IBPBII/1/415-436/13/BD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura - 16 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty byłemu pracownikowi skapitalizowanych odsetek od nieterminowo wypłaconej odprawy pieniężnej - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty byłemu pracownikowi skapitalizowanych odsetek od nieterminowo wypłaconej odprawy pieniężnej.

Jako, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. znak: IBPB II/1/415-435/13/BD, IBPB II/1/415-436/13/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 8 lipca 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wyrokiem sądu zobowiązany został do wypłaty odprawy pieniężnej na rzecz byłego pracownika.

Wypłata odprawy związana była z koniecznością rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z przyczyn ekonomicznych leżących po stronie zakładu pracy.

W związku z powyższym wyrokiem, od nieterminowej wypłaty odprawy, pracownikowi należą się również skapitalizowane odsetki.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż przedmiotowe odsetki są zasądzone od dnia wymagalności roszczenia - odprawy, co następuje zgodnie z przepisami prawa w dniu rozwiązania stosunku pracy, a tym samym są naliczane od tego dnia nienależnie od dnia złożenia pozwu.

Ponadto pracownikowi przysługuje prawo do odprawy, a roszczenie dopiero, gdy wystąpi na drogę sądową, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Obowiązek wypłaty wynika z mocy prawa, co przesądził sąd w wyroku.

Wnioskodawca nie wyklucza, że sytuacje takie będą miały również miejsce w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy skapitalizowane odsetki od nieterminowej wypłaty odprawy pieniężnej będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do pobrania zaliczki na podatek dochodowy w ww. zakresie.

Wnioskodawca w swoim stanowisku, przywołując treść art. 10 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazał, że aby zwolnienie z pkt 95 mogło mieć zastosowanie, konieczne jest spełnienie dwóch warunków, tj.:

* świadczenia, od których naliczane są odsetki zaliczone zostać powinny do określonego źródła przychodów (przychód ze stosunku pracy) oraz

* odsetki te przysługiwać powinny z tytułu nieterminowej wypłaty tych świadczeń.

Wnioskodawca wskazał, że odprawa otrzymana przez pracownika wynika bezpośrednio ze stosunku pracy łączącego pracownika z Wnioskodawcą. W związku z powyższym odprawa stanowić będzie świadczenie ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zawarte bowiem w treści art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie "w szczególności" oznacza, że katalog świadczeń/wynagrodzeń stanowiących przychód ze stosunku pracy jest otwarty, a wyliczenie wykazane w przepisie ma charakter przykładowy.

Ponieważ odprawa wypłacana pracownikowi stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, a odsetki związane są z nieterminową jej wypłatą, to zdaniem Wnioskodawcy skapitalizowane odsetki, do zapłaty których Wnioskodawca jest zobowiązany, będą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie, w związku z wypłatą skapitalizowanych odsetek, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołał wyrok WSA oraz liczne interpretacje organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Natomiast w zakresie stanu faktycznego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie znak: IBPB II/1/415-435/13/BD.

Zgodnie z generalną zasadą opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na mocy art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Takim przychodem jest również przedmiotowa odprawa pieniężna, wynikająca z mocy prawa a zasądzona przez sąd.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy, wolne od podatku dochodowego są odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1, tj. między innymi ze stosunku pracy.

Z dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy wynika, że zwolnieniu przedmiotowemu podlegają odsetki, które spełniają równocześnie następujące warunki:

Jak wynika z wniosku i z jego uzupełnienia, Wnioskodawca wyrokiem sądu zobowiązany został do wypłaty odprawy pieniężnej na rzecz byłego pracownika. Odprawa związana była z koniecznością rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z przyczyn ekonomicznych leżących po stronie zakładu pracy. W związku z powyższym wyrokiem, od nieterminowej wypłaty odprawy, pracownikowi należą się również skapitalizowane odsetki. Przedmiotowe odsetki są zasądzone od dnia wymagalności roszczenia - odprawy, co następuje zgodnie z przepisami prawa w dniu rozwiązania stosunku pracy, a tym samym są naliczane od tego dnia nienależnie od dnia złożenia pozwu. Pracownikowi przysługuje bowiem prawo do odprawy, a roszczenie dopiero, gdy wystąpi na drogę sądową, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Obowiązek wypłaty wynika z mocy prawa, co przesądził sąd w wyroku.

Instytucję prawną odsetek reguluje art. 481 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może zażądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe. Szkoda nie stanowi zatem podstawowej przesłanki powstania roszczenia o odsetki, a więc nie mają one charakteru odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego. Są one związane z kwotą długu głównego, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego.

Roszczenie odsetkowe nie jest więc częścią składową roszczenia głównego, w przedmiotowej sytuacji zaległej odprawy, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialno-prawnej.

Wnioskodawca we wniosku jednoznacznie wskazał, że omawiana odprawa należna jest pracownikowi z mocy prawa. Sąd potwierdził to w wyroku. Wymagalności jej wypłaty, zgodnie z przepisami prawa, następuje w dniu rozwiązania stosunku pracy. Odsetki są więc naliczane od tego dnia nienależnie od dnia złożenia przez podatnika pozwu.

W związku z powyższym ww. odsetki będą spełniały łącznie przesłanki wskazane powyżej w art. 21 ust. 1 pkt 95 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są one odsetkami należnymi z tytułu nieterminowego wypłacenia świadczenia mającego swoje źródło w stosunku pracy, tj. odprawy pieniężnej wypłaconej na rzecz byłego pracownika w wyniku rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z przyczyn ekonomicznych leżących po stronie zakładu pracy.

Reasumując, odsetki wypłacone za okres od dnia wymagalności danego świadczenia (odprawy), tj. od dnia rozwiązania stosunku pracy do dnia jego zapłaty, będą podlegały zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie ww. artykułu. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnośnie powołanego przez Wnioskodawcę wyroku WSA należy stwierdzić, iż w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wyroki nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

W kwestii zaś powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.