oceny momentu powstania przychodu doradcy kluczowe znaczenie ma przekroczenie przez kwotę prowizji doradcy zakreślonego w OWP limitu 100 zł. Skoro przychód doradcy będzie zatem powstawał dopiero w momencie uzyskania faktycznej możliwości rozporządzania otrzymaną prowizją - do chwili, w której prowizja doradcy będzie wyłącznie zapisem w systemie Wnioskodawcy, co do której doradca nie będzie miał żadnych uprawnień (nie będzie mógł zadecydować o przekazaniu prowizji na jakikolwiek wybrany przez niego cel, ani zadecydować o jej wypłacie w kwocie mniejszej niż 100 zł) - nie będą to kwoty postawione do dyspozycji doradcy.

Należy tu w szczególności zwrócić uwagę na § 9 pkt 4 OWP, opisany powyżej, zgodnie z którym wszelkie roszczenia finansowe doradcy zostaną wypłacone doradcy na warunkach opisanych w umowie wyłącznie w przypadku, gdy suma nieuregulowanych roszczeń osiągnie kwotę 100 PLN. W pozostałych przypadkach kwota ta nie ulega wypłacie, a wstrzymanie wypłaty należności doradcy nie traktuje się jako zwłoki Wnioskodawcy.

Należy jednak zważyć, że nawet z kwoty naliczonej prowizji nieprzekraczającej 100 zł mogą być w oparciu o postanowienia OWP potrącane należności Wnioskodawcy. Tym samym można mieć do czynienia z trzema sytuacjami:

a. Doradca wypracował prowizję niższą niż 100 zł,

b. Doradca wypracował prowizję wyższą niż 100 zł;

c. Doradca wypracował prowizję, która nie została jeszcze wypłacona (niezależnie od jej wysokości), a Wnioskodawca dokonał potrąceń stosownie do Ogólnych Warunków Prowizji.

W pierwszej sytuacji (punkt a) nie ulega wątpliwości, że nie można mówić o powstaniu przychodu po stronie podatnika, gdyż jak jasno wynika z uregulowania umownego, że ta kwota nie podlega wypłacie i nie zostaje postawiona do dyspozycji doradcy ponieważ doradca, który ją wypracował nie może jej otrzymać, nie może nią dysponować, nie może decydować o jej przeznaczeniu. W tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, przychód doradcy, którego wartość prowizji nie przekroczy 100 zł nie powstanie do chwili gdy naliczona prowizja przekroczy ten pułap i zostanie mu wypłacona.

Nieco inna pozornie może wydawać się sytuacja (punkt b), w której podatnik wypracował prowizję wyższą niż 100 zł, tj. taką która według Ogólnych Warunków Prowizji podlega wypłacie. W tej sytuacji jednak należy zwrócić uwagę, że wypracowanie odpowiednio wysokiej prowizji przez doradcę nie może być traktowane jako przychód z tego względu, że sam fakt istnienia odpowiednio wysokiej prowizji podlegającej wypłacie nadal nie spełnia przesłanek wskazanych w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według których przychód to środki które podatnik otrzymał, lub którymi może swobodnie dysponować. W tym przypadku nie można mówić o otrzymaniu środków, gdyż zgodnie z Ogólnymi Warunkami Prowizji ich wypłata następuje w określonych terminach następujących w terminie po wypracowaniu prowizji. Stąd, w odniesieniu do doradcy, który wypracuje prowizję wyższą niż limit 100 zł - przychód powstanie z chwilą postawienia mu prowizji do dyspozycji - tj. z dniem jej przekazania na rachunek bankowy doradcy na umowie zlecenie lub w momencie, w którym prowizja ta stanie się należna dla doradców prowadzących działalność gospodarczą.

Ze szczególną sytuacją mamy natomiast do czynienia, gdy z prowizji naliczonej, ale jeszcze faktycznie niewypłaconej (niezależnie od jej wysokości) dokonywane są potrącenia.

Wnioskodawca uważa, że w tej sytuacji przychód doradcy powstanie już z chwilą dokonania potrącenia tych należności. W momencie dokonania potrącenia dochodzi bowiem do kompensacji dwóch równoległych zobowiązań - zobowiązania Spółki do wypłaty prowizji oraz zobowiązania doradcy do zapłaty kwoty pieniężnej z jednego z ww. tytułów. W takiej sytuacji naliczona prowizja doradcy do wysokości potrącenia zostaje de facto zadysponowana - doradca przeznacza ją bowiem na sfinansowanie swoich zobowiązań względem Wnioskodawcy. Przypadek ten stanowi wyłom w ogólnej zasadzie OWP, zgodnie z którą prowizja poniżej 100 zł nie podlega postawieniu do dyspozycji podatnika - w sytuacji, w której podatnik nią rozporządza mamy już do czynienia z powstaniem wobec niego przychodu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma tu znaczenia, że nie jest to w pełni swobodne dysponowanie środkami. Doradca zawierając umowę z Wnioskodawcą wprost upoważnił go bowiem do dokonywania stosownych potrąceń, w tym od niższych kwot prowizji. Udzielił zatem stosownej dyspozycji jeszcze przed wypracowaniem prowizji, która stała się podstawą jej zadysponowania przy dokonywaniu potrącenia. Tym samym swobodę korzystania ze swych środków uzyskanych z prowizji doradca uzyskał już w momencie potrącenia na podstawie wcześniej zawartej umowy z Wnioskodawcą i - jego zdaniem - przy potrąceniu to ten właśnie moment powinien być traktowany jako moment powstania przychodu u podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia momentu powstania przychodu doradcy z działalności wykonywanej osobiście. W pozostałym zakresie wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi w pkt 2 wymienia się działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby oprawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką zajmującą się doradztwem finansowym oraz usługami pośrednictwa finansowego. W celu wykonywania swoich usług Wnioskodawca zawiera z podmiotami trzecimi (doradcami) umowy cywilnoprawne o świadczenie usług osobistych w celu pośredniczenia w zawieraniu umów. Wnioskodawca m.in. zatrudnia doradców uzyskujących przychody z działalności wykonywanej osobiście. Wynagrodzenie dla doradców wypłacane jest na zasadzie prowizji od umów zawartych przez nich w imieniu Wnioskodawcy. Sposób, warunki oraz terminy wypłacania umów uregulowane są w Ogólnych Warunkach Prowizji (OWP). Stosownie do postanowień OWP wszelkie roszczenia finansowe doradcy zostaną uregulowane w przypadku, gdy suma nieuregulowanych roszczeń osiągnie kwotę co najmniej 100 zł. Terminem płatności prowizji należnej doradcy jest pierwszy z przypadających terminów wypłaty, następujący bezpośrednio po miesiącu kalendarzowym, w którym doradca uzyskał prawo do prowizji. OWP regulują też kwestie wzajemnych potrąceń pomiędzy Wnioskodawcą, a jej doradcami, w wyniku których wypracowana prowizja ulega zmniejszeniu.

Wnioskodawca uważa, że przychód podatkowy u doradcy powstaje dopiero z chwilą faktycznej wypłaty prowizji przekraczającej zakreślony w umowie limit 100 zł lub w sytuacji, w której kwoty zgromadzonej a niewypłaconej ze względu na limit prowizji zostaną potrącone z należnościami Wnioskodawcy względem doradców.

Należy podkreślić, iż przychodem - zgodnie z definicją zawartą w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze i wartości pieniężne.

Przy czym przez pojęcie "otrzymane" - zgodnie ze Słownikiem języka polskiego - należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast "postawionymi do dyspozycji" są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik - wykazując określoną aktywność - ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego - roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również - miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

O powstaniu przychodu można zatem mówić nie tylko w sytuacji, w której podatnik faktycznie otrzyma określoną ilość środków pieniężnych, ale też wtedy gdy zostaną mu one udostępnione w ten sposób, że będzie mógł nimi rozporządzać.

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przychód doradcy powstanie w momencie uzyskania faktycznej możliwości rozporządzania otrzymaną prowizją. Jak wynika z wniosku, zgodnie z zasadą przyjętą w Ogólnych Warunkach Prowizji prowizja wypłacana jest do końca miesiąca następującego po jej wstępnym naliczeniu i wypracowaniu. Istotne jest jednak to, że wszelkie roszczenia finansowe doradcy są regulowane gdy osiągną kwotę co najmniej 100 zł, oraz że z kwoty naliczonej prowizji nieprzekraczającej 100 zł mogą być potrącane należności Wnioskodawcy.

Zważywszy na powyższe, dla określenia momentu powstania przychodu kluczowe znaczenie ma przede wszystkim wypracowanie prowizji w kwocie przekraczającej 100 zł. Oznacza to, że wypracowana prowizja w kwocie niższej nie podlega wypłacie a tym samym nie jest kwotą postawioną do dyspozycji doradcy. Przychód doradcy powstaje w momencie uzyskania faktycznej możliwości rozporządzania otrzymaną prowizją. Stąd rację ma Wnioskodawca twierdząc, że do chwili, w której prowizja doradcy będzie wyłącznie zapisem w systemie Wnioskodawcy, co do której doradca nie będzie miał żadnych uprawnień - nie będzie kwotą postawioną do dyspozycji doradcy.

W sytuacji, gdy doradca wypracował prowizję wyższą niż 100 zł należy mieć na uwadze, że wypłata prowizji następuje w określonych terminach następujących po jej wypracowaniu. W takiej sytuacji przychód doradcy powstaje z chwilą postawienia mu prowizji do dyspozycji, tj. z dniem przekazania na rachunek bankowy doradcy.

Natomiast w sytuacji, gdy z naliczonej prowizji (niezależnie od jej wysokości) dokonywane są potrącenia (z tytułu kar umownych, odszkodowań, opłat za rejestrację publicznoprawną, opłat za szkolenia i zakwaterowanie, opłat pocztowych, opłat za materiały marketingowe, kwot udzielonych pożyczek i innych) przychód doradcy powstaje z chwilą dokonania potrącenia zobowiązań doradcy względem Wnioskodawcy z ww. tytułów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.