IBPBII/1/415-421/10/HK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura - 14 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty wypłacanej od 2006 r. przez Niemieckie Ubezpieczenie Rentowo-Emerytalnego - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty wypłacanej od 2006 r. przez Niemieckie Ubezpieczenie Rentowo-Emerytalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od grudnia 1995 r. pobiera rentę w Polsce. Jednocześnie od grudnia 1995 r. zamieszkała na pobyt stały, bez zmiany obywatelstwa, w Niemczech razem z mężem. Mąż mieszkał w Niemczech od grudnia 1989 r. i posiadał podwójne obywatelstwo. W dniu 29 marca 2005 r. zmarł mąż wnioskodawczyni. Od 1 kwietnia 2005 r. wnioskodawczyni otrzymuje rentę po zmarłym mężu. W dniu 12 czerwca 2006 r. przeprowadziła się do Polski i od tego czasu rentę niemiecką otrzymuje za pośrednictwem banku. W Niemczech nie pobierano podatku od powyższej renty, gdyż była to zbyt niska kwota.

Od lipca 2006 r. wnioskodawczyni płaciła podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce osobiście, na konto właściwego urzędu skarbowego oraz składała zeznanie podatkowe PIT-36. Od stycznia 2009 r. płacenie podatku przejął bank, z którego wnioskodawczyni otrzymała PIT-40A za 2009 r. W lipcu 2009 r. otrzymała nowe przeliczenie renty z Niemieckiego Ubezpieczenia Rentowo-Emerytalnego a wraz z nim adres Urzędu Skarbowego w Niemczech, do którego miała złożyć zeznanie podatkowe.

Wnioskodawczyni złożyła zeznania podatkowe za lata 2005, 2006, 2007, 2008 oraz 2009. Otrzymała decyzję o wpłaceniu podatku z powyższego tytułu do dnia 12 marca 2010 r. Ponadto niemiecki organ rentowy zobowiązał wnioskodawczynię do płacenia co kwartał zaliczek z tytułu uzyskanej renty.

Wnioskodawczyni zgłosiła się do banku w marcu 2010 r. i przedstawiła dokumenty o płaceniu podatku w Niemczech, gdyż bank za styczeń i luty 2010 r. pobrał z ww. renty zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. W związku z zaistniałą sytuacją bank zwrócił pobrane za styczeń i luty 2010 r. zaliczki.

Lata 2006-2008 wnioskodawczyni rozliczyła wpłacając podatek do Urzędu Skarbowego w Polsce. Natomiast rok 2009 rozliczyła w inny sposób - uwzględniając zapłacony podatek do niemieckiego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób wnioskodawczyni winna była dokonać rozliczeń podatkowych za lata od 2006 do 2009 oraz rozliczeń podatkowych następujących po roku 2009.

Zdaniem wnioskodawczyni, w związku ze złożonymi zeznaniami podatkowymi do Urzędu Skarbowego w Niemczech oraz wpłaconym podatkiem dochodowym z tytułu uzyskanej renty, wpłacone kwoty pieniężne za powyższe lata do Urzędu Skarbowego w Polsce powinny być wnioskodawczyni zwrócone, zgodnie z zasadą unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy przepis art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), obowiązującej od 1 stycznia 2005 r., emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (Polska) z drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie. Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie (Polsce) z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa (Niemcy), podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie (w Niemczech). Świadczeniami, których dotyczą postanowienia art. 18 ust. 2 umowy, są m.in. świadczenia przyznane przez Niemieckie Ubezpieczenie Rentowo-Emerytalnego.

Zatem mając na uwadze przedstawiony powyżej stan prawny oraz faktyczny, należy stwierdzić, że renta jest wypłacana wnioskodawczyni z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ww. umowy i podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech wobec czego nie podlega opodatkowaniu w Polsce. Tym samym ww. renta wypłacana po 1 stycznia 2005 r. (od 2006 r. do 2009 r.) zgodnie z postanowieniami umowy nie podlega opodatkowaniu w Polsce.

Nadmienić należy, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi podwójne opodatkowanie niemieckiej renty, gdyż renta ta w świetle umowy podlega opodatkowaniu wyłącznie w jednym państwie (tekst jedn. w Niemczech). Dochód z tytułu tejże renty niemieckiej nie powinien być wykazywany w rocznym zeznaniu podatkowym składanym w Polsce. Z przyczyn wskazanych wyżej nie stosuje się metod unikania podwójnego opodatkowania.

Powyższa renta nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce w latach następnych wyłącznie wówczas, gdy powołane przepisy nie ulegną zmianie.

Ponadto organ podatkowy nadmienia, że zgodnie z art. 72 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwotę:

W myśl art. 75 § 1 ww. ustawy jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Ponadto z § 2 pkt 1a) powyższego przepisu wynika, iż uprawnienie to przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) rocznych, wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek albo wykazali nadpłatę w wysokości mniejszej od należnej. Zgodnie natomiast z art. 75 § 3 podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty obowiązany jest złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Artykuł 81 § 2 ww. ustawy stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jeżeli zatem wnioskodawczyni za lata 2006, 2007 i 2008 złożyła zeznanie roczne, w którym wykazała przychód (dochód) z zagranicznej renty oraz pobrane zaliczki i podatek z tego tytułu, winna złożyć korektę tego zeznania w ten sposób, że wypełni ponownie zeznanie roczne za każde z tych lat, przy czym w miejscu, w którym poprzednio wpisywała przychody (dochody) z zagranicznej renty wpisze zero, wykazując jednocześnie pobrane zaliczki, a następnie obliczy na nowo podatek należny od pozostałych dochodów.

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 79 § 2 pkt 2 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty w przedmiotowej sprawie wygasa - po upływie 5 lat od dnia złożenia zeznania (deklaracji). Wskazać trzeba także, że wniosek o stwierdzenie nadpłaty składa się do Naczelnika właściwego urzędu skarbowego.

W związku z powyższym należy zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawczyni, iż wpłacone do Urzędu Skarbowego w Polsce kwoty pieniężne za lata 2006-2008 powinny być wnioskodawczyni zwrócone, jednakże pod warunkiem złożenia we wskazanym terminie korekt zeznań podatkowych za powyższe lata wraz ze stosownymi wnioskami o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.