IBPBII/1/415-432/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 15 maja 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych uczestnikom szkolenia w postaci refundacji kosztów dojazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 maja 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych uczestnikom szkolenia w postaci refundacji kosztów dojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Powiatowy Urząd Pracy) realizuje projekt "Aktywni, wartościowi, potrzebni - po 50-tce w powiecie" skierowany do osób bezrobotnych po 50-tym roku życia (Poddziałanie 6.1.1 PO KL). Środki przeznaczone na realizację projektu stanowią w 100% dofinansowanie (85% z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz 15% ze środków stanowiących wkład publiczny z budżetu państwa). W ramach projektu przewidziany jest zwrot kosztów dojazdu dla osób, których miejsce zamieszkania jest inne niż miejscowość, w której realizowana jest forma wsparcia (porady indywidualne, szkolenia, przygotowanie zawodowe). Do wspomnianych zwrotów kosztów przejazdu nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) co oznacza, że uczestnicy projektu nie otrzymają skierowań na porady indywidualne, szkolenia i przygotowanie zawodowe na podstawie art. 45 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. W związku z powyższym wspomniane zwroty kosztów dojazdu nie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 102 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty dojazdu refundowane są na podstawie złożonego przez osobę bezrobotną wniosku oraz dołączonego kompletu biletów tam i z powrotem (na danej trasie). Koszt dojazdu na daną formę wsparcia otrzymuje się poprzez pomnożenie zwrotu przejazdu tam i z powrotem przez liczbę dni uczestnictwa w danej formie wsparcia. Kwoty zwrotu kosztów ponoszonych na przejazdy mają charakter realnego pokrycia kosztów samej podróży, nie mają one zatem charakteru rzeczywistego przysporzenia majątkowego, lecz są zwrotem wydatków wyłożonych przez osobę bezrobotną na dojazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota zrefundowanych kosztów dojazdu na spotkania indywidualne ze specjalistami (jobcoachami-doradcami zawodowymi, psychologiem, prawnikiem) oraz na szkolenia i przygotowanie zawodowe przyznana na podstawie złożonego przez osobę bezrobotną wniosku podlega opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też podlega zwolnieniu od tego podatku.

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, który jednocześnie spełnia obie przesłanki wymienione w przytoczonym przepisie. W świetle przywołanego zapisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych istotne jest źródło pochodzenia środków, ich bezzwrotny cel, na który są wydatkowane oraz realizacja celu bezpośrednio przez podatnika. Wnioskodawca realizuje projekt "Aktywni, wartościowi, potrzebni - po 50-tce w powiecie", który finansowany jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego (Priorytet VI, Działanie 6.1, Poddziałanie 6.1.1 PO KL). Ostatecznymi beneficjentami projektu są osoby bezrobotne po 50-tym roku życia.

Wnioskodawca uważa, że beneficjenci projektu są adresatami zwolnienia przewidzianymi w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ:

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z 21 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

Natomiast w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

Jak wynika z wniosku, wnioskodawca realizuje projekt skierowany do osób bezrobotnych po 50-tym roku życia (Poddziałanie 6.1.1 Program Operacyjny Kapitał Ludzki), w ramach którego przewidziany jest zwrot kosztów dojazdu dla ww. osób, których miejsce zamieszkania jest inne niż miejscowość, w której realizowana jest forma wsparcia.

Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów (Narodowej Strategii Spójności) służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007-2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r. Funkcję Instytucji Zarządzającej pełni minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.

System przepływów finansowych w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki uregulowany został m.in. w ustawie z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.), w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 z późn. zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 7 września 2007 r. w sprawie wydatków związanych z realizacją programów operacyjnych (Dz. U. Nr 175, poz. 1232).

Zgodnie z art. 17 ust. 3 ww. ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju sposób zapewnienia wieloletniego finansowania programu operacyjnego ze środków pochodzących z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych określają przepisy o finansach publicznych.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r., programy operacyjne, o których mowa w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, są finansowane według zasad określonych w przepisach powołanej wyżej ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 29 grudnia 2006 r.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych środkami publicznymi są środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielonej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA).

W myśl art. 5 ust. 3 pkt 2 tej ustawy do środków, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zalicza się środki pochodzące z funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych, wydatkami budżetu państwa są m.in. dotacje, przez które ustawa ta rozumie w szczególności wskazane w art. 106 ust. 2 pkt 3a - podlegające szczególnym zasadom rozliczania wydatki budżetu państwa przeznaczone na realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2, lub projektów realizowanych w ramach tych programów, zwane "dotacjami rozwojowymi".

Stosownie do art. 200 ust. 1 ww. ustawy środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 2-4, są gromadzone na wyodrębnionych rachunkach bankowych prowadzonych w euro.

Na podstawie art. 200 ust. 4 tej ustawy, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej, w tym środki Europejskiego Funduszu Społecznego, po ich przekazaniu w złotych na rachunek dochodów budżetu państwa, stanowią dochody tego budżetu.

W świetle znowelizowanych przepisów ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej stają się, po ich przekazaniu na rachunek dochodów budżetu państwa, dochodami tegoż budżetu, z którego realizowane są wydatki budżetu państwa na finansowanie programów i projektów, na których wprowadzenie w życie uzyskano te środki. Środki pomocowe pochodzące z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rybołówstwa, przeznaczone na realizację programów operacyjnych są wydatkami budżetu państwa jako dotacje.

Wobec powyższego, źródłem finansowania świadczeń pieniężnych w postaci refundacji kosztów dojazdu osób bezrobotnych na spotkania indywidualne ze specjalistami oraz na szkolenia i przygotowanie zawodowe będą wyłącznie środki krajowe, a nie jak twierdzi wnioskodawca środki bezzwrotnej pomocy, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie powołanej wyżej ustawy o finansach publicznych środki pochodzące z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej, jak również środki krajowe przeznaczane na realizację programów operacyjnych jako dotacje są wydatkami budżetu państwa i spełniają przesłanki do zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przyznana dotacja może być wolna od podatku dochodowego na podstawie ww. przepisu tylko u bezpośredniego jej beneficjenta, czyli podmiotu, który bezpośrednio realizuje projekty finansowane z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych w oparciu o decyzję lub umowę o dofinansowanie projektu.

W przedmiotowej sprawie dotację otrzymuje wnioskodawca a nie osoby bezrobotne; zatem zwolnienie na podstawie ww. przepisu nie znajduje do nich zastosowania, bowiem nie one są stroną umowy o dofinansowanie projektu (nie one otrzymują dotację).

Dla ww. osób podstawę zwolnienia z opodatkowania przedmiotowych świadczeń finansowanych z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz ze środków budżetu państwa, stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż kwota zrefundowanych kosztów dojazdu na spotkania indywidualne ze specjalistami oraz na szkolenia i przygotowanie zawodowe przyznana na podstawie złożonego przez osobę bezrobotną wniosku jest zwolniona z opodatkowania, lecz nie na podstawie wskazanego przez wnioskodawcę art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) tej ustawy, do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

Wobec powyższego, stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeniaw przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.