IBPBII/1/415-43/12/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura - 18 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną związanych z:

* zakupem kabiny prysznicowej wraz z brodzikiem i poręczy do trzymania - jest prawidłowe,

* dostosowaniem instalacji hydraulicznej do kabiny prysznicowej oraz zakupem płytek PCV na ścianę i posadzkę - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup kabiny prysznicowej wraz z brodzikiem, poręczy do trzymania i płytek PCV na ścianę i posadzkę oraz wydatków związanych z dostosowaniem instalacji hydraulicznej do kabiny prysznicowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności z powodu przewlekłego zespołu bólowego lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz zwyrodnienia stawu biodrowego (symbol stopnia niepełnosprawności 10-N 05-R).

W związku z niepełnosprawnością i problemami w korzystaniu z łazienki, w 2011 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła adaptację łazienki do swoich potrzeb poprzez zmianę wanny na kabinę prysznicową z brodzikiem wyposażonym w krzesełko do siedzenia oraz poręcze do trzymania. Po usunięciu wanny wystąpiła konieczność dostosowania instalacji hydraulicznej do kabiny oraz wymiana płytek ściennych i podłogowych w łazience.

Wnioskodawczyni posiada faktury VAT stwierdzające poniesione koszty ww. adaptacji. Ponadto poniesione wydatki nie zostały sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnsprawnych, ani Narodowego Funduszu Zdrowia, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

Przeprowadzona adaptacja łazienki znacznie ułatwiła Wnioskodawczyni wykonywanie podstawowych czynności higienicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zeznaniu podatkowym za rok 2011 w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia od dochodu kwoty wydatkowanej na zakup kabiny prysznicowej wraz z brodzikiem oraz poręczy do trzymania, a także kosztów płytek PCV na ścianę i posadzkę.

Wnioskodawczyni jest zdania, iż przedstawione przez nią wydatki może odliczyć od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 oraz 7b-7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

Stosownie do art. 26 ust. 7g ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przy czym przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Pojęcie "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, Warszawa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem, aby zaistniała podstawa do skorzystania z tzw. ulgi rehabilitacyjnej zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo - modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki są ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego powinien być uzależniony zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a ww. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, mający indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, mającą powiązanie z niepełnosprawnością.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą zaliczoną do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z powodu przewlekłego zespołu bólowego lędźwiowo-krzyżowego na podłożu zmian zwyrodnieniowych oraz zwyrodnienia stawu biodrowego (symbol niepełnosprawności 10-N 05-R). Z powodu związanych z niepełnosprawnością problemów w korzystaniu z łazienki, w 2011 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła adaptację łazienki do swoich potrzeb poprzez zmianę wanny na kabinę prysznicową z brodzikiem wyposażonym w krzesełko do siedzenia oraz poręcze do trzymania. Po usunięciu wanny wystąpiła konieczność dostosowania instalacji hydraulicznej do kabiny oraz wymiana płytek ściennych i podłogowych w łazience. Wnioskodawczyni posiada faktury VAT stwierdzające poniesione koszty ww. adaptacji. Ponadto poniesione wydatki nie zostały sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ani z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnsprawnych, ani Narodowego Funduszu Zdrowia, ani nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na zakup kabiny prysznicowej wraz z brodzikiem wyposażonym w krzesełko do siedzenia oraz poręcze do trzymania spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu Wnioskodawczyni w zeznaniu rocznym jako wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne, o ile spełnione zostaną pozostałe warunki, o których mowa wyżej, tj. m.in. to, że wydatki zostały poniesione w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych osoby niepełnosprawnej.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za prawidłowe.

Natomiast wydatków poniesionych na dostosowanie instalacji hydraulicznej do kabiny prysznicowej oraz wymianę płytek ściennych i podłogowych w łazience nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, bowiem nie wykazują one cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością dostosowanie w łazience instalacji hydraulicznej jest niezbędne do funkcjonowania zamontowanej kabiny prysznicowej, a wymiana płytek ściennych i podłogowych poprawi funkcjonalność i komfort korzystania z łazienki. Trudno jednak doszukać się w tych wydatkach cech charakterystycznych dla niepełnosprawności Wnioskodawczyni, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne.

Należy również wskazać, że każdy podatnik dokonujący remontu czy modernizacji mieszkania może dokonać zmiany instalacji hydraulicznej, położenia płytek ściennych i podłogowych - może zatem ponieść te same wydatki, które poniosła Wnioskodawczyni.

Zatem remontu czy modernizacji mieszkania w ww. zakresie nie można uznać za takie prace adaptacyjne, których przeprowadzenie związane byłoby z potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Podkreślić bowiem należy, że ulga, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną. Brak jest zatem podstaw do uznania, iż powyżej wymienione wydatki spełniają przesłanki określone w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy i mogą być odliczone od dochodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ zastrzega, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie, czy wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkania faktycznie zostały poniesione w celu ułatwienia wykonywania czynności życiowych osobie niepełnosprawnej; stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Należy również zauważyć, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia przyszłego sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywistego zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.