IBPBII/1/415-432/11/ŚS - Ustalenie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 19 lipca 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/1/415-432/11/ŚS Ustalenie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura - 19 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatku poniesionego na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od 2005 r. cierpi na schorzenia kręgosłupa. Zgodnie z orzeczeniem lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 4 kwietnia 2008 r., ustalono, iż od 25 kwietnia 2007 r. do 16 sierpnia 2012 r., wnioskodawca jest całkowicie niezdolny do pracy. Po przeprowadzonym rezonansie magnetycznym kręgosłupa lędźwiowego w dniu 6 lipca 2009 r., u wnioskodawcy stwierdzono spondylozę lędźwiową - dyskopatię wielopoziomową szczególnie na poziomie (L5,S1), z cechami stenozy kanału kręgowego i kanałów korzeniowych. W wyniku powyższego badania skierowano go na leczenie i rehabilitację w szpitalu rejonowym w okresie od 16 lutego do 24 lipca 2009 r. W karcie wypisowej u wnioskodawcy rozpoznano zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego, dyskopatię L5,S1, L3,L4. oraz zalecono rehabilitację w warunkach ambulatoryjnych, w razie braku poprawy kontrolę w poradni neurologicznej celem ewentualnego leczenia operacyjnego.

Po leczeniu szpitalnym wnioskodawca korzystał z zabiegów rehabilitacyjnych oraz zażywał środki przeciwbólowe. Wnioskodawca przypadkowo dowiedział się o zdrowotnym działaniu łóżka ortopedycznego Ceragem i zdecydował się korzystać z oferowanych bezpłatnych zabiegów. Po dłuższym korzystaniu z zabiegów bóle się zmniejszyły. Wnioskodawca mógł lepiej spać i chodzić, zażywając nadal tabletki przeciwbólowe. Z uwagi na to, iż zabiegi okazały się dla wnioskodawcy korzystne oraz ze względu na uciążliwość dojazdów na nie, wnioskodawca zakupił w dniu 5 marca 2010 r. łóżko lecznicze Ceragem-E. Zakup ten udokumentowany jest fakturą VAT na kwotę 10.978,78 zł. Urządzenie Ceragem-E posiada certyfikat jakości ISO 9001 i 9002 co zdaniem wnioskodawcy, podkreśla jego wysoką jakość i skuteczność. Wnioskodawca uważa, iż urządzenie Ceragem jest całkowicie bezpieczne dla korzystających. Zdrowotne działanie tego urządzenia potwierdzone zostało przez Polskie Towarzystwo Lekarskie i wielu specjalistów z dziedziny ortopedii i chirurgii urazowej. Zgodnie z zaświadczeniem lekarskim wydanym przez lekarza ortopedę traumatologa z dnia 28 lutego 2011 r. wnioskodawca nadal wymaga rehabilitacji dla odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Jednakże do dnia dzisiejszego wnioskodawcy udało się uniknąć leczenia operacyjnego dzięki zdecydowanej poprawie stanu zdrowia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z ww. opisu stanu faktycznego oraz opisu posiadanej dokumentacji wynika, iż zakupując łóżko rehabilitacyjne Ceragem-E wnioskodawca poniósł wydatek na zakup indywidualnego sprzętu niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, co stanowi jeden z warunków umożliwiających skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, łóżko rehabilitacyjne Ceragem-E stanowi bezpieczny, indywidualny sprzęt niezbędny w rehabilitacji i ułatwiający wykonywanie czynności życiowych dla osób cierpiących na schorzenia kręgosłupa w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Posiadanie przez łóżko Ceragem-E certyfikatów jakości ISO 9001 i 9002 oraz opinia Polskiego Towarzystwa Lekarskiego i wielu specjalistów z dziedziny ortopedii i chirurgii urazowej podkreśla indywidualny charakter łóżka oraz jego niezbędność w leczeniu schorzeń kręgosłupa. Skoro wnioskodawca ma poważne schorzenie kręgosłupa (na dowód czego posiada stosowną dokumentację medyczną) oraz zalecono mu rehabilitację, to logicznym jest zakup specjalistycznego łóżka, które umożliwia systematyczną rehabilitację w celu poprawy stanu zdrowia i nie ma żadnych podstaw prawnych do żądania innych dokumentów w celu wykazania spełnienia warunków indywidualności i niezbędności sprzętu w celu skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl zaś postanowień art. 26 ust. 13a ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7c ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w art. 7a pkt 7, 8 i 14.

W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup łóżka leczniczego Ceragem można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu, urządzeń indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Należy przy tym dodać, że określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia

i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej

i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo - rehabilitacyjne lub ułatwiać tej osobie, ze względu na jej niepełnosprawność, wykonywanie czynności życiowych. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz m.in. służyć przywracaniu sprawności organizmu; cechą zakupionego sprzętu (urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca od dnia 25 kwietnia do dnia 16 sierpnia 2012 r. jest całkowicie niezdolny do pracy. Wnioskodawca od 2005 r. cierpi na schorzenia kręgosłupa. W dniu 5 marca 2010 r. zakupił łóżko lecznicze Ceragem-E za kwotę 10.978,78 zł. Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z zaświadczeniem lekarza ortopedy traumatologa nadal wymaga rehabilitacji dla odcinka lędźwiowego kręgosłupa.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, całkowicie niezdolną do pracy, to przysługuje mu uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup urządzenia medycznego Ceragem, pod warunkiem, że urządzenie medyczne Ceragem spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego. Pomocnym do udowodnienia, że nabyte urządzenie medyczne Ceragem jest indywidualnym sprzętem niezbędnym w rehabilitacji, jest posiadanie wystawionego przez lekarza specjalistę zaświadczenia lekarskiego, że ww. łóżko lecznicze należy stosować w związku z orzeczonym stopniem niepełnosprawności.

Na wnioskodawcy nie ciąży obowiązek dostarczania innych dokumentów celu wykazania, iż zakupione łóżko jest sprzętem rehabilitacyjnym w celu skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej. Warunkiem niezbędnym jak wskazano powyżej jest posiadanie orzeczenia o niepełnosprawności, zakup sprzętu, które spełnia wymogi sprzętu rehabilitacyjnego.

W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl