IBPBII/1/415-436/09/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (wpływ do tut. BKIP - 15 maja 2009 r.), uzupełnionym w dniach 18 sierpnia 2009 r. i 24 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Wspólnotę Mieszkaniową swoim członkom nadwyżki na utrzymanie nieruchomości wspólnej pozostałej z rozliczenia rocznego - jest prawidłowe.

W dniu 15 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Wspólnotę Mieszkaniową swoim członkom nadwyżki na utrzymanie nieruchomości wspólnej pozostałej z rozliczenia rocznego.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. Znak: IBPB II/1/415-436/09/MK wezwano wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono w dniach 18 sierpnia 2009 r. i 24 sierpnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Miejski Zarząd Budynków stoi na stanowisku, że w przypadku gdy poniesione wydatki Wspólnoty Mieszkaniowej są niższe od należnych zaliczek związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, Wspólnota osiąga dochód. Jest to dochód Wspólnoty, który Wspólnota może przeznaczyć na dowolny cel związany z zarządzaniem nieruchomością wspólną, bez konieczności zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, gdyż zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) takie właśnie dochody w części przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych są wolne od podatku.

W przypadku przeznaczenia tej nadwyżki (dochodu) Wspólnoty do podziału pomiędzy członków Wspólnoty, Wspólnota musi opodatkować tą nadwyżkę podatkiem dochodowym od osób prawnych, a równocześnie u członków Wspólnoty powstanie dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Do tej pory nadwyżka taka po corocznym rozliczeniu przeznaczona była na fundusz remontowy, lecz w przyszłości Wspólnota może żądać jej zwrotu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawcy, pkt 9 "inne źródła" art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jest dokładnie sprecyzowany i nie dotyczy podatku dochodowego od zwróconej nadwyżki na utrzymanie nieruchomości wspólnej. Pieniądze pochodzące z nadwyżki nie powinny być opodatkowane, bo to nie jest żaden dochód.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu przez Wspólnotę Mieszkaniową swoim członkom nadwyżki na utrzymanie nieruchomości wspólnej pozostałej z rozliczenia rocznego.

W pozostałym zakresie tj. w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wniosek załatwiono odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy wynika, że jednym ze źródeł przychodów są "inne źródła".

Za przychody z innych źródeł, zgodnie z dyspozycją art. 20 ust. 1 ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega uzyskany w roku podatkowym dochód stanowiący dla osób fizycznych (podatników) przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Z treści art. 14 ww. ustawy wynika, iż na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Ustalenie wysokości opłat na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością, o których mowa w ww. art. 14 następuje w drodze uchwały właścicieli lokali. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 2 ww. ustawy do podjęcia przez zarząd czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu potrzebna jest uchwała właścicieli lokali wyrażająca zgodę na dokonanie tej czynności oraz udzielająca zarządowi pełnomocnictwa do zawierania umów stanowiących czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu w formie prawem przewidzianej. A zatem decyzja w tej kwestii pozostaje w gestii właścicieli lokali. Przy czym, zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów. W takim samym stosunku właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach.

Stosownie zatem do zdania drugiego art. 12 ust. 2 tej ustawy, właściciele lokali (stosownie do swojego udziału) ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w części nie znajdującej pokrycia w pożytkach i innych przychodach z nieruchomości wspólnej. Pożytki i inne przychody z nieruchomości wspólnej służą bowiem w pierwszej kolejności pokrywaniu wydatków związanych z jej utrzymaniem, a w części przekraczającej te potrzeby przypadają właścicielom lokali w stosunku do ich udziałów (zdanie pierwsze art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że zwrócona właścicielom lokali nadwyżka na utrzymanie nieruchomości wspólnej pozostałej z rozliczenia rocznego nie stanowi ich (właścicieli lokali) przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Należy zauważyć, iż to właściciele lokali zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali finansują koszty zarządu nieruchomością wspólną.

Nadwyżka ta nie stanowi zatem przysporzenia w ich majątku i z tego względu stanowi zdarzenie obojętne pod względem prawnopodatkowym.

Wobec powyższego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualna).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy członkowie Wspólnoty mogą żądać zwrotu nadwyżki na utrzymanie nieruchomości wspólnej pozostałej z rozliczenia rocznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.